ΑΝ μέ ρωτᾶτε ποῦ θά ἤθελα νά κάνουν κάμπινγκ οἱ πολιτικές νεολαῖες φέτος μαζί…
… ἑνωμένες ἤ καί χωριστά, ἡ ἀπάντησή μου θά ἦταν στά νησιά τοῦ Αἰγαίου. Στά Δωδεκάνησα. Στό Καστελλόριζο. Ὄχι νά τσακώνονται γιά τόν Γράμμο καί τό Βίτσι. Ἡ φιλελεύθερη νεολαία τῆς κεντροδεξιᾶς ὅπως ἐγώ τήν γνώρισα ἕως τό 1990 μέχρι νά ἀναστείλω διά βίου τήν κομματική μου ἰδιότητα λόγω τῆς ἐνασχόλησης μέ τήν δημοσιογραφία, ἦταν πρωτοπόρα στούς ἐθνικούς ἀγῶνες. Δέν ρωτοῦσε κανέναν ἄν ἤθελε νά σηκώσει «σημαία» σέ μιά ἐθνική ἐκδήλωση. Τό ἔκανε!
Δέν ἀναφερόταν ποτέ στόν διευθυντή τοῦ γραφείου πρωθυπουργοῦ. Δέν ἦταν ποτέ ὑποκατάστημα τῆς κυβέρνησης. Διατηροῦσε μεγάλους βαθμούς ἐλευθερίας καί αὐτονομίας ἀκόμη καί ἔναντι τοῦ κόμματος. Εἰδικῶς ἡ Δ.Α.Π ( καί ἡ ΔΑΚΕ). Χάρη στόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη. Ἀλλά καί οἱ ἄλλες νεολαῖες μέ τά ἐλαττώματα τῆς ἐποχῆς τοῦ ψυχροῦ πολέμου εἶχαν ἰσχυρές δομές. Ὁ «Δημοκρατικός Ἀγώνας», ἡ νεολαία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τῆς ἐποχῆς (ΕΑΡ), διέθετε ποιότητα. Μαζί μέ τόν Ντῖνο Ἀθανασόπουλο, τόν Ἰσίδωρο Τσοῦρο καί τόν Δημήτρη Κλοκωτάρα, ΜΑΖΙ, ἱδρύσαμε φοιτητικό ραδιοσταθμό τό 1987 μετέχοντας στήν μάχη γιά τήν ἐλεύθερη ραδιοφωνία. Τό εὐκταῖον λοιπόν θά ἦταν ἄν οἱ νεολαῖες διέθεταν ἡγεσία νά κατασκηνώσουν ὅλες μαζί στό Καστελλόριζο. Νά τίς βλέπουν οἱ Τοῦρκοι ἑνωμένες. Ή ἄν ἀκόμη καί σήμερα οἱ ἀντιπάθειες εἶναι ἀνυπέρβλητες, νά μοιράσουν τούς προορισμούς: ἡ ΟΝΝΕΔ στό Καστελλόριζο, ὁ ΣΥΡΙΖΑ στή Λῆμνο, τό ΚΚΕ στόν Ἅη Στράτη, τό ΠΑΣΟΚ στήν Ψέριμο καί τό Ἀγαθονήσι κ.λπ.
Δυστυχῶς ὅμως ἡ συζήτηση ἀκόμη καί αὐτή τήν ὥρα περιστρέφεται μέ ἀφορμή τό κάμπινγκ τῆς νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στόν Γράμμο γύρω ἀπό τόν διχασμό. Ὄχι γύρω ἀπό τήν ἑνότητα. Ἀκόμη καί στόν Γράμμο ὅμως ἄν ξεφεύγαμε ἀπό τά στερεότυπα (ἤ στίς Κορυσχάδες πού συγκροτήθηκε ἡ πρώτη κυβέρνηση τοῦ βουνοῦ μέ Σβῶλο, πατέρα Κόκκαλη, πατέρα Σημίτη), πάλι θά μποροῦσαν νά συναντηθοῦν οἱ νεολαῖες καί νά συζητήσουν. Οἱ φορτίσεις δυστυχῶς ὅμως ἀκόμη καί σήμερα ὑπάρχουν. Καμμία δεξιά οἰκογένεια δέν ξεχνᾶ τί ὑπέστη. Τό ἴδιο καί ἀπό τήν ἀπέναντι πλευρά πού ἤρξατο βεβαίως χειρῶν ἀδίκων διεκδικώντας τήν ἐξουσία μέ τά ὅπλα. Ὡστόσο τίποτε δέν μπορεῖ νά ἀναιρέσει τήν μείζονα ἀλήθεια: Ἕλληνες πολέμησαν Ἕλληνες. Καί ἡ μέν ἔκβαση τοῦ ἐμφυλίου πολέμου εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά μείνουμε στήν Δύση καί νά γλυτώσουμε τό παραπέτασμα, ἀλλά ἀπό αὐτό τό λουτρό ἑλληνικοῦ αἵματος κάποιοι ἐπωφελήθηκαν. Ὁ διεθνής συμμαχικός παράγων πού ἔσπευσε νά ἐλέγξει τήν μεταπολεμική Ἑλλάδα. Τό ἴδιο δέν ἔγινε ὅταν ἀνέλαβε ὁ Καποδίστριας τό 1827 ὑπονομευθείς ἀπό γνωστές δυνάμεις; Τό ἴδιο δέν συνέβη ὅταν κάποιοι παρέσυραν τόν Βενιζέλο νά παίξει τό παιχνίδι τους στήν Μικρά Ἀσία ἐγκαταλείποντάς τον στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μόλις ἔγινε ἡ δουλειά τους; Τό ἴδιο δέν συνέβη μεταπολεμικά ὅταν ἡ ἴδια δύναμη (ὄχι ἡ ΕΣΣΔ) πού ἐξόπλιζε μέ πυρομαχικά τόν ΕΛΑΣ καί τόν Βελουχιώτη, ἡ ἴδια ἐξόπλιζε καί τόν Ναπολέοντα Ζέρβα; Τό ἴδιο δέν ἔγινε καί στήν Κύπρο ὅταν ἡ ἴδια δύναμη ἐξώθησε τήν δικτατορία καί τόν Σαμψών νά ἐπιτεθοῦν μέ τό πραξικόπημα στόν Μακάριο δίδοντας «πάτημα» στόν Ἀττίλα γιά τήν εἰσβολή; Δυστυχῶς δέν ἀντέχουμε νά συζητήσουμε ἔτσι. Δέν μᾶς συμφέρει, μᾶς ξεβολεύει αὐτή ἡ ἀνάγνωση τῆς ἱστορίας! Εἰδικῶς ὅταν ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα, πώς στόν Γράμμο δοκιμάστηκαν βόμβες πού ἀξιοποιήθηκαν σέ ἄλλα παγκόσμια θέατρα πολέμου! Ἐδῶ, ἀγαπητοί, βασιλεύει ἡ ἀνοησία. Ἡ ἐμμονή μας νά συζητᾶμε τόν Γράμμο καί τό Βίτσι μέ ὅρους ποδοσφαιρικούς. Ἐμεῖς νά λένε ἄν στό Βίτσι καί στό Γράμμο τούς χώσαμε στήν ἄμμο, ἐκεῖνοι πού ἐπιχείρησαν νά πάρουν τήν ἐξουσία μέ τά ὅπλα νά ἔχουν τό θράσος νά μιλοῦν γιά μῖσος. Καί νά ἐργαλειοποιοῦν τήν ἱστορία γιά λόγους κομματικῆς συσπείρωσης, ἐπειδή ὁ ΣΥΡΙΖΑ διέρχεται κρίση. Ὅπως καί ἐμεῖς τόν ἐργαλειοποιήσαμε τόν Γράμμο τό 1983 ὅταν ἐπίσης ἡ ΝΔ γνώριζε κρίση διαρκείας λόγω τῆς ἐπέλασης τοῦ ΠΑΣΟΚ. Καί ξέρετε ποιό εἶναι τό χειρότερο; Ἡ ἀνοησία ἀπαντᾶται μέ ἀνοησία.
Ἀπέναντι στούς καταθλιπτικούς Συριζαίους πού ἀνέβηκαν στό βουνό γιά νά θυμηθοῦν πῶς ἔχασαν οἱ παπποῦδες τους καί γιά νά ἐρωτοτροπήσουν πάνω ἀπό τούς τάφους τους, ἡ ἀπό ἐδῶ πλευρά ἀντιπαρατάσσει στά κοινωνικά δίκτυα ἄρρωστους νεοφώτιστους ἀντικομμουνιστές, νεοείσακτους στή ΝΔ. Πρώην πασόκους, πρώην ΛΑΟΣ, πρώην ἀριστερούς αὐτομολήσαντες κνίτες πού γιά νά ὑπερακοντίσουν τόν χῶρο ὡς ἡρακλεῖς ἐξαπολύουν λόγο μίσους ξένο πρός τόν χῶρο τῆς κεντροδεξιᾶς. Ἀσχέτως ἄν ποτέ κανείς τους δέν πάτησε γιά προσκύνημα τό πόδι του στόν Γράμμο, στό Βίτσι ἤ τουλάχιστον στό Πισοδέρι καί στή Στάτιστα πού δολοφονήθηκε ὁ Παῦλος Μελᾶς. Ξέρουν νά σηκώνουν τά λάβαρα μόνο ἀπό τό iPad! Δέν πάει ἔτσι ἀγαπητοί! Ὅποιος στίς μέρες μας θέλει νά μιλᾶ γιά τόν Γράμμο νά σηκωθεῖ ἀπό τόν καναπέ –ὅπως κάναμε κάποιοι– νά ὑποστεῖ τήν ταλαιπωρία νά ὁδηγήσει 6-7 ὧρες μέχρι τήν Ἀετομηλίτσα, νά περπατήσει στά βουνά καί νά μυρίσει τήν ἀτμόσφαιρα. Ἡ ὁποία παραμένει ἐξαιρετικά βαριά. Τό αἷμα εἶναι νωπό. Τά φαντάσματα πετοῦν ἀπό πάνω. Καί, ναί, νά ξυπνήσει ἡ ΟΝΝΕΔ, καί μιά φορά νά πάει καί αὐτή γιά προσκύνημα γιά νά καταλάβει. Ἄς μήν φοβᾶται τήν Ἀριστερά. Ὁ τελευταῖος πολιτικός τῆς κεντροδεξιᾶς πού προσκύνησε πάντως στόν Γράμμο πρίν ἀπό δύο χρόνια κάνοντας πεζοπορία σέ ὅλα τά ταμπούρια τοῦ κυβερνητικοῦ ἀλλά καί τοῦ «Δημοκρατικοῦ» Στρατοῦ, εἶναι ὁ Κώστας Καραμανλῆς… Καί κατάλαβε.
