Ὁδεύουμε, λοιπόν, αἰσίως, πρός τό τέλος τοῦ θέρους. Ἑνός θέρους κολοβοῦ, ἀφοῦ ὁ τέως πρωθυπουργός μας εἶχε τήν ἔμπνευση νά ὁδηγήσει τήν χώρα σέ ἐκλογές στίς 7 Ἰουλίου, ὅπερ σημαίνει «πάει ὁ Ἰούλιος, μπέρδεμα στίς ἄδειες καί… καλά σαράντα»!
Δέν λέω, ὁ πρωθυπουργός ἔκανε τά δικά του σχέδια καί πέτυχε νά χάσει ἀξιοπρεπέστερα ἀπό ὅ,τι ἔχασε στίς εὐρωεκλογές. Ἐμεῖς, ὅμως, χάσαμε αὐγά καί πασχάλια!
Καί ἐδῶ ἔρχεσαι νά δικαιώσεις τόν μέγιστο «μπόν βιβάν» Ἀνδρέα, ὅστις οὐδέποτε ἐσκέφθη νά παρεμποδίσει «τά μπάνια τοῦ λαοῦ». Καί τά δικά του, δηλαδή, τά ὁποῖα ἀπολάμβανε μέ τόν καλύτερο δυνατό τρόπο καί μέ τήν καλύτερη –γιά τόν ἴδιο– συντροφιά.
Καί μήν πεῖτε κουβέντα περί Ἀνδρέα καί καλοζωίας, διότι ἔχομεν ἰδίαν πεῖραν ἀπό τά ταξίδια του στό ἐξωτερικό. Εὐτυχεῖς, εὐτυχέστατοι οἱ δημοσιογράφοι πού τόν ἀκολουθοῦσαν. Καί τότε οἱ ἐφημερίδες πλήρωναν τά ἔξοδα διαμονῆς καί κινήσεως, καί μάλιστα ἁδρά!
Γιά μιά συνάντηση, λοιπόν, ὀλίγων ὡρῶν, τό ταξίδι μποροῦσε νά διαρκέσει καί τρεῖς καί τέσσερεις ἡμέρες. Μέ τόν πρωθυπουργό νά χάνεται ἔπειτα ἀπό τήν συνέντευξη Τύπου καί τούς δημοσιογράφους νά ἀπολαμβάνουν τό ταξίδι, γνωρίζοντας τίς πόλεις τίς ὁποῖες ἐπισκεπτόταν ὁ ἡγέτης. «Ζωάρα», πού λέει καί ἡ σημερινή νεολαία…
Ὄχι σάν τόν Κώστα Μητσοτάκη πού μᾶς ξυπνοῦσε χαράματα καί τρέχαμε στήν Ἐλευσῖνα, γιά νά πάρουμε τό «προεδρικό» καί νά εἴμαστε στίς ἑπτά στό Βελιγράδι, γιά νά συναντήσει τόν Μιλόσεβιτς, στίς δέκα στήν Ρώμη, γιά νά «τά πεῖ» μέ τόν Ἀντρεόττι (ἀξέχαστοι «ἐσπρέσο» στό ἀεροδρόμιο Τσιαμπίνο γιά νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας), καί στίς δύο καί στήν Βόννη γιά νά μιλήσει μέ τόν Κόλ. Καί μέ τό πού βάζαμε ἕνα σάντουιτς στό στόμα, δρόμο γιά τό Λονδῖνο, ὅπου, σούρουπο, ἀντάμωνε στήν Ντάουνινγκ Στρήτ 10 μέ τήν φίλη του τήν Μάγκυ Θάτσερ!
Δέν θυμᾶμαι νά κοιμήθηκα σέ ξενοδοχεῖο μέ πρωθυπουργό τόν Μητσοτάκη. Ἄσε πού μιά φορά μᾶς πῆγε στό Πάλε, στήν Βοσνία, γιά νά συνομιλήσει μέ τούς ἡγέτες τῆς διαλυόμενης Γιουγκοσλαβίας καί ἀντί γιά λίγες ὧρες μείναμε …τρεῖς μέρες, κοιμώμενοι στά λεωφορεῖα! Ἐνῶ μέ τόν Ἀνδρέα! Ζωή καί κόττα! Οὔτε ἄγχος, οὔτε τρεχάλες, οὔτε πίεση. Χαμηλές ταχύτητες, χαμηλοί τόνοι. Ἄλλη ζωή… Μεταξύ μας, ἀγαπητοί, νομίζω ὅτι ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχει «πάρει» ἀπό τόν πατέρα του. Τόν βλέπω ἀεικίνητο, προγραμματισμένο, ἕτοιμο νά καλύψει τίς ἀποστάσεις στόν λιγώτερο δυνατό χρόνο! Στίς ἐννέα ἦταν νά ἔλθει στό Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, ἐννέα παρά δέκα ἦταν ἐκεῖ!
Δέν θά ἤθελα νά στενοχωρήσω τούς σημερινούς πολιτικούς συντάκτες τοῦ «κυβερνητικοῦ» ρεπορτάζ, ἀλλά σᾶς βλέπω νά ἐπιστρέφετε ἀπό ταξίδια μονοήμερα καί ἐξαντλητικά, νά ξαπλώνετε ἐξουθενωμένοι στά καθίσματα τοῦ ἀεροσκάφους καί τόν Κυριάκο νά σᾶς λέει: «Καί τώρα, μποροῦμε νά ποῦμε ὅ,τι θέλετε», ἐνῶ θά κλείνουν τά μάτια σας ἀπό τήν νύστα! Ἔτσι, ὅπως γινόταν μέ τόν ἀκούραστο καί ἀεικίνητο πατέρα του.
Τά ἔζησα αὐτά καί τά θυμᾶμαι πάντα μέ καλή διάθεση. Καί ἦταν ἀξέχαστη, θετική καί ὠφέλιμη ἐμπειρία…
