ΣΤΙΣ 15 Σεπτεμβρίου 2020, πολύ πρίν ἀπό τήν ἔκδοση τῆς ἀπόφασης τῆς δικαιοσύνης γιά τήν «Χρυσή Αὐγή»…
… καί σίγουρα πρίν ἀπό τήν δημοσίευση τῆς δημοσκόπησης τῆς ἑταιρείας «Prorata» γιά τήν «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν» –ἀπό τήν ὁποία προέκυψε ὅτι τό 21% τῶν Ἑλλήνων θέλουν μία σοβαρή «Χρυσή Αὐγή»– εἴχαμε δημοσιεύσει ἕνα σημείωμα σέ αὐτήν τήν στήλη. Ὁ τίτλος του ἦταν «Κρυμμένες σχολάζουσες δυνάμεις». Σέ αὐτό ἀναλύαμε ἐξαντλητικῶς τό λεγόμενο «πατριωτικό-ἀντισυστημικό ὑπόγειο ρεῦμα» τό ὁποῖο ἀποτελεῖται ἀπό «λαϊκές μᾶζες» ἐγκλωβισμένες «καί διάσπαρτες στίς βάσεις ὅλων τῶν κομμάτων δυσφοροῦσες ἀπό τήν κοινή πορεία ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ πρός τόν συμβιβασμό μέ τήν Τουρκία». Λαϊκό ρεῦμα πού ὅπως γράφαμε «ἐάν ὑπῆρχε ἕνας Παπάγος νά τό ἐκφράσει θά εἶχε ἀναδυθεῖ καί θά ἐκινεῖτο στό 20%. Ἀλλά εὐτυχῶς γιά τό πολιτικό σύστημα, δέν ὑπάρχει».
Ἕνα ἀκριβῶς μῆνα μετά, στήν χειρότερη στιγμή γιά νά ἰσχυριστεῖ κανείς κάτι τέτοιο, τήν ἐπαύριον τῆς καταδίκης τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» μέσα σέ κλῖμα γενικῆς κατακραυγῆς γιά τά ἄκρα καί τίς ἀκρότητες, οἱ Ἕλληνες διακομματικῶς ἀπάντησαν σέ ποσοστό 21% ὅτι μιά σοβαρή «Χρυσή Αὐγή» χωρίς ἔκνομες πράξεις θά ἦταν κόμμα χρήσιμο γιά τήν κοινωνία. Οἱ 4 στούς 10 πού ἔδωσαν αὐτήν τήν ἀπάντηση δήλωσαν μάλιστα δεξιοί ψηφοφόροι (τό 1/4 τῆς ΝΔ). Οἱ ὑπόλοιποι 6 ποῦ ἀκριβῶς ἀνήκουν δέν κατάφερα νά τό ἐντοπίσω στήν ἐνδιαφέρουσα ἔρευνα. Τό εὕρημα δέν ἀναλύθηκε ὡς πρός αὐτό. Οὔτε ὡς πρός τό μορφωτικό ἐπίπεδο τῶν ἐρωτηθέντων. Ἴσως γιατί τό ἀποτέλεσμά του θά προκαλοῦσε ἀμηχανία σέ ὅλο τό σύστημα. Ἐάν γιά παράδειγμα μεταξύ αὐτῶν περιλαμβάνονται ψηφοφόροι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τοῦ ΚΙΝΑΛ ἤ ἀκόμη καί τοῦ ΚΚΕ καθώς θέματα ὅπως τό μεταναστευτικό καί τά ἑλληνοτουρκικά τέμνουν πλέον ὁριζόντια τό ἐκλογικό σῶμα, ὁ διάλογος θά ἔπρεπε νά ἐκταθεῖ πέρα ἀπό τήν δεξιά πολυκατοικία. Ἄβολον.
Ἀπό τήν περασμένη Παρασκευή πού δημοσιεύτηκε λοιπόν τό συγκεκριμένο εὕρημα σόκ γιά τό πολιτικό μας σύστημα παρατηρῶ τίς ἀντιδράσεις. Διακρίνω μιά ἄρνηση ἀποδοχῆς τῆς πραγματικότητος. Πῶς εἶναι δυνατόν μετά ἀπό ἑπτά χρόνια κατακραυγῆς, ἀποκλεισμοῦ τῶν ἄκρων ἀπό κάθε βῆμα δημόσιου λόγου, πῶς μετά ἀπό ἑπτά χρόνια κοινωνικοῦ στιγματισμοῦ ὑπάρχει αὐτό; Πρόβλημα. Κατ’ οὐσίαν ἡ μέτρηση βρῆκε τά ποσοστά αὐτοῦ τοῦ χώρου πού εἶχε ἁπλώσει τά πλοκάμια του πέρα ἀπό τήν Ἀκροδεξιά ἐκεῖ πού τά ἄφησε τό 2013: Στά ποσοστά πού τόν κατέγραφαν οἱ μυστικές μετρήσεις μιά μέρα πρίν ἀπό τήν δολοφονία τοῦ Παύλου Φύσσα. Στό 20%. Καί ὅπως ἔχω ὑποστηρίξει δεκάδες φορές ἀπό τότε, τό μεῖζον ζήτημα γιά τό πολιτικό μας σύστημα ὅσο καί ἄν συμπιέζει τό καπάκι (τό καζάνι βράζει αὐτά τά χρόνια σταθερά ἀπό κάτω) εἶναι ἡ λανθασμένη μέθοδος πού προσεγγίζει τίς ἀνησυχίες τοῦ 20% τῶν Ἑλλήνων οἱ ὁποῖοι προφανῶς καί δέν εἶναι φασίστες ἤ ναζιστές. Εἴμαστε ἔμπειρος λαός γιά νά εἴμαστε κάτι τέτοιο, δέ θά γίνουμε ποτέ. Μέ τό νά ἀποκλείεις ἀπό τόν δημόσιο διάλογο, καί σήμερα πού μιλᾶμε, συγκεκριμένες ἀπόψεις γιά τήν Εὐρώπη, γιά τό μεταναστευτικό, γιά τά ἐθνικά θέματα, γιά τήν δημόσια τάξη, γιά τίς ΜΚΟ, γιά τά δικαιώματα, γιά τίς μειονότητες, γιά τήν Ὀρθοδοξία, δέν σημαίνει ὅτι οἱ ἀπόψεις αὐτές ἐξαφανίζονται καί ἐξαερώνονται. Ὑπάρχουν. Καί ἄν κρίνω ἀπό τίς ἀντιδράσεις τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος σέ διάφορα μέτωπα αὐτές τίς μέρες θά συνεχίσουν νά ὑπάρχουν, καί πολύ φοβᾶμαι ὅτι θά ἐνταθοῦν. Διότι ὁ πραγματικός μεγάλος ἀσθενής εἶναι τό πολιτικό μας σύστημα τό ὁποῖο ὡσάν νά μήν πέρασε αὐτή ἡ δεκαετία συμπεριφέρεται κατά τήν γνωστή παροιμία: Τώρα πού βρήκαμε «Χρυσή Αὐγή» νά θάψουμε πέντε-ἕξι: ὁ Ποινικός Κώδικας πού ψηφίστηκε ἀφοροῦσε μόνο τήν Χρυσή Αὐγή. Κανέναν ἄλλο! Ὁ διορισμός τῆς συζύγου Μιχαλολιάκου στήν Βουλή ἀφοροῦσε μόνο τήν «Χρυσή Αὐγή». Κανέναν ἄλλο! Ἡ καταδίκη τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» –διαβάζουμε– δείχνει «τήν κατάρρρευση τοῦ ἀντισυστημικοῦ μπλόκ τοῦ 2010» καί ὅτι «ἡ πάνω πλατεῖα πάει φυλακή».
Αὐτό τό ρεῦμα, φαίνεται, προέκυψε μόνο του, δέν ὑπῆρξε δημιούργημα ἐσωτερικῶν καί ἐξωτερικῶν δυνάμεων ὅταν ἐλέῳ μνημονίου ἔπρεπε νά κατακερματισθεῖ ὁ δικομματισμός καί νά περάσει ἡ ἐξουσία τῆς χώρας –διά τοῦ διαίρει– στούς δανειστές. Καί τό κορυφαῖο –καί αὐτό τό διαβάσαμε χθές– ἡ καταδίκη τῶν Βουλευτῶν τῆς ναζιστικῆς ὀργάνωσης δείχνει ὅτι «οὐδείς παραμένει ἀτιμώρητος ἀπό τήν δικαιοσύνη γιά ἀξιόποινες πράξεις ὅσο ψηλά καί ἄν εὑρίσκεται».
Προφανῶς ὅσοι ὑψηλόβαθμοι ἀπό τό δημοκρατικό τόξο ἔλαβαν μίζες γιά τά ἐξοπλιστικά καί διασπάθισαν δημόσιο χρῆμα στίς κρίσιμες δεκαετίες σαπίζουν σέ κάποια φυλακή σήμερα, καί ἐμεῖς οἱ λοιποί τό ἀγνοοῦμε. Πίσω ἀπό αὐτές τίς πεισματάρικες προσεγγίσεις –ἄν ἡ πραγματικότητα δέν συμφωνεῖ μαζί μας τόσο τό χειρότερο γιά τήν πραγματικότητα– μέ τίς ὁποῖες ἐπιχειρεῖται νά συμπιεστεῖ πάλι τό καπάκι καί νά κρυφτεῖ ὁ ἀτμός, εἶναι σαφές τί ἐπιδιώκεται: νόθες λύσεις πού θά διευκολύνουν τό προετοιμαζόμενο μνημόνιο τῶν ἐθνικῶν συμβιβασμῶν.
Αὔριο θά μπεῖ φυλακή καί ἡ κάτω πλατεῖα γιά νά ἔρθει ὁ σοβαρός ΣΥΡΙΖΑ στά πράγματα ὡς κυβερνητικός ἑταῖρος μεγάλου συνασπισμοῦ. Γι’ αὐτό ἄλλως τε καί ὁρισμένα πράγματα γίνονται ἀπροκάλυπτα πλέον. Ἔχει «γεμίσει» ὁ τόπος μέ ἐφιάλτες πανεπιστημιακούς οἱ ὁποῖοι χωρίς αἰδώ προπαγανδίζουν τά δίκαια τῆς Τουρκίας ἔναντι τῆς Ἑλλάδος. Νομίζει ὅμως κανείς ὅτι ὁ κόσμος ἀσχέτως τοῦ ἄν ἀντιδρᾶ ἤ δέν ἀντιδρᾶ δέν ξέρει τί τοῦ γίνεται; Θεωρεῖ ὅτι ὁ κόσμος ἀγνοεῖ ὅτι μέ τόν νέο ποινικό κώδικα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν λοιπῶν συνοδοιπόρων «ξεπλύθηκαν» νομικώς –κοινῶς ἀθωώθηκαν– μέ φωτογραφικές ρυθμίσεις τραπεζῖτες, στελέχη τραπεζῶν, ἐπιχειρηματίες, ὑπόδικοι, στελέχη τῆς Siemens πού ἀντιμετώπιζαν τόν ἐφιάλτη τῆς καταδίκης; Μόνον ἡ Χρυσή Αὐγή ἦταν τό πρόβλημα τοῦ νέου Ποινικοῦ Κώδικα; Κανείς ἄλλος δέν ἐπωφελήθηκε; Καί ἦταν ἡ ὑπόθεση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἡ μόνη ἐκκρεμής στήν δικαιοσύνη μέ βάση τό ἄρθρο 187 τοῦ νέου Ποινικοῦ Κώδικα; Ἤ θά πέσουν καί ἄλλοι στά μαλακά; Θαρρεῖ κανείς ὅτι ὁ κόσμος εἶναι τόσο βλάκας καί δέν τά βλέπει αὐτά, γιατί τά σκεπάζει τό σύννεφο τῆς ὑποκρισίας;
Τό αὐτό ἰσχύει γιά τόν διορισμό Ζαρούλια ὁ ὁποῖος ἦταν ἀπαράδεκτος ὄχι μόνο γιατί ἀνῆκε στό ναζιστικό μόρφωμα ἀλλά διότι τόν ἔκανε ἕνα κόμμα πού ὑποτίθεται μαχόταν τό σάπιο πολιτικό σύστημα καί τίς πρακτικές του. Ἀλλά εἶναι ἡ Ζαρούλια, ἡ μόνη μετακλητή σύζυγος, κόρη, ἀνιψιά, ἀδερφή καί δέν ξέρω τί ἄλλο, πολιτικοῦ προσώπου τοῦ Κοινοβουλίου μας; Ἤ ὑπάρχει ἐκεῖ μέσα ἕνας στρατός συγγενῶν καί φίλων καταγεγραμμένος σέ μιά λίστα φωτιά; Ἡ ἀπάντηση πρός ὅλα αὐτά εἶναι ἡ ἑξῆς: τώρα πού βρήκατε παπᾶ, μήν θάβετε πέντε-ἕξι καί μήν προκαλεῖτε τόν κόσμο. Μήν χαρακτηρίζετε «φασίστες» –τό ἔκαναν καί κάποιοι ἀπό τήν ἀπό ἐδῶ πλευρά– ὅσους λένε ὅτι θέλουν «σοβαρή Χρυσή Αὐγή» χωρίς ἔκνομες ἐνέργειες. Διότι τό πραγματικό αἴτημά τους δέν εἶναι αὐτό ἀλλά τό νά ἀποκτήσουν τά μεγάλα κόμματά τους λόγο καί πολιτική περισσότερο πατριωτική, περισσότερο λαϊκή.
Οἱ δέ δεξιοί δέν θέλουν σοβαρή Χρυσή Αὐγή. Θέλουν νά εἶναι τό κόμμα τους σοβαρή Δεξιά. Οἱ δέ ἀριστεροί θέλουν τά κόμματά οτυς περισσότερο πατριωτικά. Μήν προκαλεῖτε τόν κόσμο –καταλήγω– γιατί ἡ ἀπάντηση αὐτή τήν φορά δέν θά εἶναι ἡ ψήφιση κάποιοι ἀκραίου κόμματος ἀλλά κάτι χειρότερο πού θά πονέσει πολύ: ἡ ἀποχή καί ἡ ἀπονομιμοποίηση τόσο τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας ὅσο καί τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Ἀποχή πού στίς ἐκλογές τοῦ 2019 ἔφθασε τό 42%. Ἐάν τό πολιτικό σύστημα συνεχίσει μέ αὐτά τά μυαλά, ἡ ἀποχή θά ξεπεράσει τό 50% στίς ἑπόμενες ἐκλογές. Καί αὐτό σᾶς βεβαιῶ δέν θά εἶναι ἡ νίκη τῆς Δημοκρατίας.
