Φυσικά καί εἴμεθα ὑπέρ τῆς στρατεύσεως τῶν γυναικῶν.
Εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀποδειχθοῦν πολύτιμες γιά τό στράτευμα. Ὄχι μόνο ἐπειδή δέν ὑστεροῦν ἔναντι ἡμῶν, τῶν ἀνδρῶν, ἀλλά διότι, πολύ ἁπλά, ὑπερτεροῦν! Προσωπικῶς, πιστεύω ὅτι οἱ γυναῖκες εἶναι ἀπαραίτητες καί πολύ καλύτερες τῶν ἀνδρῶν, σέ πολλά ἀπό τά ἐπαγγέλματα τά ὁποῖα ἀποκαλοῦνται «ἀνδροκρατούμενα».
Κοιτάξτε, γιά παράδειγμα, τήν πολιτική. Ὅπου ἔχουν ἀναμιχθεῖ γυναῖκες, τά ἔχουν καταφέρει μιά χαρά καί σαφῶς καλύτερα ἀπό τούς ἄνδρες. Δεῖτε πῶς ἐξελίχθηκε τό Συντηρητικό Κόμμα τῆς Ἀγγλίας, ἀφ’ ὅτου ἐξέλιπε ἡ Μαργαρίτα Θάτσερ.
Δείτε πῶς ἔχει κατορθώσει νά «μανουβράρει» τήν δύσκολη ἰταλική πολιτική σκηνή ἡ κυρία Μελόνι. Δεῖτε πῶς ἔχει κάνει ἄνω-κάτω τήν γαλλική πολιτική ἡ μαντάμ Λέ Πέν.
Οἱ γυναῖκες –ἄποψή μου– ἔχουν μέσα τους κάτι πού ἐμεῖς οἱ ἄνδρες δέν διαθέτουμε. Μέ μιά ἁπλή λέξη, τό περιγράφω ὡς «νοικοκυροσύνη», ἄν καί κινδυνεύω νά χαρακτηρισθῶ ἐκτός «πολιτικῆς ὀρθότητος». Ὡστόσο, εἶναι ἡ μόνη λέξη πού βρίσκω, γιά νά περιγράψω τήν ἱκανότητα τῆς γυναίκας νά «τακτοποιεῖ» σωστά τά πράγματα, σέ ὅποιον κλάδο ἀποφασίσει νά ἀναμιχθεῖ ἐνεργῶς.
Εἶναι αὐτή ἡ μοναδική ἱκανότητα τῆς ταξιθεσίας τῶν πραγμάτων, κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά δένουν μεταξύ τους, νά παντρεύονται καί νά δίνουν ἕνα ἑνιαῖο σύνολο. Καί δέν εἶναι θέμα ἀρχιτεκτονικῆς ἤ αἰσθητικῆς. Εἶναι ἕνας συνδυασμός ματιοῦ καί μυαλοῦ, μιά ἔμφυτη ἰδιότητα, πού ἐμεῖς, τό αὐτοαποκαλούμενο «ἰσχυρό φῦλο», δέν τήν ἔχουμε.
Οὐδόλως, λοιπόν, θά μέ ἐκπλήξει ἄν κάποια στιγμή θά ἔχουμε γυναῖκες-στρατηγούς, νά καταστρώνουν σχέδια ἐπί χάρτου καί νά τά καταφέρνουν καλύτερα ἀπό τούς ἄνδρες συναδέλφους τους.
Ὅπως ἔχει συμβεῖ σέ τόσες καί τόσες ἐπιτελικές θέσεις, στίς ὁποῖες ἔχουν τοποθετηθεῖ γυναῖκες.
Καί, φυσικά, δέν βρισκόμαστε στήν ἐποχή τῆς ταινίας «Δεσποινίς διευθυντής», στήν ὁποία ἡ προϊσταμένη πολιτική μηχανικός ὑποκύπτει τελικῶς καί πέφτει στήν ἀγκαλιά τοῦ ὑπομηχανικοῦ Σαμιωτάκη. Τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει, τά βλέπουμε πλέον καθαρά. Ἡ γυναῖκα σήμερα δέν εἶναι ἁπλῶς ἴση μέ τόν ἄνδρα, ἀλλά εἶναι καλύτερη!
Πάντα θά θυμᾶμαι καί θά μνημονεύω τήν φίλτατη Χάρλεμ Γκρό Μπρούντλαντ, ἡ ὁποία, μέ τήν θητεία της στήν πρωθυπουργία τῆς Νορβηγίας, «ἔβαλε πολλά στήν σωστή θέση», ὅπως παραδέχονται πλέον φίλοι ἀλλά καί ἀντίπαλοί της. Καί βλέπουμε ἐπίσης –μέ ἱκανοποίηση– καί Ἑλληνίδες πολιτικούς, νά ἀναλαμβάνουν ὑψηλά καθήκοντα καί νά ἀνταποκρίνονται σέ αὐτά μέ ἐπιτυχία. Γιατί ὄχι, λοιπόν, νά μήν στρατεύονται οἱ γυναῖκες;
Ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια, ἔχουμε δεῖ, στό Ἰσραήλ, γυναῖκες –στρατιῶτες, ὁπλισμένες μέ βαρύ ὁπλισμό νά περιπολοῦν στούς δρόμους τῶν πόλεων τῆς πατρίδας τους. Βλέπουμε ἐπίσης γυναῖκες σέ θέσεις-κλειδιά στό νευραλγικό Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, ὅπου τό γυναικεῖο φῦλο ἔχει ἐνταχθεῖ πολύ δυνατά στό δυναμικό τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος.
Κι ἄς μήν ξεχνᾶμε, τέλος, ὅτι οἱ περίφημες Ἀμαζόνες ὑπῆρξαν δεινές μαχήτριες καί πολλές φορές κατενίκησαν ἀνδρικούς στρατούς!
Ἐπικροτοῦμε, φυσικά καί τήν στράτευση τῶν γυναικῶν, μέ τήν βεβαιότητα, ὅτι θά ὠφελήσουν τό στράτευμα καί θά προσφέρουν ὑπηρεσίες πολύτιμες, ὅπως ἔχουν ἤδη προσφέρει σέ ὅποιον τομέα ἀποφάσισαν νά ἐνταχθοῦν.
