Τό χρυσοπράσινο φύλλο ἔχασε τόν πατέρα του…

Ἔγραψα, πού λέτε, ἕνα ἀπό ἐκεῖνα τά ἄρθρα πού…

… σοῦ ἔρχονται φλάς στό μυαλό καί τά ἀποθηκεύεις ἀμέσως στόν σκληρό δίσκο τῆς μνήμης μέχρι νά βρεθεῖς μπροστά στόν ὑπολογιστή σου. Ἀναφερόμουν στήν κυπριακή Ναυτιλία, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ Συνεδρίου «Ναυτιλιακή Κύπρος». Τό τέλειωσα, τό ἔστειλα καί ἔκλεισα γιά λίγο τά μάτια…

Μέ ξύπνησε σέ δέκα λεπτά τό τηλέφωνο. Ἦταν ὁ συνάδελφος, πού παρέλαβε τό ἄρθρο στήν ἐφημερίδα. «Συγγνώμη πού σέ ἐνοχλῶ, ἀλλά νομίζω ὅτι τό “Χρυσοπράσινο φύλλο” δέν τό ἔγραψε ὁ Σεφέρης ἀλλά ὁ Ἐλύτης» μοῦ λέει…

Εἶχα κλείσει τό ἄρθρο μου μέ στίχους ἀπό τό ποίημα πού μελοποίησε ὁ Μίκης. «Μπά, νομίζω ὅτι ὁ Σεφέρης εἶναι ὁ ποιητής» ἀπάντησα καί ξαναγύρισα στήν πολυθρόνα… Βεβαίως, εἴχαμε κάνει καί οἱ δύο λάθος! Διότι τό «Χρυσοπράσινο φύλλο» τό ἔχει γράψει ὁ Λεωνίδας Μαλένης, Κύπριος δημοσιογράφος καί λογοτέχνης, ὁ ὁποῖος ἔφυγε χθές ἀπό τήν ζωή!

Μοῦ τό θύμισε τήν ἑπομένη, ὅταν δημοσιεύθηκε τό ἄρθρο, φίλος καί συνάδελφός μου ἀπό τήν Κύπρο. «Δηλαδή δέν ἠμπορεῖ καί ἕνας Κύπριος νά γράψει ἕναν ἀριστούργημα;» μοῦ εἶπε σκωπτικά. «Τί ἐννοεῖς; Ποιός εἶπε τό ἀντίθετο;» τοῦ ἀπαντῶ. «Ἐσύ τό εἶπες, πού γράφεις σήμερον εἰς τήν ἐφημερίδα σου ὅτι τό “Χρυσοπράσινον φύλλον, ἐν ἐγγραμμένον ἀπό τόν Σεφέρην!» μοῦ λέει. «Γιά δές, βρέ, πού εἶχε δίκιο ὁ συνάδελφος» σκέφθηκα. «Ὥστε ὁ Ἐλύτης τό ἔχει γράψει καί ὄχι ὁ Σεφέρης!» εἶπα καί ἐκεῖνος μέ προσγείωσε. «Οὔτεν ὁ Ἐλύτης οὔτεν ὁ Σεφέρης. Συγγραφέας τοῦ ποιήματος ἔναιν ὁ Κύπριος λογοτέχνης Λεωνίδας Μαλένης. Ὅλοι νομίζουν ὅτι ἔναιν ἔργον τοῦ Ἐλύτη ἤ τοῦ Σεφέρη. Δέν ἔναιν ὅμως» μοῦ εἶπε μέ ἐκείνη τήν χαρακτηριστική κυπριακή προφορά, διατηρῶντας τά πολύτιμα «νί», τά ὁποῖα ἐμεῖς ἔχουμε καταργήσει!

Χθές, ὅπως διαβάσαμε στά μέσα ἐνημερώσεως, ἐξεδήμησε εἰς Κύριον ὁ Λεωνίδας Μαλένης, συγγραφεύς καί δημοσιογράφος, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε τό 1937 στή Λευκωσία. Ἐσπούδασε στίς ΗΠΑ, μέ ἀντικείμενο τίς Δημόσιες Σχέσεις, ἐπέστρεψε στήν Κύπρο καί εἰσῆλθε στό δημοσιογραφικό ἐπάγγελμα. Ἐργάσθηκε ἀρχικῶς στήν ἐφημερίδα «Ἔθνος». Μεταξύ 1957 καί 1961 ἐργάστηκε ὡς συντάκτης καί ἀρχισυντάκτης στό περιοδικό «Τάιμς ὄφ Σάιπρους». Τό 1961 προσελήφθη ὡς βοηθός μορφωτικός λειτουργός στό γραφεῖο Τύπου τῆς πρεσβείας τῶν ΗΠΑ στήν Λευκωσία. Τό 1962 μετέβη ἐκ νέου στίς ΗΠΑ καί ὅταν ἐπέστρεψε στήν Κύπρο, συνέχισε τήν ἐργασία του στό Ἀμερικανικό Κέντρο στήν Λευκωσία (πολιτιστικό ἵδρυμα τῆς πρεσβείας). Μεταξύ 1969 καί 1971 ἐργάστηκε ὡς διευθυντής ἑταιρείας εἰσαγωγῆς κινηματογραφικῶν ταινιῶν. Ἀπό τό 1960 ἄρχισε μιά μακρά καί ποικιλόμορφη συνεργασία μέ τό Ραδιοφωνικό Ἵδρυμα Κύπρου, ὡς παρουσιαστής προγραμμάτων (ραδιόφωνο καί τηλεόραση), ὡς ἠθοποιός σέ ραδιοφωνικές ἐκπομπές, ὡς σεναριογράφος, στιχουργός, μεταφραστής θεατρικῶν ἔργων κ.λπ. Ἡ συνεργασία αὐτή κράτησε μέχρι τό 1998, ὁπότε ὁ Λεωνίδας Μαλένης ἄρχισε συνεργασία μέ τήν τηλεόραση καί τό ραδιόφωνο ἰδιωτικοῦ σταθμοῦ. Ἔγραψε ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά ἔργα, κριτική βιβλίου καί θεάτρου Ποιήματά του, ὅπως τό γνωστότατο «Χρυσοπράσινο Φύλλο», μελοποιήθηκαν ἀπό τόν Μίκη Θεοδωράκη.

Λεωνίδα Μαλένη, γαῖαν ἔχοις ἐλαφράν εἰς τήν γῆν τοῦ χρυσοπράσινου φύλλου…

Απόψεις

Ροζάκης δικαιώνει «Ἑστία»: Χάρτες μέ 6 μίλια στά νησιά μας ἀνατολικά τοῦ 25ου μεσημβρινοῦ!

Εφημερίς Εστία
Καί 6 μίλια ἐναέριος χῶρος! – Mέ ἄρθρο του στήν «Καθημερινή» ἀποκαλύπτει τό παρασκήνιο τῶν διερευνητικῶν ἐπαφῶν τοῦ 2003 ἐπί Σημίτη καί ἐπιβεβαιώνει τίς πληροφορίες μας – «Προσωρινά μέτρα διευθέτησης πρακτικοῦ χαρακτῆρα» προτείνει ὁ Εὐ. Βενιζέλος γιά τό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο – Ἡ Τουρκία ἐκπρόσωπος τῶν Τουρκοκυπρίων!

Τό νέο κόμμα «κάμερα» χωρίς ὀργανώσεις καί ἡ ἀπέραντη ἡσυχία τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ

Μανώλης Κοττάκης
TO KOMMATIKO φαινόμενο ἐξελίσσεται. Ὅταν ἀποκαταστάθηκε ἡ Δημοκρατία, τά κόμματα ἔχαιραν μεγάλης αἴγλης καί ἐκτιμήσεως. Ἡ Νέα Δημοκρατία καί τό ΠΑΣΟΚ εἶχαν ἕκαστο ἕνα ἑκατομμύριο μέλη. Σέ κάθε χωριό καί σέ κάθε πόλη ἄνοιγαν γραφεῖα τοπικῶν ὀργανώσεων. Οἱ κομματικοί μηχανισμοί ἦταν γιγαντιαῖοι καί κινητοποιοῦσαν κόσμο: γιά ἀφισοκόλληση, γιά μεταφορά σέ συγκεντρώσεις ἐκτός νομῶν, γιά οἰκονομική ἐξόρμηση μέ κουπόνια, γιά πολλά. Στίς ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη τοπικῶν ἐπιτροπῶν καί νομαρχιακῶν ἐπιτροπῶν μετεῖχε χιλιάδες κόσμος. Σέ μιά ἐποχή οἱ ὀργανωμένοι ὀπαδοί τῆς Νέας Δημοκρατίας μετεῖχαν καί σέ ἐσωκομματικά δημοψηφίσματα γιά τό ποιοί ὑποψήφιοι θά περιληφθοῦν στά ψηφοδέλτια τῆς Νέας Δημοκρατίας. Τό μοντέλο τοῦ μαζικοῦ κόμματος καί τοῦ κόμματος ἀξιωματούχων σήμερα πεθαίνει. Εἶναι στά σπαράγματά του. Ὁ ΟΠΕΚΕΠΕ, στόν ὁποῖο τό κόμμα παρενέβαινε γιά νά γίνουν πλούσιοι ὀλίγοι προὔχοντες εἰς βάρος χιλιάδων ἐντίμων νεοδημοκρατῶν, εἶναι ὁ ἐνταφιασμός αὐτοῦ τοῦ μοντέλου. Σήμερα αὐτό τό μοντέλο λειτουργίας κόμματος ἔχει ἀπομείνει νά τό ἐφαρμόζει μόνο τό ΚΚΕ τό ὁποῖο διαθέτει ὀργανωμένη βάση. Ἡ Νέα Δημοκρατία καί τό ΠΑΣΟΚ περιορίζονται στήν διεξαγωγή ἐσωκομματικῶν ἐκλογῶν γιά τήν ἀνάδειξη ἀρχηγοῦ, καί τέλος. Ἡ δημοκρατία τελειώνει ἐκεῖ. Ἀλλά ἡ πυραμίδα πρός τά κάτω ἔχει ἀλλοιωθεῖ καί, ὅπως θά ἀναλύσουμε μέ ἀποκαλύψεις, ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπό τό μοντέλο τοῦ καθολικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Σέ […]

Δύσκολες ὧρες γιά τόν κ. Βορίδη στό Ἡράκλειο Κρήτης

Εφημερίς Εστία
ΣΚΗΝΕΣ πού θυμίζουν ἐποχές μνημονίων διεδραματίσθησαν τό Σάββατο βράδυ στό Ἡράκλειο Κρήτης, μέ δεκάδες κουκουλοφόρους νά ἐπιτίθενται στόν κ. Μάκη Βορίδη, ὁ ὁποῖος συνοδευόμενος ἀπό τήν οἰκογένεια, δειπνοῦσε σέ ἑστιατόριο τῆς πόλεως.

Πού εἶδε τόν κόσμο, σάν ἔργο Τέχνης

Δημήτρης Καπράνος
«Μιά τόσο μακρινή ἀπουσία.» Ἦταν μιά ταινία τοῦ ἐξαίρετου Σταύρου Τσιώλη.

Τετάρτη, 27 Ὀκτωβρίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΛΙΚΕΡ ΤΩΝ ΔΟΝ-ΖΟΥΑΝ