Ὅταν ὁ Γεώργιος Ἀλέξανδρος Μαγκάκης, ἐμπνευσμένος δάσκαλος καί δημοκρατικός πολιτικός, ἔφερε πρός ψήφιση τόν Πολιτικό Γάμο, ὑπῆρξαν –καί τότε– πολλοί πού ἔφεραν ἀντιρρήσεις.
Ὅλοι, ὅμως, παραδέχονταν ὅτι «κάτι τέτοιο ἦταν ἀπολύτως φυσικό», σέ μία κοινωνία ἡ ὁποία εἶχε ἀνάγκη κάποιες παρεμβάσεις πού εἶχαν σχέση μέ τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Φυσικά, ἀπολύτως σωστή ἦταν καί ἡ κατάργηση τῆς «προίκας», ὅπως καί ἡ κατάργηση τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀποκτήσεως τοῦ ἐπωνύμου τοῦ ἀνδρός ἀπό τήν σύζυγο. Τό ὅτι ἀντέδρασε ἡ Ἐκκλησία, θεωρήθηκε, ἐπίσης, «ἀναμενόμενο καί φυσιολογικό», καθώς θά ἔχανε –καί ἔχασε– μεγάλο μέρος τῶν ἐσόδων της, τά ὁποῖα προήρχοντο ἀπό τούς γάμους.
Ὁ «πολιτικός γάμος» δέν ἦταν «σόκ» γιά τήν ἑλληνική κοινωνία, πού ἔβλεπε σέ ἑκατοντάδες ξένες ταινίες νά γίνονται γάμοι αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Κάποια στιγμή ἔγινε «τῆς μόδας» καί σήμερα οὐδείς ρωτᾶ ἕνα ζευγάρι «μέ τί γάμο παντρεύτηκε». Τά πράγματα πῆραν τήν σειρά τους.
Ὅσο γιά τήν «προῖκα», τήν συναντοῦμε πλέον στίς παλιές ἑλληνικές ταινίες καί σέ κάποιες σημερινές, πού ἀναφέρονται στό παρελθόν. Ἡ κοινωνία ἀποδέχθηκε ὅλες τίς ἀνωτέρω μεταρρυθμίσεις καί τίς ἐνέταξε στούς ρυθμούς τῆς καθημερινότητός της…
Αὐτή τήν ἐποχή, ὅμως, μέ τήν συζήτηση περί τοῦ «γάμου» τῶν ὁμοφύλων καί τήν περίφημη «τεκνοθεσία», τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά ἀπό ὅ,τι «τότε», ὅταν στήν κυβέρνηση βρισκόταν τό ΠΑΣΟΚ, ἕνα «ἀριστερόστροφο» κόμμα, μέ ἕναν ἡγέτη ὁ ὁποῖος εἶχε ὑποσχεθεῖ «ἀλλαγή» καί μέ ἕναν ὑπουργό καθηγητή τῆς Νομικῆς, ἀντιστασιακό, εὐγενῆ καί ἀποδεκτό ἀπό ὅλο τό φάσμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Σήμερα, ὅμως, τήν «παρέμβαση» τήν ἐπιχειρεῖ ἕνα κόμμα τό ὁποῖο ἀνήκει στόν συντηρητικό χῶρο καί τό ὁποῖο περιλαμβάνει στίς τάξεις του καί στελέχη τά ὁποῖα, ἐκ πεποιθήσεως, εἶναι ἀντίθετα πρός τίς διατάξεις τίς ὁποῖες –ἀκούγεται ὅτι– θέλει νά «περάσει» ἡ κυβέρνηση. Στελέχη τά ὁποῖα οὔτε «ὁμοφοβικά» οὔτε «ἀκροδεξιά» εἶναι. Στελέχη τά ὁποῖα θά πρέπει –ἄποψή μας– νά ἀφεθοῦν νά ψηφίσουν «κατά συνείδηση», ἀφοῦ θεωρεῖται δεδομένη ἡ ὑπερψήφιση τῶν ὅποιων διατάξεων θά φέρει ἡ κυβέρνηση, καθώς τόσο τό ΠΑΣΟΚ ὅσο καί ὁ Σύριζα καί ἡ «Νέα Ἀριστερά» ἔχουν δηλώσει ὅτι θά τίς ψηφίσουν, καί μάλιστα θά φέρουν προτάσεις ἀκόμη πιό «προχωρημένες».
Ἐκεῖνο, ὅμως, τό ὁποῖο ἀναμένεται νά καταδειχθεῖ μέσα ἀπό ὅλη αὐτήν τήν «φασαρία», εἶναι ὅτι ἱκανός ἀριθμός βουλευτῶν δέν εἶναι τόσο «προοδευτικός», ἐνῷ ἀναμένεται νά ἐπιβεβαιωθεῖ ὅτι περίπου τό 15% τῶν Ἑλλήνων στεγάζεται ἤ ἐπιθυμεῖ νά στεγασθεῖ «κάπου δεξιά», ἀφοῦ ἡ σημερινή Νέα Δημοκρατία ἔχει ἀποκτήσει πλέον ἕνα ἀπολύτως «κεντροδεξιό» προφίλ.
Θεωροῦμε βέβαιο ὅτι, ὅπως ἔχουν ἔλθει σήμερα τά πράγματα, ὁ Πρωθυπουργός δέν ἔχει νά χάσει ψήφους «πρός τά δεξιά», ἄν ἐπιμείνει στήν ὑπερψήφιση τῶν «προχωρημένων» διατάξεων περί τῆς τύχης τῶν σχέσεων μεταξύ ὁμοφύλων. Ὅσοι «ἦταν νά φύγουν» ἀπό τήν Νέα Δημοκρατία, ἔχουν φύγει. Θά χάσει, ὅμως, ψηφοφόρους πού ἔχει κερδίσει ἀπό τόν ἀμιγῶς «κεντρῶο» χῶρο τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἄν ὑποχωρήσει.
Δέν νομίζουμε ὅτι ἡ μή ψήφιση τοῦ σχεδίου ἀπό κάποιους βουλευτές τῆς ΝΔ μπορεῖ νά προκαλέσει ἐπικίνδυνο ρῆγμα στήν κυβερνητική πλειοψηφία. Ἐκεῖνο πού πρέπει νά θεωρεῖται βέβαιο, εἶναι ὅτι οἱ πολῖτες πού σκέπτονται «δεξιά» (καί ἐπ’ οὐδενί ἀκροδεξιά), ἔχουν ὑψώσει τίς κεραῖες τους καί ἀναζητοῦν «κάποιον σοβαρό ἄνθρωπο νά μπεῖ μπροστά». Ἐξ αὐτῆς τῆς πλευρᾶς, τό πολιτικό σκηνικό ἀποκτᾶ ἐνδιαφέρον. Ἀλλά μέχρι τήν ὁλοκλήρωση τῆς τετραετίας, μπορεῖ ὅλοι οἱ κραδασμοί νά ἔχουν ἀπορροφηθεῖ. Τά πάντα εἶναι θέμα καλῶν «ἀμορτισέρ»!
Μ.Η.Τ. 232122