Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ἰσχυρίστηκε στήν συνέντευξή του στό «Πρῶτο Θέμα» ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν του «ἡ Νέα Δημοκρατία ἄλλαξε εἰκόνα» καί «δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τή Νέα Δημοκρατία τῶν προηγούμενων δεκαετιῶν.»
Ἄν καί ἡ παρατήρησή του αὐτή θά μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ἕως καί προσβολή γιά τόν ἱδρυτή τοῦ κόμματος, γιά τόν πατέρα του, γιά τόν Κώστα Καραμανλῆ, τόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ καί τόν Μιλτιάδη Ἔβερτ, θά συμφωνήσουμε: πράγματι, ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ Νέα Δημοκρατία ἔχει γίνει ἀγνώριστη. Ἰδεολογικά ἀγνώριστη. Εὐχόμαστε μέσα ἀπό τήν καρδιά μας νά μήν τήν κάνουν ἀγνώριστη καί σέ ποσοστά οἱ ἴδιοι οἱ ὀπαδοί της στίς προσεχεῖς ἐκλογές. Θά εἶναι τραγωδία γιά τόν τόπο. Ὅμως, τό πιό ἐνδιαφέρον στοιχεῖο τῆς συνέντευξης τοῦ κυρίου Μητσοτάκη στόν φίλο Δημήτρη Δανίκα εἶναι ἡ κολακευτική ἀναφορά του πρός τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Ἀλέξη Τσίπρα, στόν ὁποῖο ἀναγνώρισε ὅτι «ἔχει ἰσχυρό πολιτικό ἔνστικτο» καί ὅτι πῆρε ἕνα κόμμα τοῦ 3% καί τό ἔφτασε στό 36%. Ἐπίσης, μᾶς ἔκανε ἐντύπωση ἡ θετική ἀναφορά του καί σέ ἄλλα στελέχη τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, τά ὁποῖα δέν κατονόμασε …για νά μήν τούς δημιουργήσει πολιτικό πρόβλημα. Στόν κύριο Τσακαλῶτο καί στήν ὁμάδα του ἀναφερόταν, ἄς μήν ὑπάρχει ἀμφιβολία.
Τό ἐρώτημα πού προκύπτει, λοιπόν, εἶναι τί ἔπιασε ξαφνικά τόν Πρωθυπουργό καί ἄρχισε νά κολακεύει τόν Τσίπρα καί τά στελέχη τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης; Ἀπό ἀντιΣΥΡΙΖΑ ἔγινε …φιλοΣΥΡΙΖΑ; Οἱ ἀγάπες αὐτές ἀποτελοῦν αἰφνίδιο πολιτικό πολιτισμό; Μήπως νέα τακτική γιά τήν προσέγγιση ψηφοφόρων ἀπό τό κέντρο, ὥστε νά ἀποφύγει τήν πόλωση πού ἔρχεται μέ ἀφορμή τίς ἀποκαλύψεις γιά τίς ὑποκλοπές; Ἄνοιγμα, ἴσως, πού ἔχει ὡς στόχο τήν διατήρηση ἀνοιχτῶν διαύλων ἐπικοινωνίας μέ τήν ἀντιπολίτευση καί τίς συνιστῶσες της, γιά τήν ἀπευκταία περίπτωση πού θά χρειαζόταν μετεκλογικῶς ἡ συγκρότηση τρικομματικῆς κυβέρνησης συνεργασίας; Ἄνοιγμα ἐπίσης, γιατί ἡ Ἑλλάδα μετεκλογικά θά πιεστεῖ νά προχωρήσει σέ μία δύσκολη πολιτικά εὐρύτερη συμφωνία μέ τήν Τουρκία κι ἄλλες χῶρες γιά τήν ἐξόρυξη τῶν φυσικῶν πόρων τῆς Μεσογείου;
Ἤ μήπως, τέλος, στόχος τοῦ Πρωθυπουργοῦ εἶναι ἡ δημιουργία ἑνός καλοῦ πολιτικοῦ κλίματος μεταξύ τῶν θεσμικῶν πυλώνων τοῦ πολιτεύματος, ὥστε νά μήν ὁδηγηθεῖ ὁ τόπος σέ νέα εἰδικά δικαστήρια μετά τίς ἐκλογές γιά τήν ὑπόθεση τῶν παρακολουθήσεων; Ἤδη ἡ Ἀνεξάρτητη Ἀρχή Ἀπορρήτου Ἐπικοινωνιῶν ἔχει καταλήξει σέ πόρισμα γιά τά πολιτικά πρόσωπα πού παρηκολουθοῦντο πρίν τήν προλάβει ὁ κύριος Ντογιάκος. Σύντομα αὐτό θά δοθεῖ στήν δημοσιότητα καί θά πυροδοτήσει ἐξελίξεις. Κάτι ἀπασχολεῖ λοιπόν τόν κύριο Πρωθυπουργό γιά νά κάνει ρεβεράντζες στόν Τσίπρα. Πόντους στόν ἀντίπαλο χωρίς λόγο δέν δίνει ποτέ ὁ κύριος Μητσοτάκης. Κάτι ζητᾶ.
Ἀπό τήν ὁμιλία πού ἔκανε στήν Κομοτηνή τήν περασμένη Παρασκευή ἁλιεύσαμε ἕνα ἀπόσπασμα πού ἴσως ἀποκαλύπτει κάποιους μύχιους φόβους του. Ἐκεῖ ὁ κύριος Μητσοτάκης μίλησε γιά τά «πολύχρωμα σχήματα». Ἀναπτύσσοντας συγκεκριμένα τήν ἐπιχειρηματολογία του γιά τήν αὐτοδυναμία τόνισε: «Ἡ πρώτη κάλπη θά καθορίσει ποιός θά κυβερνήσει τόν τόπο τήν ἑπόμενη μέρα. Σέ αὐτήν, συνεπῶς, θά ἐκφραστεῖ ἡ πραγματική μας βούληση. Καί ἄν χρειαστεῖ, τότε ἡ δεύτερη κάλπη θά ἔρθει ἁπλά νά κάνει πιό ἰσχυρή αὐτή τήν ἐπιλογή. Ἕνα καί σταθερό εἶναι συνεπῶς τό ψηφοδέλτιο τοῦ παραταξιακοῦ χρέους ἀλλά καί τῆς ἐθνικῆς ἀναγκαιότητας. Ἐκεῖνο πού θά κάνει ξανά αὐτοδύναμη τήν Ἑλλάδα καί κυβέρνηση ξανά τή Νέα Δημοκρατία. Εἰλικρινά σκεφτεῖτέ το. Ὁ τόπος δέν ἔχει τήν πολυτέλεια οὔτε πολύχρωμων πειραμάτων, οὔτε μιᾶς πολιτικῆς Βαβέλ, οὔτε σχημάτων –ὅπως τά ἔχω χαρακτηρίσει– πολιτικῆς τερατογένεσης, οὔτε συμμαχίες ἀσυνεννοησίας καί παρατεταμένης ἀστάθειας. Καί σίγουρα δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει οἱ αὐριανές δράσεις μιᾶς κυβέρνησης νά χάνονται μέσα στούς διαδρόμους τῶν κομματικῶν παζαριῶν».
Ἀπό τήν διατύπωση αὐτή προκύπτει εὐθέως ἕνα «ἀπεταξάμην» στό πολύχρωμο οἰκουμενικό σχῆμα. Μεταξύ πρώτων καί δεύτερων ἐκλογῶν. Τήν συγκρότηση τοῦ ὁποίου ἐνδεχομένως νά εὐνοοῦν ἀναλόγως τῶν ποσοστῶν τοῦ πρώτου κόμματος καί ἐξωτερικές δυνάμεις ἀλλά καί δυνάμεις στό ἐσωτερικό τῆς πατρίδας μας. Ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος (χθές ἀποκάλεσε τόν Κωνσταντῖνο «ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας») ὑπενθύμιζε πρόσφατα σέ συνομιλητές του ὅτι μεταξύ τῶν πρώτων καί τῶν δεύτερων ἐκλογῶν τοῦ 2012 κατά τήν διαδικασία τῶν διερευνητικῶν ἐντολῶν ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Ἀλέξης Τσίπρας πρότεινε συγκεκριμένο οἰκουμενικό ὑπηρεσιακό σχῆμα μέ ἐπί κεφαλῆς πολιτικό πρόσωπο γιά νά ὁδηγηθεῖ ὁ τόπος στίς δεύτερες ἐκλογές. Χωρίς νά ἀπαιτηθεῖ ἡ ὁρκωμοσία ὑπηρεσιακῆς κυβέρνησης μέ ἐπί κεφαλῆς δικαστή. Εἶναι καταγεγραμμένη αὐτή ἡ πρόταση στά πρακτικά πού φυλάσσονται στήν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας. Τό ἀποτάσσει τό σενάριο αὐτό ὁ κύριος Πρωθυπουργός, ἀλλά ἐπειδή πάντοτε ἐργάζεται μέ σχέδιο, τό βάζει ἐκ τῆς πλαγίας στό τραπέζι. Μήν πέσουμε κι ἀπό τά σύννεφα ἄν ἀκούσουμε τήν φράση πολύχρωμα σχήματα!
Τό γεγονός πώς ὑπολογίζει τίς ἐκτιμήσεις, ὅτι στήν τελική εὐθεῖα τά πράγματα μπορεῖ νά στραβώσουν, ἀποδεικνύεται καί ἀπό τό ὅτι ὁ ὑπουργός Ἐπικρατείας Γιῶργος Γεραπετρίτης ἔχει ἤδη συντάξει νομοσχέδιο γιά τόν ἀποκλεισμό τοῦ κόμματος Κασιδιάρη ἀπό τίς ἐκλογές. Νομοσχέδιο, τό ὁποῖο ἔχει ἤδη ἀποστείλει στά βασικά κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης θέλοντας νά ἀποσπάσει τήν συναίνεσή τους. Τό μυστικό καί ἐδῶ ὅμως δέν εἶναι ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία, ὡς ἐπί κεφαλῆς τοῦ …δημοκρατικοῦ τόξου, θέλει νά ἀποκλείσει ἀπό τίς ἐκλογές ἕνα κόμμα πού χαρακτηρίζει ἐγκληματική ὀργάνωση. Τό μυστικό εἶναι ὅτι ἐάν κατέβει στίς ἐκλογές τό κόμμα Κασιδιάρη καί εἰσέλθει στήν Βουλή, τότε μιά ἑπτακομματική Βουλή δημιουργεῖ μιά νέα δυναμική συνεργασιῶν. Ἡ ἑπτακομματική Βουλή καθιστᾶ ἐντελῶς ἀπαγορευτική τήν κατάκτηση τῆς αὐτοδυναμίας, καθώς γιά τήν ἐπίτευξή της τό πρῶτο κόμμα θά πρέπει νά καταλάβει ποσοστό ἄνω τοῦ 40% στίς δεύτερες ἐκλογές, ὅπως λένε οἱ εἰδικοί. Ἡ ἑπτακομματική Βουλή ὁδηγεῖ πιθανότατα σέ συγκρότηση οἰκουμενικῆς κυβέρνησης συνεργασίας ἀπό τήν πρώτη κάλπη. Δέν θά φτάσουμε στήν δεύτερη.
Ἡ πρώτη ἀνάγνωση πού μπορεῖ νά κάνει λοιπόν κανείς εἶναι ὅτι οἱ ἀγάπες τοῦ κυρίου Μητσοτάκη γιά τόν κύριο Τσίπρα ὀφείλονται στό ἀσταθές ἔδαφος ἐπί τοῦ ὁποίου πατᾶ αὐτήν τήν στιγμή ἡ Κυβέρνηση στόν δρόμο πρός τίς ἐκλογές. Ὀφείλονται ἐπίσης καί σέ μία βαθύτερη ἀνησυχία γιά τό πῶς θά ἐγγραφεῖ στήν μετεκλογική ἀτζέντα, μέ πολιτικό ἤ δικαστικό πρόσημο (βάσει καί τοῦ νέου ἄρθρου 86 τοῦ Συντάγματος), τό σκάνδαλο τῶν ὑποκλοπῶν. Οἱ ἀποκαλύψεις γιά τό ὁποῖο θά ἐνταθοῦν τίς προσεχεῖς ἑβδομάδες. Ἤδη χθές ὁ ἀρχηγός ΓΕΕΘΑ μέ τήν δημόσια δήλωση ἐπιβεβαίωσε ὅτι παρακολουθεῖτο, καί στήν πραγματικότητα μέ τίς ἐξηγήσεις πού ἔδωσε γιά τήν περιουσιακή του κατάσταση, ἀπάντησε στήν ΕΥΠ, στό Μέγαρο Μαξίμου καί στόν Πρωθυπουργό. Ἔχει καί ἡ προεδρευόμενη κοινοβουλευτική Δημοκρατία τά προβλήματά της…
Τελευταῖο ἀλλά ὄχι ἔλασσον: ἄν διαβάσουμε προσεκτικά τά πρακτικά ἀπό ὅλες τίς πρό ἡμερησίας διατάξεως συζητήσεις στήν Βουλή, θά διαπιστώσουμε πώς οὔτε καί ὁ Τσίπρας ἔχει ἐπιτεθεῖ ποτέ προσωπικά μέ χαρακτηρισμούς στόν Πρωθυπουργό. Καί αὐτός κρατᾶ σταθερά ἀνοικτούς τούς διαύλους γιά τήν περίπτωση πού χρειαστεῖ. Πῶς τό γράφει καί ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος στό ἄρθρο του στό «Βῆμα»; Ἀναστοχαστική ἑνότητα. Αὐτό ἴσως χρειαστεῖ.
