Ἔχουμε φοβηθεῖ, εἶναι ἀλήθεια!
Ἡ παρέα μου, οἱ στενοί μου φίλοι, εἶναι σχεδόν ὅλοι ἰατροί, καθηγητές. Παιδί ἰατροῦ, ἀπέφυγα νά ἀκολουθήσω τό ἐπάγγελμα τοῦ πατέρα, ἀλλά δέν ἦταν γραφτό νά ξεκόψω ἀπό τόν χῶρο. Μιλῶ, λοιπόν, καθημερινά μέ κορυφαίους τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης στήν χώρα. Οὔτε ἕνας δέν μοῦ εἶπε «μήν ἀνησυχεῖς»…
Εἶναι βέβαιο ὅτι βρισκόμαστε ἐμπρός στήν δυσκολότερη καμπή τῆς πανδημίας. Γι’ αὐτό καί ἀπορῶ ὅταν τήν στιγμή κατά τήν ὁποία τό Σύστημα Ὑγείας βρίσκεται στά ὅρια τῆς καταρρεύσεως ἀκούω τά «κανάλια» καί τά ραδιόφωνα νά μιλοῦν γιά «ἄνοιγμα τῶν κομμωτηρίων τήν Δευτέρα»…
Ἀποφεύγω τήν τηλεόραση, τά πρωινά. Κάνει κακό στήν ὑπόλοιπη ἡμέρα. Σάν τό μουρουνέλαιο πού πίναμε μικροί τό πρωί. Μέχρι τό βράδυ, πρίν κοιμηθεῖς, εἶχες τήν γεύση του στό στόμα. Καί τό πρωί, πάλι τά ἴδια!
Βλέπουμε τούς δημοσιολόγους νά ἀγωνιοῦν γιά τό ποιός θά μᾶς πανικοβάλει περισσότερο! Φαντάζομαι ὅτι μόλις τελειώνουν τό καθῆκον τους, σκᾶνε στά γέλια! «Ρέ σύ, φαντάζεσαι τήν κυρα-Μαρίκα πῶς θά ἔκανε ὅταν λέγαμε πόσοι πεθάνανε στό Μπέργκαμο σάν καί χθές;». Μακριά, Παναγία μου!… Προσπαθοῦμε νά κρατηθοῦμε! Σταματήσαμε νά βγαίνουμε! Τά ἀναγκαῖα πλέον καί μέ κάθε προφύλαξη! Διπλή μάσκα, ἀπολυμαντικό στά χέρια, ψώνια σέ ἀποστάσεις (κάντε κάτι γιά τά σοῦπερ-μάρκετ, κόλαση γίνεται κι ἐκεῖ) «μετρό» οὔτε στά χειρότερά μας ὄνειρα, λεωφορεῖο τό κόψαμε. Ποδαράτο ὅσο ἀντέχουμε, εἰ δέ μή τό αὐτοκινητάκι –γιά νά φορτώσουμε τά ψώνια–καί πάλι σπίτι. Καί βόλτα, γρήγορο περπάτημα, τοὐλάχιστον μία ὥρα τήν ἡμέρα! Τά πράγματα δέν εἶναι ἀστεῖα, ὅπως μᾶς λένε οἱ φίλοι ἐπιστήμονες. Ἄσε πού ὅπου να ’ναι θά δεχθοῦμε καί τήν εὐλογία τοῦ ἐμβολίου!
Ὑπομονή κάνουμε καί φυλαγόμαστε… Δέν βλέπουμε, λοιπόν, πλέον τά πρωινάδικα. Προσπαθῶ νά γεμίσω τίς μπαταρίες μέ διάφορους τρόπους. Μουσική, διάβασμα, γράψιμο, βάψιμο! Ἔχω βάψει ὅ,τι βρίσκω μπροστά μου (πού χρειάζεται βάψιμο φυσικά.) Χθές, ὅμως, εἶπα νά δῶ λίγο πρωινό κι ἄρχισα νά σερφάρω στά κανάλια. Καρμπόν! Παντοῦ ἡ βάφτιση στήν ὅποια παρέστη ὁ Ἄδωνις! Ἡ ἀποθέωση τῆς ἐλαφρότητας! Τί τήν ἤθελε τήν δημοσίευση τοῦ μυστηρίου στά σόσιαλ; Θλίψη, δυστυχῶς. Ἀλλά ποιός τόν ψέγει; Ὁ …Ραγκούσης, τοῦ ὁποίου τό κόμμα ὀργανώνει συγκεντρώσεις «ἀγανακτημένων» στίς πλατεῖες! Κι ἀπό κοντά τό τραγικό τροχαῖο ἔξω ἀπό τήν Βουλή. Φυσικά καί πρέπει νά ἐλεγχθεῖ καί νά ὑποστεῖ τίς συνέπειες καί ὁ ἀπαράδεκτος τροχονόμος. Φυσικά καί –τόσα χρόνια– ἡ Βουλή ἔπρεπε νά ἔχει ἀποφασίσει ὅτι δέν μπορεῖ τό Κοινοβούλιο νά κλείνει τά μάτια σέ παραβάσεις (καθημερινές) τοῦ κ.ο.κ. ἀπό ὀχήματα βουλευτῶν. Σέ μιά πολιτισμένη χώρα θά εἶχε σπεύσει στό Νοσοκομεῖο ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς μέ ἀντιπροσωπία βουλευτῶν ὅλων τῶν κομμάτων καί θά εἶχε ἐκφράσει τήν ὀδύνη του γιά τό συμβάν. Θά εἶχε ἐκφρασθεῖ ἀμέσως ἡ συνδρομή τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καί θά εἶχε ἐπαινεθεῖ δημοσίως ἡ πράξη τῆς οἰκογένειας νά δωρίσει τά ὄργανα τοῦ ἄτυχου παιδιοῦ! Κι ὄχι νά φαγώνονται σάν τά κοράκια τά κόμματα! Αὐτά, σέ μιά πολιτισμένη χώρα…
