Εἶναι βέβαιο ὅτι ὅσοι ἔζησαν ἀπό κοντά…
… ὅσοι αἰσθάνθηκαν τήν δύναμη ἐκείνων τῶν ἡμερῶν, τό τελευταῖο πού θά ἤθελαν εἶναι μία –δίχως νόημα– σύγκρουση τῶν πολιτικῶν δυνάμεων μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο τῶν γεγονότων τοῦ Πολυτεχνείου. Ὅσοι ἔζησαν τά γεγονότα ἐκείνων τῶν ἡμερῶν γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι ἡ ἀντίσταση κατά τῶν συνταγματαρχῶν δέν ἦταν ὑπόθεση μιᾶς παρατάξεως, ἀλλά ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς ὅλων τῶν πολιτικῶν δυνάμεων.
Οἱ συνταγματάρχες κυνήγησαν ὅποιον ἐκδηλωνόταν ὑπέρ τῆς δημοκρατίας καί συνελάμβαναν «πρός περιποίηση» ὅποιον τούς πήγαινε «κόντρα» ἀσχέτως πολιτικοῦ «πιστεύω»…
Τό ὅτι ἡ ἀριστερά «καπέλωσε» τό Πολυτεχνεῖο καί κατόπιν τό ἰδιοποιήθηκε σχεδόν τό ΠΑΣΟΚ, εἶναι γνωστό. Γνωστό εἶναι ἐπίσης τό ποῦ βρέθηκαν ἀργότερα κάποια ἀπό τά στελέχη τῆς ἀριστερᾶς πού «ἐπένδυσαν σωστά» στήν ἐκεῖ παρουσία τους.
Τά εἴδαμε νά συντρώγουν μέ πρίγκηπες φορολογικῶν παραδείσων ἤ νά ὑπηρετοῦν (ἐκτός ἀπό τά ὑπουργεῖα καί τίς κρατικές –ὑψηλά ἀμειβόμενες καί «δοτές»– θέσεις) ἀκόμη καί σέ ὄργανα τοῦ σκληροῦ καπιταλιστικοῦ συστήματος. Δυστυχῶς, ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, τό «Πολυτεχνεῖο» ἔχει μετατραπεῖ σέ μιά ἀκόμη ἀφορμή γιά «χαβαλέ». Διότι εἶναι γνωστό ὅτι κάθε φορά –μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις– θά βρεθοῦν οἱ «γνωστοί ἄγνωστοι» καί θά «τά κάνουν μπάχαλο» στό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Δέν ἦταν –γιά νά λέμε τήν ἀλήθεια– ὅτι καλύτερο νά «βγεῖ ἡ Ἀστυνομία καί νά ἀνακοινώσει τήν ἀπαγόρευση τῶν συγκεντρώσεων “ἄνω τῶν τεσσάρων ἀτόμων”».
Μπορεῖ σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κόπτονται σήμερα γιά τό Πολυτεχνεῖο νά μήν λέει τίποτε «τό ἰδιαίτερο» τό ὕφος τῆς ἀνακοινώσεως, ἀλλά σέ ἐμᾶς θυμίζει ἐκεῖνο τό «Ἀποφασίζομεν καί διατάσσομεν» τοῦ στρατηγοῦ Ζαγοριανάκου. Καί δέν ἦταν ὅ,τι καλύτερο… Θά μποροῦσε νά ἔχει γίνει ἐκ τῶν προτέρων μιά συνεννόηση τῶν κομμάτων, ὥστε νά ὀργανωθεῖ κάποιου εἴδους «ἑορτασμός» καί νά τελειώσει ἡ ὑπόθεση. Ἀλλά ὅταν βγαίνει πρόεδρος κόμματος στή Βουλή καί προκαλεῖ τήν κυβέρνηση λέγοντας «ἐμεῖς θά κάνουμε πορεία καί θέλουμε νά μᾶς χτυπήσετε», τό πρᾶγμα «χαλάει»… Θά εἶναι κρῖμα, αὔριο, μιά ἡμέρα τήν ὁποία θά ἔπρεπε νά σέβονται ὅλες οἱ παρατάξεις, νά μετατραπεῖ σέ παγίδα καί νά προκαλέσει ρῆγμα στήν κοινωνία, σέ μιά στιγμή κατά τήν ὁποία ἡ ἑνότητα εἶναι ἀπαραίτητη. Σέ καμμία περίπτωση δέν σιγοντάρουμε τόν αὐταρχισμό ἤ τήν αυθαρεσία, δέν μᾶς ἄρεσε τό «ἀπαγορεύομεν», προτιμούσαμε μιά –ἐδῶ καί καιρό– συνάντηση τῶν κομμάτων καί μιά κοινή ἀπόφαση, μέ τήν ὁποία θά ματαιωνόταν ὁποιαδήποτε ἐκδήλωση, πλήν μιᾶς συντεταγμένης καί σοβαρῆς ἐκδηλώσεως καταθέσεως στεφάνων.
Ἴσως ὁ πρωθυπουργός, ὁ ὁποῖος δικαιολογημένα ἀνησυχεῖ γιά τήν πρόκληση ἐπεισοδίων καί τήν διάρρηξη τοῦ προστατευτικοῦ δικτύου προστασίας πού προσπαθεῖ νά πετύχει ἡ Πολιτεία γιά νά κρατηθεῖ μακρυά ἡ περαιτέρω ἐπέλαση τῆς πανδημίας, πρέπει νά κάνει μία ἀκόμη προσπάθεια συνεννοήσεως μέ τά κόμματα τά ὁποῖα ἀντιδροῦν στήν ἀπόφασή του γιά ματαίωση τῶν ἐκδηλώσεων τοῦ «Πολυτεχνείου». Μᾶς φτάνουν οἱ «ἀρνητές» τοῦ κορωνοϊοῦ, μᾶς εἶναι ἀρκετοί οἱ «ἀντιεμβολιαστές». Ἄς μήν προσθέσουμε κι ἄλλον ἕνα πονοκέφαλο σέ μιά τραυματισμένη καί σαστισμένη χώρα, καί σέ μιά ζαλισμένη Ἀθήνα. Ὁ Θεός βοηθός!
