Τόν τελευταῖο καιρό οἱ μητέρες ἔχουν τήν τιμητική τους
Ἡ καθεμιά, φυσικά, γιά διαφορετικούς λόγους. Σπαρακτική φυσιογνωμία, διδάσκουσα ἀνθρωπιά καί σύνεση, ἡ μητέρα τοῦ Ἄλκη Καμπανοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπεσε θῦμα τῆς ἀλητείας τῶν γηπέδων. Μέ πρωτοφανῆ ἀξιοπρέπεια καί ψυχραιμία ἔδωσε μαθήματα σέ πολλούς καί, χωρίς ἀμφιβολία, ἀποτελεῖ σύμβολο κατά τῆς βίας τῶν γηπέδων. Φιγούρα τραγική (ὅσο καί ἄν αὐτό ἀκούγεται «κλισέ»), ἡ μητέρα τῆς ἄτυχης Ἑλένης Τοπαλούδη, τῆς φοιτήτριας Τουριστικῶν Ἐπαγγελμάτων ἀπό τόν Ἕβρο, ἡ ὁποία δολοφονήθηκε ἀπό ἄλλα ἀνθρωπόμορφα ὄντα, στήν Ρόδο, ὅπου ὁλοκλήρωνε τίς σπουδές της.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἡ μάνα ἐκείνου τοῦ ἑπταετοῦς ἀγοριοῦ, τό ὁποῖο δολοφόνησε ὁ Πολωνός ἐραστής της, ἐνῶ ἡ ἴδια «ἐκείνη τήν ὥρα ἔπαιζε ἕνα ἠλεκτρονικό παιγνίδι»! Βγαλμένη ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ ἀμερικανικοῦ CSI αὐτή ἡ φοβερή ἱστορία τῆς Κυψέλης! Ἡ ἀνατριχιαστική ἱστορία, μέ τό παιδάκι, πού δολοφονήθηκε ἀπό τόν Πολωνό, νά ἔχει ταφεῖ ἀρχικῶς σέ αὐτοσχέδιο «κιβούρι» καί ἐν συνεχεία, τό διεστραμμένο ζεῦγος νά μεταφέρει τά ὀστά του μέσα σέ ἐργαλειοθήκη στά διάφορα καταλύμματα ὅπου κατά καιρούς στέγαζε τήν ἀπύθμενη καί ἀσύλληπτη θηριωδία τῶν συναισθημάτων του.
«Εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν τέτοιες μάνες;» ἀναρωτήθηκε καλή μας φίλη. Ἀλλά, δυστυχῶς, εἶναι δυνατόν. Καί ὑπάρχουν πολλά τέτοια περιστατικά στά ἀρχεῖα τῶν κατά τόπους ἐγκληματολογικῶν ὑπηρεσιῶν!
Στό προσκήνιο καί ἡ ἄλλη μητέρα, τῆς ὁποίας καί τά τρία κορίτσια, πού γέννησε ἀπό τόν ἴδιο ἄνδρα, ἔφυγαν ἀπό τήν ζωή τό ἕνα μετά τό ἄλλο, κατά τρόπον ὁ ὁποῖος γεννᾶ ἐρωτήματα «πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν» πού θά ἔλεγε καί ὁ Σέρλοκ Χόλμς! Καί δέν θά πρέπει νά θεωρηθεῖ τυχαῖο τό ὅτι τήν ὑπόθεση ἔχει πλέον ἀναλάβει ἡ ὑπηρεσία, πού εἶναι ἁρμοδία γιά τίς ἀνθρωποκτονίες! Φυσικά, ὁτιδήποτε ἄλλη αἰτία θανάτου πλήν τοῦ ὅτι ὅλα ἀποτελοῦν μιά τραγική σύμπτωση, θά μᾶς τρελλάνει ἐντελῶς!
«Ἐπίτρεψέ μου νά ἀναφερθῶ σέ μιά ἀκόμη μητέρα, τήν ὁποία οὔτε ἐγώ ἀλλά καί κανείς ἀπό ὅσους ἄκουσαν κάτι σχετικό μέ αὐτήν (καί εἶναι βέβαιο ὅτι τό ἄκουσαν πολλές, ἴσως καί ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπων) δέν γνωρίζει, ἀφοῦ οὐδείς ἀναφέρθηκε στήν δική της προσβολή» μοῦ εἶπε καλός φίλος καί συνέχισε ἀκάθεκτος. «Ἀναφέρομαι στήν μητέρα τοῦ ποδοσφαιριστῆ Τζαβέλλα, τήν ὁποία προχθές, σέ συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό ἀγῶνα, ἐν χορῷ καθύβριζαν χυδαῖα χίλιοι περίπου θεατές. Ἀναφέρω τήν λέξη “θεατές” καί ὄχι φίλαθλοι ἤ ὀπαδοί. Θεατές τοῦ χειρίστου εἴδους, “ἀλητεία τοῦ κερατᾶ” κατά τό κοινῶς λεγόμενον! Σέ ὁποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, ἄν ἀκούγονταν (καί τά ἀκούγαμε εὐκρινέστατα ἀπό τήν τηλεόραση) τέτοια κτηνώδη συνθήματα ἐναντίον μιᾶς μητέρας, ὄχι μόνο θά εἶχε διακοπεῖ τό μάτς, ἀλλά θά εἶχαν “μπουζουριαστεῖ” ὅλοι οἱ ἀλητήριοι! Ἀλλά ἐδῶ, στήν χώρα τῆς ἀλητείας, τό νά βρίζεις ἐπί ἐνενήντα λεπτά “τή μάνα τοῦ Τζαβέλλα” θεωρεῖται “σύνθημα”! Καί εἶναι καί πολλές ἄλλες μάνες, ἄλλων παικτῶν, ὅλων τῶν ὁμάδων, σέ ὅλα τά γήπεδα, πού καθυβρίζονται ἀπό τήν ὀργανωμένη ἀλητεία. Εἶναι βέβαιο (καί ἔτσι ἔμαθα ὅτι ἔγινε) ὅτι κάποια στιγμή οἱ ἀλητήριοι ἔπαψαν νά ὑβρίζουν. Προφανῶς, ἐπενέβησαν –καί πολύ καλῶς ἔπραξαν– οἱ ἰθύνοντες τῆς ὁμάδας. Ἀλλά μήπως –ἀφοῦ μιλᾶμε γιά πάταξη τῆς βίας– πρέπει, ὅταν ἀκούγονται ὁποιαδήποτε ἐμετικά συνθήματα, οἱ διαιτητές νά διακόπτουν τόν ἀγῶνα καί νά ζητοῦν νά φύγει ἡ ἀλητεία;». Δέν εἶδα τόν ἀγῶνα, ἀλλά ἔμαθα ὅτι ἔτσι ἔγινε…
