Μέ τόν θάνατο τοῦ Θανάση Γιαννακόπουλου ἐκλείπει ὁριστικά ἡ γενεά ἐκείνη τῶν «ρομαντικῶν» ἀθλητικῶν παραγόντων.
Ἐκείνων, δηλαδή, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπαν τό «παραγοντίζειν» ὡς ὑποχρέωση πρός τόν Σύλλογο τῆς καρδιᾶς τους καί δέν ὑπολόγιζαν ἔξοδα καί θυσίες, ἀκόμη καί ἄν τά «ἔφερναν βόλτα» δύσκολα.
Θυμᾶμαι ὅταν πρωτογνώρισα τούς ἀδελφούς Γιαννακόπουλους, στίς ἀρχές τοῦ ’70. Μοῦ τούς εἶχε συστήσει ὁ ἀείμνηστος συνάδελφος Πάνος Φιαμέγκος καί διατήρησα μαζί τους μιά καλή, ἐκ τοῦ μακρόθεν, σχέση. Θυμᾶμαι ὅτι μᾶς βοήθησαν πολύ ὅταν τό 1976 κάναμε στήν «Καθημερινή» μιά μεγάλη ἔρευνα γιά τό φάρμακο, ἀλλά κι ὅτι τόσο ὁ Παῦλος ὅσο καί ὁ Θανάσης ἦταν πάντα πρόθυμοι νά σοῦ δώσουν πληροφορίες γύρω ἀπό τά ἀγαπημένα τους ἀντικείμενα. Τήν ἐπιχείρησή τους καί τόν Παναθηναϊκό!
Οἱ ἀδελφοί Γιαννακόπουλοι δέν μπόρεσαν νά ἀποκτήσουν τό «πακέτο» τῶν μετοχῶν τοῦ ποδοσφαιρικοῦ τμήματος καί ἐστράφησαν πρός τήν καλαθόσφαιρα, ὅπου οἱ «πράσινοι» μεγαλούργησαν! Δαπάνησαν ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων (σέ δραχμές, δολλάρια καί εὐρώ) καί ἔφθασαν τήν ὁμάδα τους στήν κορυφή τῆς εὐρωπαϊκῆς καλαθόσφαιρας. Ἀποχαιρετώντας τόν Θανάση Γιαννακόπουλο δέν μπορεῖ κανείς νά μήν θυμηθεῖ ἐκείνη τήν «Σχολή» τῶν παραγόντων, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν περιουσίες ὁλόκληρες «γιά τήν ὁμάδα».
Τόν Δημήτρη Καρέλλα, ὁ ὁποῖος ξόδεψε ὅλη σχεδόν τήν περιουσία του γιά τόν ἀγαπημένο του «Ἐθνικό», ὁ ὁποῖος δέν μπόρεσε νά σταθεῖ στά πόδια του μετά τήν ἀποχώρηση τοῦ μεγάλου χορηγοῦ. Τόν Νῖκο Γουλανδρῆ, ὁ ὁποῖος δαπάνησε τεράστια –γιά τήν ἐποχή ἐκείνη– ποσά προκειμένου νά δημιουργηθεῖ ἡ μεγάλη ὁμάδα τοῦ Ὀλυμπιακοῦ, ἀλλά ἔφυγε ἀπογοητευμένος (καί δέν ἦταν ὁ μόνος).
Τόν Λουκᾶ Μπάρλο, ὁ ὁποῖος δαπάνησε τεράστια ποσά γιά τήν ΑΕΚ, ἔπεσε καί σέ μιά κακή ἐποχή γιά τίς ἐπιχειρήσεις του καί ἔχασε μέχρι καί τό σπίτι του, γιά νά ἀνακάμψει τελικά –μερικῶς– κερδίζοντας ἕνα λαχεῖο! Λέγεται, μάλιστα, ὅτι ὁ τυχερός λαχνός ἦταν ἕνα ἀπό ἕνα «μπουκέτο» λαχείων πού ἀγόρασε ἡ παρέα τοῦ Μπάρλου στό Κολωνάκι. Τά λαχεῖα τά πλήρωσε ὁ ἐφοπλιστής Γιῶργος Σταθάκης καί εἶπε «Ὅλα μαζί καί ὅ,τι γίνει». Ἀντέδρασε, ὅμως, ἕνας ἀπό τήν συντροφιά καί εἶπε: «Ὄχι αἱμομιξίες! Ὁ καθένας ἀπό ἕνα»! Κι ἔτσι, κέρδισε ὁ Μπάρλος ἕνα ποσόν, τό ὁποῖο τοῦ ἐπέτρεψε νά «ἀναπνεύσει»…
Τόν μεγαλέμπορο ψαριῶν Νῖκο Κοτσώνη, ὁ ὁποῖος, ὅταν ὁ Παναθηναϊκός, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀντώνη Μαντζεβελάκη χρειάστηκε ἕνα μεγάλο ποσόν, ἔδωσε ὅλα του τά χρήματα ὡς δάνειο (ἄτοκο) στήν ὁμάδα του, ἀδιαφορώντας γιά τήν πορεία τῆς ἐπιχειρήσεώς του! Εὐτυχῶς, πῆγε καλά καί δέν κινδύνευσε. Τό δάνειο ἐξωφλήθη σταδιακά. Ἀργότερα, ὅταν τό ἑλληνικό ποδόσφαιρο ἔγινε «ἐπαγγελματικό» (ὁ Θεός νά τό κάνει), ἐπενδύθηκαν πολλά χρήματα ἀπό μεγάλους ἐπιχειρηματίες, ἀλλά πλέον δέν ἐπρόκειτο περί «Συλλόγων» ἀλλά περί «Ποδοσφαιρικῶν Ἀνωνύμων Ἑταιρειῶν», οἱ ὁποῖες, ὅμως, ἔγιναν «ἐπώνυμες» μέ τό παραπάνω, ταυτίσθηκαν μέ τούς προέδρους ἤ τούς ὁμίλους πού διαθέτουν τό «πακέτο» καί δημιουργήθηκαν οἱ «στρατοί», μέ τά γνωστά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα θαυμάσαμε καί προχθές στό Ὀλυμπιακό Στάδιο.
Ἡ «ἀποχώρηση» τοῦ Θανάση Γιαννακόπουλου ἔκλεισε μιά ἐποχή. Καί ἦταν –ἀναμφιβόλως– καλύτερη!
