Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 ἡ ἑλληνική Ἀκτοπλοΐα ἄλλαξε ἐπίπεδο…
… Ἡ ἰδιοφυΐα τοῦ Παντελῆ Σφηνιᾶ καί ἡ ὀξυδέρκεια τοῦ Περικλῆ Παναγόπουλου ἔφεραν τήν πρωτοφανῆ ἀνανέωση τοῦ ἑλληνικοῦ ἀκτοπλοϊκοῦ στόλου καί σέ χρόνο-ρεκόρ ἡ Ἀδριατική καί τό Αἰγαῖο γέμισαν ἑλληνικές σημαῖες, ἑλληνικά βαπόρια ὁλοκαίνουργια, γρήγορα καί ἀσφαλῆ.
Ἡ ἐποχή τῆς Δημητρούλας καί τῆς Νταλιάνας, τῆς Μυρτιδιώτισσας καί τῆς Παναγίας Καματεροῦ περνοῦσε στό παρελθόν, ἡ Ἀκτοπλοΐα ἔμπαινε στό Χρηματιστήριο καί ὁ κόσμος μάθαινε ὅτι ἡ χώρα διέθετε μία νέα καί ἀκμάζουσα ναυτική δύναμη.
Μέ τό σκοτεινό ναυάγιο τοῦ «Ἐξπρές Σαμίνα», πού ποτέ δέν διερευνήθηκε εἰς βάθος (δέν πείσθηκα ποτέ ὅτι ἐπρόκειτο περί τυχαίου γεγονότος) ἄρχισε τό ξήλωμα τοῦ οἰκοδομήματος πού εἶχε ἀρχίσει νά ὑψώνεται.
Ὁ Σφηνιᾶς κατασυκοφαντήθηκε, ἡ τότε κυβέρνηση Σημίτη πού τόν εἶχε Θεό τόν ἄδειασε, καί ἄρχισε ἡ φθορά. Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἀρχίσουν νά φαγώνονται, οἱ ξένοι περιμένουν στήν γωνία. Ἔτσι ἔγινε καί μέ τίς «Μινωικές Γραμμές», τήν ἑταιρεία γιά τήν ὁποία καμάρωνε ἡ Κρήτη καί τήν σέβονταν ὅλες οἱ ἑταιρεῖες τῆς Εὐρώπης. Μέ τήν ἀγορά τῶν μετοχῶν πού κατεῖχαν οἱ «λαϊκοί» ἀλλά καί τῶν πακέτων σέ τιμή καλύτερη ἀπό τήν πολύ χαμηλή στήν ὁποία εἶχαν φθάσει, ὁ ἰταλικός ὅμιλος Γριμάλντι ἀπέκτησε τήν «Κρητική Ἑταιρεία Λαϊκῆς Βάσης».
Παράλληλα, ὁ Π. Παναγόπουλος, πού πίστευε ὅτι «ὅταν τό πάρτυ φουντώνει πρέπει νά φεύγεις», βρῆκε τήν εὐκαιρία καί πούλησε τόν Ὅμιλο Βγενόπουλου (μέ τήν γνώστη πορεία), ἀλλά ὁ ἰταλικός ὅμιλος εἶχε πλέον πάρει κεφάλι. Καί ἡ Ἀδριατική ἄλλαξε χέρια.
Τό Νόρμαν Ἀτλάντικ, στό ναυάγιο τοῦ ὁποίου χάθηκαν τριάντα ζωές, ἀνῆκε μέν σέ ἑλληνικῶν συμφερόντων ἑταιρεία, ἀλλά εἶχε ναυλωθεῖ σέ ἰταλικό ὅμιλο. Ἔπειτα ἀπό πολλά χρόνια, εἴχαμε ναυάγιο πολύνεκρο μέ ἑλληνικό χρῶμα. Κι ἔρχεται τώρα τό δεύτερο, πάλι ἀπό ἰταλικό ὅμιλο, ὑπό τίς ἴδιες συνθῆκες (μέ ὁδηγούς νά τούς βρίσκει ἡ φωτιά στίς καμπίνες τῶν ὀχημάτων τους), πυρκαϊά ἀπό αἰτία ἀδιευκρίνιστη σέ κάποιο ἀπό τά γκαράζ. Καί σχεδόν τήν ἴδια ὥρα, ἕνα ἄλλο βαπόρι, πού καί αὐτό ἀνήκει σέ ἰταλικό ὅμιλο, ἐγκαταλείπεται στόν ὠκεανό φλεγόμενο, μεταφέροντας πανάκριβα πολυτελῆ αὐτοκίνητα ἀπό τήν Εὐρώπη στίς ΗΠΑ.
Τί συμβαίνει; Ὑπάρχει ὁ κατάλληλος ἔλεγχος στά βαπόρια; Ἔχουν δίκιο οἱ ὁδηγοί πού διαμαρτύρονται γιά τίς συνθῆκες ὑπό τίς ὁποῖες φορτώνονται τά ὀχήματα στά βαπόρια; Γίνεται κανονικά ἡ αἴχμαση; Τηροῦνται οἱ ἀποστάσεις; Ἐλέγχει τό πλήρωμα ἄν ὑπάρχουν ὁδηγοί στά ὀχήματα κατά τήν διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ;
Τά ἐρωτήματα πολλά. Πολλά εἶναι καί τά βαπόρια στήν Ἀδριατική. Τό ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, πού κινητοποιήθηκε ἀποτελεσματικά στόν τομέα τῆς διασώσεως (μακάρι νά ἀποδειχθεῖ ὅτι οἱ Ἕλληνες Λιμενικοί κάνουν σωστά τήν δουλειά τους καί στόν τομέα τῆς προλήψεως), ἔχει ὑποχρέωση νά ξετινάξει τήν ὑπόθεση. Χωρίς νά δώσει σημασία στό ὄνομα καί τήν αἴγλη τῆς –ὅποιας– πλοιοκτησίας.
Ὅπως θά ἔκανε, δηλαδή, ἄν τό ἰταλικό φέρρυ μέ τό ἔνδοξο ἑλληνικό ὄνομα, ἀνῆκε σέ κάποιον «μονοβάπορο», πού τώρα θά εἶχε «στηθεῖ στόν τοῖχο» καί θά τόν εἶχαν διασύρει χωρίς δεύτερη κουβέντα ἑλληνικά καί ἰταλικά μέσα ἐνημερώσεως! Τά τοῦ Καίσαρος, δηλαδή, τῷ Καίσαρι!
