Τό πρῶτο μου κινητό τηλέφωνο ἦταν ἕνα ὀγκῶδες Siemens, πού γιά νά μιλήσεις ἔπρεπε πρῶτα νά σηκώσεις τήν κεραία. Ἔνοιωθα «κάτι» ὅταν τό ἀπέκτησα. Δέν εἶχαν, δά, ὅλοι κινητό τηλέφωνο τότε. Πρίν ἀπό ὅλους, τό ἀποκτήσαμε ἐμεῖς, οἱ δημοσιογράφοι.
Φυσικά, ἦταν ἕνα βῆμα προόδου! Ὅταν ἄκουσα ἀπό τήν συμβία μου πρώτη φορά τό «ποῦ εἶσαι;», ἄρχισα νά ἀντιλαμβάνομαι ὅτι κάτι σημαντικό ἄλλαζε στήν ζωή μας. Πρίν αποκτήσουμε τό «κινητό», μέ τό πού ἀπαντοῦσες στό τηλέφωνο, ὁ συνομιλητής σου, αὐτομάτως, γνώριζε ποῦ ἤσουν, ἀφοῦ ἡ συσκευή βρισκόταν στό γραφεῖο σου! Τώρα, ὅμως, ἄρχιζε μία ἄλλη ἐποχή…
Ὅταν ἄρχισα νά χρησιμοποιῶ τό διαδίκτυο, ἔμεινα ἔκθαμβος ἐμπρός στίς εὐκολίες πού παρεῖχε μιά μικρή ὀθόνη. Ἐκεῖνος ὁ χείμαρρος τῶν πληροφοριῶν, ἡ ἄμεση ἐπικοινωνία μέ ὅλες τίς γωνιές τοῦ κόσμου, ἡ δυνατότητα νά μιλῶ μέ φίλους στήν Αὐστραλία, στίς ΗΠΑ, μέ τά ἀδέλφια μου στήν Ἀγγλία, νά ἀνταλλάσσω σκέψεις καί εὐχές, μέ συνήρπαζε. Κι ἀργότερα, μέ τό skype, πού μπορούσαμε, ξαφνικά, καί τά πέντε ἀδέλφια νά ἀνοίγουμε διάλογο ἔχοντας καί τήν εἰκόνα μας, ἔνοιωθα πρωτόγνωρα συναισθήματα καί εὐγνωμονοῦσα τήν τεχνολογία…
Παράλληλα, ὅμως, θυμόμουν (καί τά θυμᾶμαι συνεχῶς) τά λόγια τοῦ ἐξαδέλφου τοῦ Κώστα Μούντανου, τοῦ πρώτου Ἕλληνα πού ἀσχολήθηκε (στίς ΗΠΑ) μέ τό διαδίκτυο καί ἐργάσθηκε ἐπί πολλά χρόνια γιά τό βαθύ ἀμερικανικό κράτος. «Ὅταν ἀποκτήσεις σταθερό τηλέφωνο, δέν εἶσαι πιά μόνος. Ὅταν ἀποκτήσεις κινητό τηλέφωνο, ἔχεις πλέον μεγάλη παρέα. Ὅταν ἀποκτήσεις ὑπολογιστή, ἡ παρέα μεγαλώνει. Ὅταν συνδεθεῖς μέ τά “σόσιαλ”, δέν ἔχεις πλέον μυστικά»…
Γιά νά μήν γελιόμαστε, λοιπόν, ἀπό τήν στιγμή πού συνδέεσαι μέ τίς ὑπηρεσίες τοῦ διαδικτύου, ὅ,τι κάνεις, καταγράφεται. Ἀπό τήν ὥρα πού χρησιμοποιεῖς τό κινητό σου καί ὅλες τίς «εὐκολίες» πού σοῦ παρέχει, ἀνά πᾶσα στιγμή εἶσαι «ἀπόλυτα ὀρατός» ἀπό κάποιους. Μόνο φαντάσου πόσα περισσότερα ἀπό ἐσένα βλέπουν ἐκεῖνοι πού σοῦ ἐπιτρέπουν νά μπαίνεις στό «google earth» καί νά βλέπεις τό σπίτι σου!
Ὅλα ὡραῖα, λοιπόν, τά ἀγαθά τῆς τεχνολογίας. Καί τό τηλέφωνο καί τό «κινητό» καί τό διαδίκτυο καί οἱ «ἐφαρμογές» καί οἱ «πλατφόρμες». Δυστυχῶς, οἱ τελευταῖες ἔχουν ὀλέθριες συνέπειες γιά τήν κοινωνικότητα, καθώς σέ καθηλώνουν πλέον στό σπίτι καί δέν πηγαίνεις στόν κινηματογράφο, δέν ἀπολαμβάνεις, δηλαδή τήν ἀπό κοινοῦ μέ ἄλλους παρακολούθηση τῶν ταινιῶν, κάτι πού ἀποτελεῖ σημαντικό παράγοντα τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.
Ἄρα, δέν ἔχουμε μόνο «τά καλά» τῆς τεχνολογίας. Ἔχουμε καί τά «ἄσχημά» της. Ἔχουμε αὐτά τά κανάλια πού σκαρώνει ὁ καθένας, ὅπως ἐκεῖνο τό διεστραμμένο κάθαρμα πού βασάνιζε τά ἄτυχα παιδιά καί εἶχε 22.500 θεατές, πού τοῦ ὑποδείκνυαν τόν τύπο τῶν βασανιστηρίων! Ἔχει τούς διάφορους «ἰνφλουένσερς», πού περνοῦν στούς «φάν» τους ὅ,τι μπορεῖς νά φαντασθεῖς. Παρέχει ἐπίσης τήν εὐκολία νά «περάσεις» στούς νεώτερους εἴδη μουσικῆς καί λόγου, πού ὠθοῦν στήν βία καί τόν μισογυνισμό. Καί, φυσικά, ὑπάρχει πιά καί τό «σκοτεινό διαδίκτυο», ἐκεῖνο πού κατήγγειλε ὁ ἄμοιρος ὁ Σκουρλέτης καί ἔπεσαν ὅλοι (γιατί ἄραγε;) νά «τόν φᾶνε»!
