Τό νερό εἶναι καί «ἄτιμο πρᾶμα»…

Σκέψου τώρα νά εἶσαι ὁ πατέρας ἤ ἡ μάνα αὐτῶν τῶν κοριτσιῶν πού πνίγηκαν στήν πισίνα τοῦ ξενοδοχείου.

Νά ἔχεις δώσει τήν ζωή σου γιά νά μεγαλώσεις δύο γυναῖκες δεκαέξι καί δεκαεννέα ἐτῶν, νά τίς φέρεις γιά διακοπές στήν Ἑλλάδα καί νά πρέπει νά φύγεις γιά τήν Γαλλία μέ δύο φέρετρα!

Δέν ἔχω κοιμηθεῖ δυό βράδυα, σᾶς βεβαιῶ, ἀγαπητοί. Κοιτάζω τό ταβάνι καί σκέπτομαι αὐτούς τούς μαρτυρικούς γονεῖς! Σκέπτομαι τά παιδιά τους, πού πνίγηκαν «σέ μιά κουταλιά νερό» ἀβοήθητα, σέ μιά πισίνα ξενοδοχείου!

Σκέπτομαι τό δικό μου παιδί, πού ὅποτε κολυμποῦσε σέ πισίνα ἤ στήν θάλασσα, ἡ μάνα του ἦταν «ἀπό πάνω». Κι ὅταν τήν ἐπέκρινα, μέ τό γνωστό «ἄσε λίγο τό παιδί νά κάνει ἐλεύθερα τό μπάνιο του», μοῦ ἀπαντοῦσε «πήγαινε καί κάτσε κοντά του καί μήν ἀπομακρύνεσαι ρούπι!»…

Σκέπτομαι ἀκόμη τήν ἐγγονή μας, πού ὅταν μπεῖ στήν πισίνα ἤ στήν θάλασσα ξεχνάει νά βγεῖ. Μέ μιά μάσκα καί ἕνα ζευγάρι πέδιλα θαλάσσης, βουτάει συνεχῶς κι ἐγώ (καθώς ἡ γιαγιά δέν κολυμπάει ἀλλά στέκεται κέρβερος στήν ξαπλώστρα) ἀκολουθῶ μέχρις ἐξουθενώσεως. Ἀλλά «δέν τήν ἀφήνω ρούπι».

Γιατί τό νερό εἶναι «ἄτιμο πρᾶμα», ὅπως λένε οἱ παλιοί ναυτικοί. Καί τό θέμα δέν εἶναι τό ἄν «ξέρεις μπάνιο», ἀλλά τό ἄν στήν δύσκολη περίπτωση πού θά σοῦ τύχει θά ἔχεις δίπλα σου κάποιον νά σέ σώσει!

Γι’ αὐτό καί δέν μπορῶ νά δεχθῶ νά ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα τῆς φιλοξενίας καί τοῦ τουρισμοῦ πισίνα ἤ παραλία ὀργανωμένη χωρίς ναυαγοσώστη!

Καί δέν τά γράφω αὐτά «κατόπιν ἑορτῆς», πιστέψτε με. Ἀπό τότε πού ἄρχισα νά ἀσχολοῦμαι μέ τό ρεπορτάζ, ἔχω δημοσιεύσει οὔτε θυμᾶμαι πόσα ἄρθρα σχετικά μέ τούς πνιγμούς στίς ἑλληνικές θάλασσες. Ρίξτε μόνο μιά ματιά στίς ἀνακοινώσεις πού κάνουν κάθε μέρα οἱ κατά τόπους λιμενικές ἀρχές. Θά κουραστεῖτε νά μετρᾶτε πνιγμούς!

Καί δέν χάνονται μόνο ὑπερήλικες, πού δέν ὑπολογίζουν ὅτι τό κολύμπι ἀπαιτεῖ προσπάθεια καί καταπονεῖ τήν καρδιά στίς μεγάλες ἡλικίες, ἀλλά καί νέους, πού βουτοῦν εἴτε μέ γεμᾶτο στομάχι εἴτε σέ σημεῖα ὅπου ὁ βυθός εἶναι ἐπικίνδυνος.

Χάνονται, ὅμως, καί παιδάκια, τά ὁποῖα «διέφυγαν τῆς προσοχῆς τῶν συνοδῶν τους» καί ἔχασαν τήν ζωούλα τους στά ἥσυχα νερά τῆς πλάζ…

Καί μήν ἀκοῦτε τά παραμύθια ὅτι εἴμαστε χώρα ναυτική, χώρα πού βρέχεται σχεδόν ἀπό παντοῦ ἀπό τήν θάλασσα. Τρίχες κατσαρές! Εἴμαστε μιά χώρα ὅπου τά παιδιά μας δέν μαθαίνουν εὔκολα κολύμπι, μιά χώρα μέ κλειστά ἤ ἀχρησιμοποίητα ἀκόμη κολυμβητήρια. Κι ὅταν δέν ἔχεις ἀποκτήσει τήν «κουλτούρα» τῆς πισίνας, ὅπως συμβαίνει σέ ἄλλες χῶρες, τότε θά ἔχεις περιπτώσεις ὅπως ἐκεῖνες στό Ἡράκλειο, μέ τις δύό κοπέλες, καί μέ τό κοριτσάκι στήν Ρόδο.

Ὅσο ὄμορφες κι ἄν εἶναι οἱ θάλασσές μας, ὅσο σύγχρονες πισίνες κι ἄν διαθέτουν τά πολυτελῆ ξενοδοχεῖα μας, καλό εἶναι νά θυμόμαστε ὅτι «τό νερό εἶναι ἄτιμο πρᾶμα». Καί ὅσο γιά τά παιδιά «δέν τά ἀφήνουνε ρούπι ἀπό τά μάτια μας»!

Απόψεις

Ὁ Πρωθυπουργός καταγγέλλει τούς κλέφτες ἀλλά δέν τούς κατονομάζει

Εφημερίς Εστία
Μέ γενικόλογες, ἀόριστες καί ἀντιφατικές ἀναφορές σέ «ἀπατεῶνες» καί «μή ποινικοποίηση τῆς πολιτικῆς» ἐπιχειρεῖ ὁ κ. Μητσοτάκης νά ὑπερβεῖ τόν σκόπελο τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ – Ἐπινόησις τοῦ ΠΑΣΟΚ τό 1989 ὁ ὅρος «ποινικοποίησις» τῆς πολιτικῆς ζωῆς

Δέν χρειάζεται κόμμα

Μανώλης Κοττάκης
ΣΤΟΝ τελευταῖο ἀνασχηματισμό τῶν Γενικῶν Γραμματέων διαπιστώσαμε ὅτι ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἀποφάσισε τήν «προαγωγή» τοῦ Προέδρου τῆς ΔΥΠΑ (τέως ΟΑΕΔ) Σπύρου Πρωτοψάλτη σέ Γενικό Γραμματέα Ἀγροτικῆς Ἀναπτύξεως.

Δωρεά Ν. Πατέρα στόν Καθεδρικό Ναό Οἰνουσσῶν

Εφημερίς Εστία
Τήν πλήρη ἐπισκευή καί ἀποκατάσταση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Οἰνουσσῶν ἀναλαμβάνει ὁ ἐφοπλιστής κ. Νικόλαος Δ. Πατέρας, πρόεδρος τῆς Contships Management Inc.

Τόν καιρό τῆς «Ἀποστασίας», μέ πληροφορίες ἐκ τῶν ἔσω…

Δημήτρης Καπράνος
Τό 1965 ἤμουν δεκατέσσερα στά δεκαπέντε.

Σάββατον, 17 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΚΤΥΟΝ… ΠΑΡΑΘΕΡΙΖΟΝ!