Ὑπερηφάνεια στό περιθώριο

MIA εἴδηση κέντρισε χθες τό πρωί τήν προσοχή τοῦ πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη…

… κατά τήν ἐνημέρωση πού τοῦ ἔκαναν στό Μαξίμου οἱ συνεργάτες του: 100.000 Ἕλληνες, νέοι καί νέες ὡς ἐπί τό πλεῖστον, παρακολούθησαν διαδικτυακῶς ἀπό γνωστούς ἱστότοπους ἤ το facebook τήν κηδεία τοῦ Mad Clip. Τοῦ νεαροῦ δημοφιλοῦς τράπερ καί αὐθεντικοῦ ἐκπροσώπου αὐτοῦ τοῦ ἰδιόρρυθμου εἴδους εἰσαγόμενου τραγουδιοῦ -ὡς πειραγμένη ραπ μοῦ τήν περιγράφουν- τό ὁποῖο ὑμνεῖ τά ναρκωτικά, τίς πόρνες, τό χρῆμα, τά ποτά, τά ὄπλα, τά κότερα καί τά οἰκόπεδα. Γενικῶς τόν εὔκολο πλουτισμό καί τήν γρήγορη ἡδονή. Μοντέλο ζωῆς ἀπό τό ὁποῖο λείπει ἡ μάχη καί ἡ διεκδίκηση. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καί σέ ἐμᾶς ἐδῶ πού ἀγνοοῦμε τούς «κώδικες» αὐτοῦ τοῦ χώρου, ἔκανε ἰσχυρή ἐντύπωση ἡ προσέλευση χιλιάδων λυπημένων νέων ἀνθρώπων στό σημεῖο πού ὁ ἄτυχος νέος ἔχασε τήν ζωή τοῦ σέ αὐτοκινητικό δυστύχημα. Καί σέ ἐμᾶς ἐδῶ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι ὁ κόσμος στήν κηδεία τοῦ Μad Clip ἦταν πολύς, τοὐλάχιστον ὅσο ὁ κόσμος πού πῆγε στήν Μητρόπολη Ἀθηνῶν τήν πρώτη μέρα τοῦ λαϊκοῦ προσκυνήματος στήν σορό τοῦ Μίκη Θεοδωράκη. Ἴσως νά ἦταν καί περισσότερος μάλιστα. Συζητήσαμε μάλιστα τήν περίπτωση νά ἀναδεικνύαμε τό κοντράστ στίς δύο τελετές. Τό κοντράστ αὐτοῦ πού ὁ ἀνιψιός μοῦ ὁ Στέλιος ὀνόμασε ἄμεσο πένθος. Γρήγορα ἀποφασίσαμε ὅτι θά μπορούσαμε νά κατηγορηθοῦμε ὅτι βάζουμε στήν ἴδια ζυγαριά τόν τεράστιο Μίκη, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἐξαγωγή ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ στό ἐξωτερικό μέ ἕναν ἄτυχο νεαρό, ὁ ὁποῖος ἐξέφραζε ἕνα εἰσαγόμενο ξενόφερτο εἶδος τραγουδιοῦ. «Κατωτέρας ὑποστάθμης» γιά κάποιους. Καί μάλισταμέ ἀμφιλεγόμενο στίχο.

Πώς νά συγκρίνεις τό «Ἄξιον Ἐστί» μέ τό «Θέλω κότερα, θέλω οἰκόπεδα». Πρόκειται γιά δύο Ἑλλάδες, πού ἡ μία δέν καταλαβαίνει τήν ἄλλη. Τήν λύση μου ἔδωσε ὁ καλός φίλος Kώστας Γεωργίου, art director, ἄλλοτε στενός συνεργάτης τοῦ Χρήστου Λαμπράκη καί τοῦ Παύλου Μπακογιάννη: «Το πραγματικό ἐρώτημα, ἀγαπητέ μου, εἶναι τό ἑξῆς: Ποιά εἶναι ἡ Ἑλλάδα;» σχολίασε. Ὁ Κώστας μοῦ εἶπε πώς πρόσεξε μάλιστα ὅτι αὐτά τά νέα παιδιά, σέ ἀντίθεση μέ τήν κηδεία τοῦ Μίκη, φοροῦσαν ὅλα μαῦρα t-shirt μέ σύνθημα τυπωμένο πάνω τους. Παράδοση μέ νεωτερικότητα δηλαδή. Ἐνῶ ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μοῦ συμπλήρωσε σέ συνομιλία πού εἴχαμε ὅτι «δέν ὑπάρχουν δύο Ἑλλάδες, ὑπάρχουν πολλές Ἑλλάδες». Μέ μιά διαφορά, θά προσέθετα ἐγώ. Στήν μία δίνουμε σημασία, στις ἄλλες δέν δίνουμε. Γιά τήν μία ἔχουμε ἑρμηνευτικά ἐργαλεῖα γιά νά τήν καταλάβουμε -διότι εἴμαστε τέκνα τῆς- γιά τίς ἄλλες ὅμως πού εἶναι ἄν ὄχι ἰσοδύναμες ἀλλά πάντως ἀξιοσέβαστες, ὄχι. Μέ συνέπεια νά καταφεύγουμε στήν εὔκολη λύση: Ό,τι δέν καταλαβαίνουμε, ὑποκρινόμαστε ὅτι δέν ὑπάρχει. Τό πετᾶμε στα spam γιά νά μιλήσουμεμέ ὄρους τῆς ἐποχῆς.Ἤ τό ἀπορρίπτουμε μέ τούς δικούς μᾶς ἀξιακούς κώδικες. Ἀρνούμενοι νά προσπαθήσουμε νά καταλάβουμε τούς κώδικες τῶν ἄλλων. Ξέρουμε καλά γιατί θά πάει ἡ φίλη μοῦ ἡ Μαρίτα νά ἀφήσει μιά μικρή ἑλληνική σημαία πάνω ἀπό τό φέρετρο τοῦ Μίκη σήμερα. Γιατί, ὅπως μοῦ ἔλεγε προχθές, κανείς ἄλλος πού εἶχε τό στάτους τοῦ Μίκη δέν κατέβηκε στά 93 του στό Σύνταγμα νά φωνάξει «Ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί Ἑλληνική».

Ξέρουμε καλά γιατί οἱ σύντροφοί του ἀπό τόν Περισσό θά σκεπάσουν τό φέρετρό του μέ τήν σημαία τοῦ ΚΚΕ τήν ὥρα τῆς ταφῆς. Γιατί ὁ Μίκης ἐκπροσωπεῖ μιά γενιά πού ἀξίζει θαυμασμοῦ. Γιατί αὐτή ἡ γενιά φυλακίστηκε γιά τίς ἰδέες της, ὅποιες καί ἄν ἦταν αὐτές. Δέν ξέρουμε ὅμως καί τό χειρότερο δέν θέλουμε νά μάθουμε γιατί χιλιάδες νέοι τά παράτησαν ὅλα καί πῆγαν στήν κηδεία κάποιου πού τραγουδᾶ γιά γκόμενες, ὄπλα, κότερα, οἰκόπεδα, ἑλικόπτερα, λεφτά, ποτά καί τά λοιπά καί τά λοιπά. Γιά «μεγιστᾶνα ἀπό τήν ἀλάνα» πού «νά ξέρει ἀπό χαβιάρι καί ἀπό σαμπάνια». Γιά «ἀλάνια» πού «ξέρουν ἀπό ντουμάνια», «πεντάστερα, γαρίδες καί μακαρονάδα» , «δέντρα μέ μαριχουάνα» καί «γοῦστα ἀκριβά».

Καί ξέρετε γιατί δέν καταλαβαίνουμε; Γιατί οἱ γενιές μᾶς δέν ἔμειναν πίσω ὅσο ἡ τρέχουσα καί δεν ἀφέθηκαν ἀβοήθητες ὅσο αὐτή – νά δίνουν τήν μάχη γιά μισθό 200 καί 300 εὐρώ μέ «σπαστό» δωδεκάωρο. Ἄν ψάξεις μάλιστα τόν στίχο τοῦ Mad Clip καλά, πέρα ἀπό τον ἀδιανόητο σεξισμό, κρύβει μέσα τοῦ ἕναν ἀνομολόγητο πόθο: Ἡ γενιά αὐτή ἀναζητᾶ σημασία, σεβασμό καί αὐτοεπιβεβαίωση. Καί ἐπειδή μεγάλωσε μέσα σέ οἰκογένειες πού δέν τῆς ἔδωσαν τήν ἀπαραίτητη ἐγκύκλια γνώση γιά νά κάνει τό ἅλμα πρός τήν εὐτυχία μέ τά γράμματα, θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νά τό κάνει μέ κότερα, οἰκόπεδα, ὄπλα καί ντουμάνια. Πρόκειται για μιά γενιά πού θέλει καί αὐτή νά γίνει ἀρχηγός ἀλλά δέν τήν ἐμπιστεύεται κανείς στό τιμόνι. Ἰδού γιατί ὁ Mad Clip ἦταν ὁ ἡγέτης τούς. Γιατί θέλησε να δώσει ὑπερηφάνεια στό περιθώριο. Γιά τό τιμόνι τοῦ ἀρχηγοῦ ἔψαχνε καί αὐτός, μέ λάθος τρόπο. Καί ἄν ἀποροῦμε πώς μπορεῖ νά ἀρέσει στούς νέους αὐτή ἡ μουσική ἄς σκεφτοῦμε καί τό ἑξῆς: Τά τραγούδια γράφονται μέ τήν ταχύτητα καί τά συναισθήματα κάθε ἐποχῆς. Τήν δεκαετία τοῦ 1960, τότε πού γιά νά κάνουν ἔρωτα δύο νέοι ἔπρεπε νά περάσει καμιά φορά καί χρόνος ἀπό τήν γνωριμία τους- σέ αὐτή τήν ταχύτητα ἔτρεχαν τά ἤθη τῆς ἐποχῆς- το «Χάρτινο Φεγγαράκι» τοῦ Μάνου καί τό «Ἄν θυμηθείς τό ὄνειρό μου» τοῦ Μίκη χαλοῦσαν κόσμο.

Στήν δεκαετία τοῦ 2020 ὅπου κυρίαρχο συναίσθημα εἶναι ὁ θυμός καί ὁ φόβος καριέρα, μᾶς ἀρέσει δέν μᾶς ἀρέσει σέ ἐμᾶς πού ἐρχόμαστε ἀπό ἄλλη ταχύτητα καί ἀπό ἄλλο σύστημα ἐκπαίδευσης, κάνουν τραγούδια με τήν ταχύτητα τοῦ «Μεγιστᾶνα» καί τοῦ «Κότερα». Κοφτά τραγούδια μέ τσεκουρεμένες λέξεις, μισές, πού ἐκφράζουν μιά γενιά κατά βάση ἀμόρφωτη, ἡ ὁποία ὅμως θεωρεῖ τόν ἑαυτό τῆς ριγμένο καί θιγμένο. Ἡ ὁποία βασιζόμενη στήν ἡμιμάθεια τοῦ διαδικτύου θεωρεῖ τόν ἑαυτό της μορφωμένο. Σέ ὅλη μοῦ τήν ζωή ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, ἔμαθα νά μην συμφωνῶ πάντοτε μέ αὐτό πού θεωρεῖται κυρίαρχο. Πιό πολύ να διαφωνῶ. Προσπαθῶ ὅμως πάντα νά καταλαβαίνω. Χωρίς κατανόηση δέν πᾶνε οἱ κοινωνίες μπροστά. Καί αὐτό πού καταλαβαίνω εἶναι ὅτι ὁ Mad Clip ἄρεσε γιατί ἐξέφραζε αὐθεντικά μέ τήν γλῶσσα τους ὅλους τούς νέους μή προνομιούχους. Ἄξενος ὁ ἦχος του γιά τόν Μίκη. Σωστό! Νά ὅμως πού κατά βάθος σέ κάτι συμφωνοῦσαν ὁ Θεοδωράκης μέ τον Mad Clip, ἄς ἦταν διαφορετικά, ἡ μέρα μέ τήν νύχτα τά μουσικά ἀναστήματα τους: Νά ἐκφράζουν τούς μή προνομιούχους. Στήν πραγματικότητα λοιπόν ἄν ξύσεις τόν τοῖχο τῶν ἤχων καί τῶν συναισθημάτων ἀπό κάτω θά ‘βρεις κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον τήν ἴδια ἐπιφάνεια. Μία Ἑλλάδα. Ὄχι πολλές. Μία καί μόνη. Πού δέν μπορεῖ νά κάνει διάλογο μέ τόν ἑαυτό της ὅμως, γιατί δέν συνομιλεῖ μαζί του καί κατά συνέπεια τῆς εἶναι ἄγνωστος. Τί τραγωδία καί αὐτή!

Απόψεις

Ξεχάστε τίς ἐκλογές τῆς παραγραφῆς τό «στικάκι» ἔχει ἀφήσει ἴχνη

Μανώλης Κοττάκης
Τό Σύνταγμα ἄλλαξε, ἀλλά ὄχι ὁ νόμος περί εὐθύνης Ὑπουργῶν! – Εἶναι ἀλήθεια ὅτι «κομιστής» τῶν μονταρισμένων διαλόγων στά ΜΜΕ εἶναι Βουλευτής τῆς ΝΔ; – Ἡ πανομοιότυπος τακτική: Στά «σκυλιά» οἱ χαμηλόβαθμοι λειτουργοί γιά νά γλυτώνουν οἱ ἔνοχοι: ὁ σταθμάρχης στά Τέμπη, ἀξιωματοῦχοι τῆς ΕΥΠ στίς ὑποκλοπές, ἡ συνεργάτις τοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν στά «μαίηλ» τῆς ἐπιστολικῆς ψήφου – Σύστημα ἡ καταστροφή τῶν ἀποδείξεων

Πληθωρισμός: Νύχτα σπαρμένη …μάγια!

Εφημερίς Εστία
ΜΙΑ ἀπίστευτη καί, συγχρόνως, μελαγχολική διαπίστωση: ἡ τελευταία ἀνακοίνωση τῆς Eurostat γιά τόν πληθωρισμό στήν χώρα μας τόν περασμένο Φεβρουάριο συμπύκνωσε πολλαπλές καί πολύμορφες ἁμαρτίες κυβερνώντων πενῆντα ἐτῶν.

Τήν μικρότερη ἀγοραστική δύναμη στήν ΕΕ ἔχουν οἱ Ἕλληνες

Εφημερίς Εστία
ΤΗΝ ΔΕΙΝΗ κατάσταση πού εὑρίσκονται οἱ Ἕλληνες λόγῳ τῆς ἀκρίβειας καί τῶν χαμηλῶν εἰσοδημάτων ἐπιβεβαίωσαν τά στοιχεῖα πού δημοσιοποίησε σήμερα ἡ Eurostat.

Ὁ «βασικός μέτοχος» καί οἱ μοιραῖοι συμμέτοχοι

Δημήτρης Καπράνος
Πόσο καλύτερα θά ἦταν ὅλα γιά τήν Ἑλλάδα ἄν δέν εἶχε χαθεῖ ἡ εὐκαιρία γιά τόν «βασικό μέτοχο»!

Παρασκευή, 27 Μαρτίου 1964

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ