Πρῶτο, λοιπόν, μέ διαφορά στίς προτιμήσεις τῶν Ἑλλήνων τηλεθεατῶν τό «ριάλιτι» μέ τά «μοντέλα»!
Μέ τά ἀτυχῆ κορίτσια, δηλαδή, πού διεκδικοῦν ἕνα χρηματικό ποσό καί μιά θέση στόν κόσμο τῆς σόου μπίζνες, μιά θέση στήν πασαρέλα, μιά θέση στόν ἥλιο, τέλος πάντων… Ἐκεῖ, λοιπόν, μιά «ἐπιτροπή» ἀπό εἰδικούς (ὑπάρχουν καί εἰδικοί «μοντελο-κριτικοί» ὅπως διαπιστώνουμε) ὑποβάλλουν τίς ὑποψήφιες μοντέλες σέ μία σειρά ἀπό ταπεινωτικές (ἔτσι τό βλέπω ἐγώ, ἴσως καί νά κάνω λάθος) δοκιμασίες.
Τίς βάζουν «νά πάρουν στάση», νά προβάλουν τά ἀκάλυπτα εὐαίσθητα μέρη τοῦ σώματός τους, νά λάβουν ὕφος λάγνο, νά μισοκλείσουν τά μάτια, νά προτάξουν τό στῆθος, νά «πάρουν πόζα», ἡ ὁποία θά μποροῦσε νά σταθεῖ σέ κάποιο ἐξώφυλλο, σέ κάποια διαφήμιση, ὅπως ἐκείνη μέ τό γιαοῦρτι, πού μέχρι νά καταλάβεις ὅτι ἡ κυρία πού τό διαφημίζει θέλει ἁπλῶς νά τό δοκιμάσει καί ὄχι νά κάνει ὅ,τι, τέλος πάντων, θά μποροῦσε νά φανταστεῖ ὁ ἀξέχαστος Μπερτολούτσι μέ ἕνα κεσεδάκι γεμᾶτο γιαοῦρτι βελουτέ!
Βλέπεις, λοιπόν, τό κορίτσι πού ἐλπίζει νά γίνει ἐξώφυλλο, νά ἀποκαλύπτει ὅσα περισσότερα μπορεῖ, νά πέφτει στό ἔδαφος καί νά σέρνεται νωχελικά (ἴσως καί προκλητικά γιά κάποιους) σέ μιά προσπάθεια νά προσφέρει θέαμα στόν διψασμένο τηλεθεατή καί μονάδες τηλεθεάσεως στό κανάλι… Αὐτό, λοιπόν, τό «ριάλιτι» –στό ὁποῖο τά κορίτσια, στήν προσπάθειά τους νά διεκδικήσουν τό ἔπαθλο ἀγκαλιάζουν βόες καί κροταλίες, ἀτενίζουν ἕνα ψυχρό ἑρπετό μέ ὕφος πού θά εἶχαν ἐάν ἀγκάλιαζαν τόν Ἀλαίν Ντελόν στό ἄνθος τῆς ἡλικίας του, μεταφέρονται σάν γελάδια μέ ἕνα ἀνοιχτό φορτηγό στό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν– φαίνεται νά ἔχει κατακτήσει τίς καρδιές τοῦ φιλοθεάμονος κοινοῦ.
Τί σημαίνει, ὅμως, αὐτό καί τί σηματοδοτεῖ αὐτή ἡ τηλεοπτική ἀποχαύνωση; Μήπως θά πρέπει κάποια στιγμή νά ἀρχίσουμε νά ἀνησυχοῦμε; Ὄχι, πρός Θεοῦ, ἐπειδή προβάλλεται ἡ ἐκπομπή. Ἐλεύθερη τηλεόραση ἔχουμε, ἀργά προβάλλεται τό «ριάλιτι» (ἀσχέτως τοῦ ἄν εἶναι βέβαιο ὅτι πολλά ἀνήλικα κορίτσια ξενυχτοῦν γιά νά τό δοῦν), τηλεκοντρόλ ὑπάρχουν. Ἐλεύθερος εἶναι ὁ καθείς νά ἐπιλέξει τό πρόγραμμα τῆς ἀρεσκείας του.
Νά ἀρχίσουμε νά ἀνησυχοῦμε γιά τήν συνεχῆ ὑποβάθμιση τῆς ποιότητας στήν ἑλληνική τηλεόραση, κυρίως στήν ἰδιωτική. Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ μέσος Ἕλληνας τηλεθεατής ἕλκεται ἀπό τό θέαμα ἑνός ἡμίγυμνου κοριτσιοῦ τό ὁποῖο, σέ ἕνα κρεσέντο ρεαλισμοῦ, προσπαθεῖ νά πιάσει ἕναν ταῦρο ἀπό τά κέρατα, προκειμένου νά διεκδικήσει τήν πολυπόθητη θέση στά καμαρίνια μιᾶς μεγάλης ἐπιδείξεως μόδας καί ἴσως καί στήν πασαρέλα ἑνός μεγάλου μόδιστρου καί δέν τοῦ καίγεται καρφάκι γιά τήν «Ζωή ἐν τάφῳ» τοῦ Μυριβήλη, δέν μπορεῖ, κάτι δέν πάει καλά! Θά μοῦ πεῖτε τώρα, «Γιατί, ὅμως, τά πηγαίνουν μιά χαρά ἄλλες χῶρες, ὅπου πολλά ἑκατομμύρια τηλεθεατῶν ἀπολαμβάνουν ἀκόμη χειρότερα “ριάλιτι” καί προγράμματα τῆς κακιᾶς ὥρας;». Τί νά σᾶς πῶ; Μπορεῖ νά ἔχω ἄδικο, μπορεῖ νά ἔχουμε γίνει πολύ «προχώ» καί νά μήν τό ἔχω πάρει χαμπάρι. Ὅπως καί νά ἔχει, ὅμως, τά κορίτσια συνεχίζουν ἀκάθεκτα. Μέχρι τελικῆς (κατα) πτώσεως!
