ΤΟ ΝΕΟ νομοσχέδιο γιά τίς σχέσεις γονέων καί παιδιῶν…
… μετά τό διαζύγιο παρουσίασε στό χθεσινό Ὑπουργικό Συμβούλιο ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντῖνος Τσιάρας. Οἱ σημαντικώτερες ἀλλαγές πού ἐπιφέρει τό νέο νομοσχέδιο γιά τό οἰκογενειακό δίκαιο εἶναι πέντε καί ἤδη ἐκφράζονται ἔντονες ἐπιφυλάξεις ὡς πρός τήν ἄσκηση τῆς γονικῆς μερίμνης κυρίως στίς περιπτώσεις τῶν δραστῶν εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων. Ἡ δικηγόρος Ἀθηνῶν Φανή Γιωτάκη ἀνέφερε στήν «Ἑστία» ὅτι συμφώνως πρός τό τελευταῖο σχέδιο πού ἐδόθη στήν δημοσιότητα πρό ἡμερῶν σχετικῶς μέ τίς ἀλλαγές στό οἰκογενειακό δίκαιο, προβλέπεται κακή ἄσκησις γονικῆς μερίμνης καί ἀποκλεισμός ἤ περιορισμός τῆς ἐπικοινωνίας μόνον ὅταν ὁ γονεύς ἔχει καταδικασθεῖ ἀμετακλήτως γιά ἐνδοοικογενειακή βία ἤ γιά ἐγκλήματα κατά τῆς γενετήσιας ἐλευθερίας ἤ ἐγκλήματα οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως τῆς γενετήσιας ζωῆς.
Ἡ κ. Γιωτάκη ἐξήγησε πώς δεδομένου ὅτι γιά νά καταστεῖ ἀμετάκλητος ἀπόφασις γιά βιασμό ἀνηλίκου ἡ ποινική διαδικασία διαρκεῖ 9 – 13 ἔτη, τυχόν υἱοθέτησις τέτοιας διατάξεως θά ὁδηγήσει σέ καταστάσεις ὅπου ὁ γονεύς πού ἐγκληματεῖ εἰς βάρος τοῦ τέκνου του θά συνεχίζει τήν ἐγκληματική δραστηριότητά του ἀνενόχλητος, ἀξιώνοντας «νά μεριμνᾶ» ἤ «νά ἐπικοινωνεῖ» μέ τό τέκνο του, ἐνῶ τά παιδιά, «τά ἀθῶα θύματα», θά ἐγκαταλείπονται ἀβοήθητα. Σύμφωνα μέ τήν ἴδια, σέ περίπτωση πού δέν ἀλλάξει αὐτή ἡ διάταξις, θά ἐπιτρέπεται σέ ἐγκληματίες γονεῖς νά εὑρίσκονται κοντά στά θύματά τους μέ τήν ἐπίκληση τῶν συνεχιζομένων ποινικῶν διαδικασιῶν. «Ἔτσι, ἡ εὐθύνη γιά τήν προστασία τοῦ τέκνου ἀπό κακοποιητικό γονέα μετακυλίεται στόν ἕτερο γονέα, πού καλεῖται νά παραβιάσει τό νόμο γιά νά προστατεύσει τό τέκνο του/της» ἀνέφερε μέ νόημα ἡ δικηγόρος.
Περαιτέρω, σύμφωνα πάντα μέ τήν κ. Γιωτάκη, εἰσάγονται αὐθαιρέτως ὑποχρεώσεις τῶν γονέων ἔναντι τῶν ἀνιόντων τῆς πατρικῆς ἤ μητρικῆς γραμμῆς (παπποῦδες, γιαγιάδες), τίς ὁποῖες ὁ νομοθέτης φαίνεται νά συνδέει μέ λόγο ἀφαιρέσεως τῆς γονικῆς μερίμνης. «Στό ἴδιο πλαίσιο, μέ τό σχέδιο νόμου, ὅπως δημοσιεύθηκε, εἰσάγονται μή νομικές, ἀόριστες καί δυσαπόδεικτες ἔννοιες πού προέρχονται ἀπό τόν χῶρο τῆς ψυχολογίας καί οἱ ὁποῖες ἔχουν μάλιστα κατακριθεῖ ἀπό τήν διεθνῆ ἐπιστημονική κοινότητα ὅπως “διατάραξη τῆς συναισθηματικῆς σχέσης” καί “πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τίς ὁποῖες ἐπίσης ὁ νομοθέτης φαίνεται νά προσθέτει στούς λόγους ἀφαίρεσης τῆς γονικῆς μέριμνας» ὑπεγράμμισε ἡ κ. Γιωτάκη.
Κατέληξε ὅτι «ἐνῷ ὁ νομοθέτης δηλώνει (ὅτι ἀποσκοπεῖ στήν ἐξυπηρέτηση τῆς ἀπρόσκοπτης καί ἀνεμπόδιστης ἐπικοινωνίας τοῦ τέκνου μέ τούς γονεῖς του καταλήγει νά ρυθμίζει τήν ἀφαίρεση τῆς ἴδιας τῆς γονικῆς μέριμνας μέ τήν ἐπίκληση αὐθαίρετων κριτηρίων καί ὁδηγεῖ στήν ἀφαίρεση τοῦ παιδιοῦ ἀπό τόν ἕτερο γονέα κατ’ ἐφαρμογή διατάξεων πού παραβιάζουν τά διεθνῆ καί συνταγματικά δικαιώματα τῶν γονέων καί τῶν τέκνων».
Ἀναλυτικώτερα, τά πέντε βασικά σημεῖα τοῦ νομοσχεδίου κατά τόν κ. Τσιάρα εἶναι τά ἑξῆς: 1) Ἡ μή διάκρισις μεταξύ τῶν γονέων, καθώς καθιερώνεται ἡ ἀπό κοινοῦ ἄσκησις τῆς γονικῆς μερίμνης καί ἀπό τούς δύο γονεῖς μετά τό διαζύγιο. 2) Οἱ ἐναλλακτικές μέθοδοι ἐπιλύσεως τῶν οἰκογενειακῶν διαφορῶν, ὅπως ἡ διαμεσολάβησις. 3) Ἡ θέσπισις τοῦ μαχητοῦ τεκμηρίου τοῦ 1/3 γιά τήν ἐπικοινωνία τοῦ παιδιοῦ μέ τόν γονέα μέ τόν ὁποῖο δέν διαμένει. 4) Ἡ θέσπισις ἀντικειμενικῶν κριτηρίων κακῆς ἀσκήσεως τῆς γονικῆς μερίμνης, ὅπως εἶναι ἡ μή καταβολή τῆς διατροφῆς. 5) Ἡ δημιουργία εἰδικῶν προγραμμάτων στήν Ἐθνική Σχολή Δικαστικῶν Λειτουργῶν γιά τήν ἐπιμόρφωση τῶν δικαστικῶν, πού θά δικάζουν ἀποκλειστικά τίς οἰκογενειακές διαφορές.
Κατά τόν ὑπουργό μέ τήν καθιέρωση τοῦ μαχητοῦ τεκμηρίου 1/3 ἐξασφαλίζεται ἡ αὐξημένη ἐπικοινωνία καί ἰσόρροπη ἐπικοινωνία τῶν παιδιῶν καί μέ τούς δύο γονεῖς. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ἀμφότεροι οἱ γονεῖς μποροῦν νά ἔχουν ποιοτικό χρόνο ἐπικοινωνίας μέ τά παιδιά τους, ὅπως τόνισε ὁ κ. Τσιάρας, συμβάλλοντας οὐσιωδῶς μέ τήν παρουσία τους στήν ὁμαλή ψυχοπνευματική ἀνάπτυξή τους. Ἀκόμη, κατά τόν κ. Τσιάρα, λαμβάνεται πρόνοια ὥστε νά μήν διαταράσσεται ἡ καθημερινή ζωή τοῦ παιδιοῦ, οἱ σχολικές, ἐξωσχολικές καί κοινωνικές δραστηριότητές του, καθώς οἱ δικαστικές Ἀρχές μποροῦν νά παρεκκλίνουν ἀπό τόν κανόνα τοῦ 1/3 μέ βάση τό ἀληθές καί πραγματικό συμφέρον τοῦ παιδιοῦ.
Ὁ ὑπουργός ἀνέφερε ὅτι ἡ γονική μέριμνα περιλαμβάνει τήν ἐπιμέλεια τοῦ προσώπου, τήν διοίκηση τῆς περιουσίας καί τήν ἐκπροσώπηση τοῦ τέκνου σέ κάθε ὑπόθεση ἤ δικαιοπραξία ἤ δίκη, πού ἀφοροῦν τό πρόσωπο ἤ τήν περιουσία του. Σέ αὐτά τά κρίσιμα ζητήματα, οἱ γονεῖς θά πρέπει νά συναποφασίζουν. «Σέ περίπτωση διαφωνίας, οἱ γονεῖς θά πρέπει νά καταφεύγουν στή διαμεσολάβηση γιά τήν ἐπίλυση τῶν διαφορῶν τους, ἤ ἄν αὐτή τελικά δέν εὐδοκιμήσει, στά δικαστήρια. Ἐπί πλέον, γιά τήν ἐνίσχυση τῆς κουλτούρας τῆς διαμεσολαβήσεως στίς οἰκογενειακές διαφορές, ἡ Κεντρική Ἐπιτροπή Διαμεσολαβήσεως καταρτίζει εἰδικό Μητρῶο Διαμεσολαβητῶν, ἐξειδικευμένων στίς οἰκογενειακές διαφορές. Ἀπό αὐτό τό Μητρῶο θά μποροῦν τά ἐμπλεκόμενα μέρη νά ἐπιλέγουν τόν διαμεσολαβητή» κατέληξε.
Μ.Η.Τ. 232122