Εἴδαμε, ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων, τίς φωτογραφίες τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομμάτων.
Ἐπιτρέψτε μας νά σταθοῦμε στό «πρωτόκολλο» τοῦ ἐνδυματολογικοῦ. Νομίζουμε ὅτι ἡ Πρόεδρος καί ὁ πρόεδρος τοῦ Κιν.Αλ τό τήρησαν καλύτερα.
Ὁ Πρωθυπουργός, προφανῶς ἐπειδή ἡ ἐπίσκεψή του στόν Ἅγιο Εὐστράτιο καί τήν Λῆμνο ἔγινε μέ στρατιωτικό ἑλικόπτερο, προτίμησε ἕνα «σπόρ» ντύσιμο, μέ μπουφάν καί ἀνοικτό ὑποκάμισο. Ὁ Ν. Ἀνδρουλάκης, στήν Λῆμνο, κοστούμι καί γραβάτα. Σωστός, πέρα γιά πέρα.
Ὁ τ. Πρωθυπουργός καί ἀρχηγός τή Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως προτίμησε ἕνα στέκι, μέ τσίπουρο καί μεζέ. Χωρίς γραβάτα (φυσικά), μέ ντύσιμο καθημερινό.
Τώρα θά μᾶς περιλάβουν ὁρισμένοι καί θά μᾶς ποῦν: «Καλά, πού ἔχετε μείνει βρέ παιδιά»; Μά κι ἐμεῖς, κάζουαλ ντυνόμαστε τίς καθημερινές. Ἀλλά τῶν Θεοφανείων, φορέσαμε κοστούμι καί γραβάτα! Ὄχι μόνο ὡς ἀντίσταση ἀπέναντι στόν κορωνοϊό, πού μᾶς στέρησε ἀκόμη καί τήν εὐχαρίστηση τοῦ ντυσίματος, ἀλλά καί γιά νά τιμήσουμε τήν ἡμέρα τῶν Ὑδάτων, τῶν Φώτων καί τῆς Θάλασσας καί κατ’ ἐπέκταση τῆς Ναυτιλίας μας.
Κι ἐπειδή κάποιοι θά μᾶς ποῦν παλιομοδίτες, ξεπερασμένους, ὑπερσυντηρητικούς, καλό ἦταν νά ἀνατρέξουμε σέ ἕνα ἰδιαίτερα διδακτικό συμβάν.
Στίς 15 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1975 ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ὁ Ἀριστοτέλης Ὠνάσης στή μνήμη τοῦ ὁποίου ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος Ἠλιάκης δημοσίευσε ἕνα περιστατικό πού συχνά διηγεῖτο ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Παραμυθίας Τίτος Ματθαιάκης.
Ἕνα καλοκαίρι μετά τήν Θεία Λειτουργία στήν πανέμορφη Πάργα, ὁ ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ παρέθεσε γεῦμα στόν Μητροπολίτη σέ ἕνα παραλιακό ἑστιατόριο.
Ξαφνικά ἐμφανίσθηκε ὁ Ἀριστοτέλης Ὠνάσης μέ τήν παρέα του. Φοροῦσε κοντό πανταλόνι, ἕνα ἁπλό πουκάμισο καί πέδιλα.
Μόλις εἶδε τόν Μητροπολίτη εἰδοποίησε τόν ἰδιοκτήτη τοῦ ἑστιατορίου καί ζήτησε ἕνα ἰδιαίτερο χῶρο νά καθίσει λίγο μόνος του, ἐνῶ ταυτόχρονα ἔστειλε κάποιον ἀπό τήν συνοδεία του στό σκάφος του. Μετά ἀπό λίγο ἐμφανίστηκε μέ κουστούμι καί γραβάτα καί πῆγε χαμογελαστός νά χαιρετίσει τόν Μητροπολίτη.
Στήν ἀπορία τοῦ Ἐπισκόπου γιά τήν ἀλλαγή τῆς ἐνδυμασίας ἀπάντησε:
«Τόν ἄνθρωπο τόν κρίνεις καί ἀπό τά ροῦχα πού φοράει, μπορεῖ νά εἶμαι αὐτός πού εἶμαι, ἀλλά ἐσεῖς εἶστε Ἐπίσκοπος καί ὀφείλω σεβασμό στό ἐγκόλπιο, στό σχῆμα καί τό πρόσωπό σας, δέν μπορῶ νά σᾶς χαιρετίσω καί νά κάτσω δίπλα σας μέ σόρτς, πέδιλα καί πουκαμίσα».
Στή συνέχεια παρακάλεσε νά προσφέρει ἐκεῖνος τό γεῦμα ἐνῶ ζήτησε νά μάθει σχετικά μέ τά προβλήματα τῆς Μητροπόλεως Παραμυθίας.
Ὑποσχέθηκε –καί τό ἔκανε πράξη– μιά γενναία ἐπιχορήγηση γιά τό μαθητικό Οἰκοτροφεῖο Παραμυθίας, γιά νά διαμένουν παιδιά ἀπό τά χωριά τοῦ Νομοῦ πού δέν εἶχαν Γυμνάσια ἤ Λύκεια καί νά μποροῦν νά σπουδάζουν στή Παραμυθιά.
Νά σημειώσουμε ὅτι ὁ Ὠνάσης, ὁ Νιάρχος, ἀλλά καί οἱ περισσότεροι ἀπό τούς σημερινούς παραδοσιακούς ἐφοπλιστές, σέ κάθε ἐμφάνισή τους σέ ἐκδήλωση, θά φορέσουν τό κοστούμι καί τήν γραβάτα τους, σεβόμενοι τό «πρωτόκολλο» καί τήν παράδοση. Μπορεῖ νά λέει ὁ λαός ὅτι «τό ροῦχο δέν κάνει τόν παπᾶ», ἀλλά φανταστεῖτε τόν ἱερέα νά λειτουργεῖ φορῶντας βερμούδα!
