«Θά τό κάνεις τό ἐμβόλιο;» μέ ρωτᾶ ἡ φίλη μου ἡ Μαίρη. Καί δέν εἶναι ὁποιαδήποτε ἡ Μαίρη…
Ἡ Μαίρη εἶναι μία ἀπό τίς πλέον «τσαοῦσες» φίλες μου. Πρόεδρος σέ Σύλλογο Γονέων καί Κηδεμόνων τοῦ σχολείου ὅπου φοιτοῦν τά δύο της παιδιά, προοδευτική ὥς ἐκεῖ πού δέν παίρνει, ἕτοιμη νά ἀπαντήσει σέ κάθε τι πού θά συζητηθεῖ καί «μέσα στά πράγματα», κατά τήν ἄποψή της. Καί τήν ἄποψή της δέν τήν συζητᾶ, προσπαθεῖ νά τήν ἐπιβάλει…
«Καί βέβαια θά τό κάνω. Ὅπως ἔκανα καί τῆς γρίππης καί τοῦ πνευμονιόκοκκου, ὅπως ἔκανα παλιά στό σχολεῖο, τό ἐμβόλιο τῆς εὐλογιᾶς καί τῆς πολυομυελίτιδας. Ὅπως βλέπεις, ἐγώ δέν εἶμαι ἄνθρωπος, εἶμαι κινούμενο…τριπάκι!» τῆς λέω καί τήν «κουρδίζω»…
«Ἔμ’ βέβαια! Ὅ,τι σοῦ πεῖ τό κεφάλαιο, τό κάνεις!» μοῦ λέει, περιφρονητικά καί μοῦ δίνει πάσα γιά νά τήν κάνω «μπαροῦτι»…
«Ναί, καί λυπᾶμαι πολύ πού τά ἐμβόλια τά παρασκευάζουν καί τά πωλοῦν, φυσικά, μεγάλες πολυεθνικές ἑταιρεῖες, οἱ ὁποῖες διαθέτουν τά ἀπαιτούμενα κεφάλαια γιά μεγάλες, εὐρύτατες καί πολύ δαπανηρές ἔρευνες καί δέν τά παρασκευάζουν οἱ γιατροί ἀπό τήν Κούβα ἤ ἐπιστήμονες ἀπό τήν Βενεζουέλα τοῦ φίλου σου τοῦ Μαδοῦρο, ἀπό τήν Βολιβία τοῦ ἄλλου φίλου σου, τοῦ Μοράλες καί ἀπό τήν Νικαράγουα, τοῦ παλιοῦ σου φίλου τοῦ Ὀρτέγα, πού σήμερα κυβερνάει μέ τούς “Ἀνέλ” τῆς χώρας του!» τῆς λέω καί γίνεται θηρίο!
«Ὄχι, θά κάτσω ἐγώ νά μέ ἐμβολιάσουν μέ τά δηλητήριά τους καί νά μοῦ περάσουνε στό αἷμα τά ἰχνοστοιχεῖα ἐκεῖνα μέ τά ὁποῖα θά μποροῦν νά παρακολουθοῦν κάθε μου κίνηση, νά ξέρουν τί γίνεται στό σπίτι μου καί τί Θεό πιστεύω!
Ἄσε αὐτόν τόν Μπουρλά, πού ξαφνικά τόν κάνατε Θεσσαλονικιό! Στέλεχος τοῦ διεθνοῦς καπιταλισμοῦ εἶναι, καί γι’ αὐτό τόν ἔχουν βάλει στή θέση πού κατέχει» μοῦ λέει ἡ Μαίρη, πού ἔχει ἤδη βγάλει τό «ἠλεκτρονικό» της τσιγάρο, ἕνα μικρό βαρελάκι, πού παράγει περισσότερο καπνό καί ἀπό τόν «ὀδοντωτό», καπνό τόν ὁποῖο βγάζει ἀπό τό στόμα καί τήν μύτη της, σάν χύτρα ταχύτητος…
«Καί πάλι λυπᾶμαι, πού ὁ Ἕλληνας Ἀλβέρτος Μπουρλά, Θεσσαλονικιός, πού σπούδασε στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ἔγινε πρόεδρος καί διευθύνων σύμβουλος στήν τεράστια Pfizer καί ὄχι σέ κάποιο συνοικιακό νοσοκομεῖο, ὅπως λυπᾶμαι πού ἀντί νά συνεργαστεῖ μέ ἕνα ζευγάρι πλούσιων Γερμανῶν γιατρῶν-ἐρευνητῶν, τουρκικῆς καταγωγῆς καί ὄχι μέ γιατρούς ἀπό τό “Φαραμποῦντο Μαρτί” ἤ ἀπό κάποια “λαϊκή δημοκρατία” , ἄν ἔχει ἀπομείνει καμμιά!»…
«Νά μήν λυπᾶσαι καθόλου. Νά λυπᾶσαι πού σέ ἐξουσιάζει ὁ Σόρρος, πού θά σοῦ φυτέψει μέ τό ἐμβόλιο τό τσιπάκι μέ τό ὁποῖο θά σοῦ λέει μέχρι καί τί νά ψηφίσεις! Καί νά χαίρεσαι τόν φίλο σου τόν Κυριάκο, πού τρέχει νά πάρει τό ἐμβόλιο πρῶτος ἀπ’ ὅλους!» σφυρίζει, καί μοῦ πετάει τόν καπνό της στά μοῦτρα!
Χτυπάω στό δόξα πατρί. «Σέ ἀφήνω τώρα, γιατί πρέπει νά πάω νά ὑποβάλω τά χαρτιά μου γιά τόν ἐμβολιασμό. Δέν θέλω νά χάσω τά ἐπιδόματα πού θά πάρουν ἀπό τό κράτος ὅσοι ἐμβολιαστοῦν ἀπό τούς πρώτους!»…
Καί καθώς ἀπομακρύνομαι, τήν ἀκούω νά μοῦ φωνάζει: «Καί ποῦ τήν κάνεις αὐτή τήν αἴτηση;»!…
