Σάν σήμερα, τῆς Ἁγίας Σοφίας, Ἀγάπης, Πίστεως καί Ἐλπίδος, ἑόρταζε ἡ μάνα μας
Ἦταν μιά γιορτή πού δέν εἶχε λάμψη, ὅπως ἐκείνη τοῦ πατέρα μας, ὅπου γινόταν κανονικό «τραπέζι, καί τό ἀπαραίτητο γλέντι, μέ κιθάρες καί τό οὖτι τοῦ Τσονταρίδη. Ἡ μάνα μας, δασκάλα, ἰδιοκτήτρια ἰδιωτικοῦ σχολείου, ὁ ἄνθρωπος, δηλαδή, πού ἔφερνε τά περισσότερα ἔσοδα στό σπίτι, εἶχε περιοριστεῖ στόν δεύτερο ρόλο, ὅπως οἱ περισσότερες γυναῖκες ἐκείνη τήν ἐποχή. Δέν εἶχε σημασία τό ὅτι μέ τά ἔσοδα πού ἔφερνε τό σχολεῖο, ὁ ἰατρός πατέρας μας εἶχε τήν ἄνεση νά ἀσκεῖ τήν ἰατρική ἐπιστήμη ὡς προσφορά (πολλές φορές ἄφηνε κι ἕνα πενηντάρι κάτω ἀπό τό μαξιλάρι ἑνός οἰκονομικά ἀδύναμου ἀσθενοῦς).
Στήν δική της ἑορτή, μόνο ἐπισκέψεις ἀπογευματινές, νεραντζάκι, κουαντρό ἤ πίπερμαν, πάστα καί εὐχές. Τό γλέντι γινόταν τήν ἑορτή τοῦ «ἀρχηγοῦ» τῆς οἰκογενείας, ὁ ὁποῖος εἶχε καί τήν οἰκονομική διαχείριση.
Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς διηγηθῶ ἕνα χαρακτηριστικό περιστατικό, πού δείχνει τό ποιός ἦταν τό πραγματικό «ἀφεντικό» καί ποιός «καθάριζε» γιά τό σπίτι… Ὁ πατέρας ἦταν τέρας ἐντιμότητος. Ὑπέβαλλε κάθε χρόνο τήν φορολογική του δήλωση χωρίς νά παραλείπει οὔτε δραχμή. Ὥσπου, ἕνα πρωί, ἦλθε στό σπίτι μία «πανταχοῦσα», πού τόν καλοῦσε νά δώσει ἐξηγήσεις στήν οἰκεία Οἰκονομική Ἐφορία «γιά πιθανῶς ἀνειλικρινῆ δήλωση».
Πῆγε νά πάθει συγκοπή ὁ γιατρός. «Ἐγώ, ἀνειλικρινῆ δήλωση; Δέν εἶναι δυνατόν!» ἔλεγε, καί μέχρι νά πάει στήν Ἐφορία καί νά δώσει τίς «ἐξηγήσεις» δέν μιλιόταν.
Πῆγε, τίς ἔδωσε καί ἔπειτα ἀπό κάτι μῆνες ἦλθε στό σπίτι νέα ἐπιστολή, μέ τήν ὁποία ἡ ὑπηρεσία πιστοποιοῦσε ὅτι ἡ δήλωση πού εἶχε ὑποβληθεῖ «εὑρέθη ἔπειτα ἀπό ἐνδελεχῆ ἔλεγχο εἰλικρινής».
-Τά βλέπετε; Ὅποιος εἶναι καθαρός καί ἐπιμένει, κερδίζει. Τούς ἔπεισα, μίλησα, ἐξήγησα καί ἔβαλαν τήν οὐρά στά σκέλια! ἔλεγε…
Ἕνα βράδυ, τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, πού τό γλέντι ἐπί τῆ ὀνομαστικῆ ἑορτῆ τοῦ πατέρα εἶχε ἀνάψει καί ὁ ἀείμνηστος φίλος Φώτης Χρηματόπουλος τραγουδοῦσε ποντιακά «ἡ κοσάνα πίει νερόν καί θωρεῖ τόν οὐρανόν» ὑπό τούς ἤχους τῆς λύρας τοῦ Ἀβραμίδη, ἔφερε ἡ κουβέντα στό τραπέζι τήν Ἐφορία.
-Μέ ἔχουν ταράξει εἰς τούς ἐλέγχους, κύριε ἰατρέ! Λές καί δέν εἴμεθα ἡμεῖς οἱ ἔμποροι εἰλικρινεῖς! ἔλεγε ὁ Λουκᾶς Χατζηαβράκογλου, ἔμπορος ὑφασμάτων, ἐξ Αἰγύπτου…
Καί ἄλλο πού δέν ἤθελε ὁ πατέρας, ἄρχισε νά ἀφηγεῖται τήν ἱστορία του μέ τήν «ἀνειλικρινῆ δήλωση» καί τήν μάχη περί τῆς ἀθωότητός του, τήν ὁποία κέρδισε μέ τήν ἐπιμονή καί τήν καθαρότητά του.
-Γιά νά ξέρετε, μόνο ἄν ἐπιμείνεις καί προσκομίσεις ὅλα τά στοιχεῖα –ἀρκεῖ βεβαίως νά εἶσαι εἰλικρινής– θά κερδίσεις τήν μάχη μέ τήν Ἐφορία. Εἶναι καχύποπτοι καί πιθανῶς νά ἔχουν δίκιο δι’ ὁρισμένους. Ἀλλά ἄν δέν ἔχεις νά κρύψεις κάτι, δέν μποροῦν νά σοῦ ἀρνηθοῦν τήν δικαίωση!
Κι ἐκεῖ, λές καί περίμενε καραδοκοῦσα καί δηλητηριώδης, ἡ μάνα μας πέταξε τό ἰοβόλο βέλος.
«Μωρέ ἐσύ εἰλικρινής ἤσουν, ἀλλά ἄς μήν ἔστελνα ἐγώ τίς δέκα λιρίτσες καί θά ἔβλεπες ἄν δικαιωνόσουν»!
Μᾶς λείπει ἡ μάνα μας, ὅπως σέ ὅλους πού τήν ἔχουν χάσει…
