«Transit» είναι ο τίτλος του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μέλισσα
Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Transit» της Ελλης Μάρη παρουσιάστηκε το βράδυ της Τετάρτης, 21 Ιουνίου, στον κατάμεστο ατμοσφαιρικό κήπο του 48 Urban Garden στους Αμπελοκήπους. Για το βιβλίο μίλησαν η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Οδυσσέας Ιωάννου και η επιμελήτρια της έκδοσης Αναστασία Καραστάθη. Και τα λόγια τους αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα που γεννούν οι στίχοι της.
Η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Οδυσσέας Ιωάννου και η Αναστασία Καραστάθη μίλησαν για το «Transit»
«Σε όλα τα ποιήματα της Ελλης ένιωσα πως υπάρχει ο σφιχτός εναγκαλισμός της ματαίωσης, της εγκατάλειψης, της ελπίδας, του πόνου και αυτού που περιμένουμε να ‘ρθει» ανέφερε η Νατάσσα Μποφίλιου και συνέχισε λέγοντας πως το «Transit» τής δημιούργησε «μία αίσθηση υπαρξιακή, αλλά και φεμινιστική».
Ιδιαίτερα συγκινητικά ήταν όσα ανέφερε ο Οδυσσέας Ιωάννου για την ποιητική συλλογή της 19χρονης. Ο γνωστός στιχουργός και ραδιοφωνικός παραγωγός μίλησε για τα άτομα της νέας γενιάς και τις ποιητικές παθογένειες της ηλικίας τους.
«Σε αυτήν την ηλικία -της Ελλης- θες να εντυπωσιάσεις, να γράψεις πιο ποιητικά απ’ όσο αντέχεις, και γι’ αυτό χρησιμοποιείς πολλά επίθετα και, τελικά, πολύ θολά μηνύματα και κάποιες… ποιητικούρες που εσύ πιστεύεις πως είναι ποίηση. Στην ποίηση της Ελλης δεν βρήκα καμία από αυτές τις παθογένειες. Εκανε αυτό που λατρεύω. Επλεξε πολύ υψηλά νοήματα με τις πιο απλές λέξεις. Σε κανένα σημείο δεν μου έδωσε την εντύπωση πως θέλει να με εντυπωσιάσει. Και στην τέχνη το σημαντικό δεν είναι το “κοιτάξτε τι έγραψα”, αλλά το “κοιτάξτε τι αισθάνθηκα”. Τα κείμενά της είναι φοβερά ειλικρινή. Είναι κείμενα που λένε “θέλω να ζήσω”. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς αυτή η 19χρονη ποιήτρια ξεπέρασε τους σκοπέλους της ηλικίας της».
Η 19χρονη Ελλη Μάρη
Η επιμελήτρια της έκδοσης, Αναστασία Καραστάθη, μίλησε για το πώς δούλεψε μαζί με την Ελλη Μάρη πάνω στα ποιήματά της. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, η Ελλη Μάρη τής παρουσίασε πεζά κείμενα πριν από τέσσερα χρόνια, όταν δηλαδή ήταν 15 χρόνων. Κείμενα που είχε γράψει και πριν από τα 15 και δεν ταίριαζαν με την εικόνα του φρέσκου κοριτσιού που είχε μπροστά της.
Κατάμεστος ο ατμοσφαιρικός κήπος του 48 Urban Garden
«Φαίνονταν να τα έχει γράψει μία παλιά ψυχή, ένα παιδί που το είχε αδράξει για τα καλά η ζωή. Ηταν σκοτεινά, αξεδιάλυτα, πληθωρικά, τόπους τόπους ζοφερά, αλλά ατμοσφαιρικά. Το υλικό ήταν εντυπωσιακό, αλλά δύσκολα διαχειρίσιμο, κυρίως γιατί δεν ήξερε αν θέλει να είναι πεζό ή ποιητικό. Αυτή ήταν και η πρώτη ύλη του “Transit”, και πάνω σε αυτή δουλέψαμε. Το αισθητήριό της ήταν αλάνθαστο και πάντα σε εγρήγορση, μέχρι που το βιβλίο πήρε τον δρόμο του» είπε χαρακτηριστικά.
Το… ταξίδι της
Όμως, την παράσταση στην παρουσίαση έκλεψε το 19χρονο όμορφο κορίτσι, η ίδια η Ελλη Μάρη, καθώς περιέγραψε το ταξίδι της στον κόσμο της γραφής: «Από μικρή, γράφοντας ημερολόγια, εκθέσεις, μικρές ιστορίες, δεν κατάφερα ποτέ να βρω μια λέξη που να μου ταιριάζει αρκετά ως το αντίθετο της μοναξιάς. Τα τελευταία πέντε χρόνια, όμως, κατάλαβα πως αν υπήρχε μια τέτοια λέξη, θα είχε όλα τα χαρακτηριστικά της γραφής και της ποίησης.
Δεν θα ήταν ακριβώς αυτό που αποκαλούμε “αγάπη” ούτε αυτό που χαρακτηρίζουμε ως κοινότητα. Θα ήταν μόνο αυτό το συναίσθημα ότι υπάρχουν άνθρωποι, μία πληθώρα ανθρώπων που βρίσκονται σε όλο αυτό μαζί. Αν αυτό το βιβλίο μού έμαθε κάτι, είναι πως τα πράγματα σπάνε και μερικές φορές επισκευάζονται. Και στις περισσότερες περιπτώσεις συνειδητοποίησα ότι όποια και η ζημιά, η ζωή αναδιοργανώνεται για να αντισταθμίσει την απώλειά μας, και μερικές φορές τα καταφέρνει θαυμάσια. Μου έμαθε, όμως, και να συνεχίζω να παλεύω για πράγματα που δεν στεγνώνουν ούτε τα παίρνει ο αέρας: την υγεία, σωματική και ψυχική, την αγάπη που προσπαθούμε να βάζουμε στα πράγματα γύρω και μέσα μας, με τον δικό μας τρόπο, τα μικρά ή μεγαλύτερα έργα τέχνης του καθενός, τα ενδιαφέροντα που αναπτύσσουμε καθημερινά, τις περίπλοκες πτυχές ευαισθησίας ή και σκοταδιού μας και, πάνω απ’ όλα, την πίστη μας για έναν κόσμο που μας θέλει ευτυχισμένους. Στεκόμενοι όλοι εδώ σήμερα συνειδητοποιώ πως το αντίθετο της μοναξιάς είμαστε όλοι εμείς εδώ, μια αυλή γεμάτη άτομα που υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο».
