Καί προειδοποιήσεις γιά πληθωρισμό καί δημοσιονομικά
ΟΨΙΜΟΣ πολέμιος τῆς διαφθορᾶς καί τῆς παραοικονομίας ὁ διοικητής τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος «θυμήθηκε» μετά δεκαετίες συμμετοχῆς του στά κοινά ὅτι ἐλάχιστα ἔχουν γίνει στήν χώρα γιά αὐτό, κι ἐνῶ ὁ ἴδιος ἔχει διατελέσει κατά τό παρελθόν ὑπουργός Οἰκονομικῶν. Ὁ κ. Γιάννης Στουρνάρας σέ ἄρθρο του διαπιστώνει ὅτι «ἡ Ἑλλάδα καταλαμβάνει τήν 58η θέση μεταξύ 180 χωρῶν ὅσον ἀφορᾶ στόν δείκτη ἀντιλήψεως τῆς διαφθορᾶς σύμφωνα μέ τήν ἔρευνα τῆς Διεθνοῦς Διαφάνειας γιά τό 2021. Παράλληλα, ἡ παραοικονομία στήν Ἑλλάδα ἐκτιμᾶται σέ πρόσφατη ἔρευνα τῆς Διεθνοῦς Διαφάνειας ὅτι διαμορφώνεται σέ ἐπίπεδα ἀντίστοιχα τῶν ἀναπτυσσόμενων καί ὄχι τῶν ἀνεπτυγμένων χωρῶν. Σύμφωνα μέ τήν ἐν λόγῳ μελέτη, τό μέγεθος τῆς αὐτο-απασχολήσεως καταδεικνύεται ὡς ὁ πιό σημαντικός παράγων τοῦ μεγέθους τῆς παραοικονομίας.
Ἐπί πλέον, ἐξακολουθοῦν νά ὑφίστανται προβλήματα πού σχετίζονται μέ τήν ταχύτητα ἀπονομῆς τῆς δικαιοσύνης, τήν ἀποτελεσματικότητα τοῦ δημοσίου τομέως καί –παρά τήν σημαντική πρόοδο– τόν ψηφιακό μετασχηματισμό τῆς οἰκονομίας, καθώς καί πιό μακροπρόθεσμες προκλήσεις ὅπως ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ.» Τονίζει ἐπίσης ὅτι μιά πρόσθετη πρόκλησις γιά τίς μελλοντικές ἐπιδόσεις τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας σχετίζεται μέ τήν σημαντικά ηὐξημένη ἐξοπλιστική δαπάνη τῶν προσεχῶν ἐτῶν λόγῳ τῆς παρατεταμένης ἐντάσεως στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις. Ἐπαναλαμβάνοντας τά ὅσα εἶχε πεῖ στό πρόσφατο παρελθόν, ὁ κεντρικός τραπεζίτης προειδοποιεῖ ἐκ νέου τό πολιτικό σύστημα νά εἶναι προσεκτικό στά δημοσιονομικά ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν, σημειώνοντας ὅτι «ἡ διατήρηση τῶν πληθωριστικῶν πιέσεων ἐντείνει τήν ἀνάγκη γιά τή λήψη πρόσθετων δημοσιονομικῶν μέτρων μέ στόχο τήν περαιτέρω ἐνίσχυση τοῦ διαθέσιμου εἰσοδήματος τῶν νοικοκυριῶν, ὥστε νά μετριασθοῦν οἱ ἐπιπτώσεις τῆς ἀνόδου τῶν τιμῶν καί εἰδικότερα τῆς ἐνέργειας.
Ἡ οἰκονομική πολιτική εἶναι ἀντιμέτωπη μέ ἕνα δίλημμα μεταξύ μακροοικονομικῆς σταθεροποίησης καί δημοσιονομικῆς βιωσιμότητας. Ἐάν ὁ ἐγχώριος πληθωρισμός εἶναι ὑψηλότερος ἀπό αὐτόν τῆς Εὐρωζώνης, θά ἐπιδεινωθεῖ ἡ ἀνταγωνιστικότητα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, πού, σέ συνδυασμό μέ τή μεγάλη ἐξάρτηση ἀπό εἰσαγωγές ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν, μπορεῖ νά ὁδηγήσει σέ μιά ἐπίμονη ἐπιδείνωση τοῦ ἰσοζυγίου τρεχουσῶν συναλλαγῶν. Ἐπί πλέον, ἡ αὔξηση τῶν ἐπιτοκίων ἐπιβαρύνει τό κόστος ἀναχρηματοδότησης τοῦ δημόσιου καί ἰδιωτικοῦ χρέους. Ὡστόσο, ὁ ἐπιτοκιακός κίνδυνος στήν περίπτωση τοῦ δημόσιου χρέους εἶναι σχετικά περιορισμένος μεσοπρόθεσμα, ὡς ἀπόρροια τῶν εὐνοϊκῶν ὅρων ἀποπληρωμῆς τοῦ χρέους, τό ὁποῖο εἶναι κατά πλειοψηφία πρός τόν ἐπίσημο τομέα, σέ συνδυασμό μέ τήν ἔγκαιρη σύναψη συμβάσεων ἀνταλλαγῆς ἐπιτοκίων (swaps).»
Ὁ Διοικητής τῆς ΤτΕ παραδέχεται ὅτι ὑπάρχει ἀνάγκη λήψεως πρόσθετων μέτρων στηρίξεως τῶν εὐάλωτων, καθώς ὅπως τονίζει «ἡ αὔξηση τοῦ κόστους τῆς ἐνέργειας καί ἡ μείωση τοῦ πραγματικοῦ διαθέσιμου εἰσοδήματος ἐπηρεάζουν ἀρνητικά τίς ἐπιχειρήσεις καί τά νοικοκυριά καί αὐξάνουν τήν εἰσοδηματική ἀνισότητα.»
