Φυσικά καί δέν εἶναι κάτι τό νέον τό ὄργιο τῶν εἰκονικῶν ἐπιδοτήσεων σέ ἀγρότες-μαϊμοῦ.
Ὅλοι τό γνωρίζουν, ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ’80, οὐδείς τόλμησε νά τό σταματήσει. Ἦταν, βλέπετε, μιά κατάσταση πού βόλευε τούς πάντες. Τί σημασία εἶχε τό ποιός βρισκόταν στήν κυβέρνηση; «Τό μοναστήρι νά ’ναι καλά» λέει ὁ λαός. Καί ἀπό «καλογήρους», βρίσκουμε ὅσους θέλουμε… Πόσες φορές δέν γράψαμε γιά τά ἀγροτικά πού ὄργωναν …τό Κολωνάκι, μεταμφιεσμένα σέ πόρσε καί τζάγκουαρ;
Τήν διαφθορά τῶν ἐπιδοτήσεων τήν ἀποτύπωσε ὁ Παντελῆς Βούλγαρης στήν ἐξαιρετική σπονδυλωτή ταινία του «Ὅλα εἶναι δρόμος», μέ τό «σκυλάδικο» στήν ἄκρη τοῦ πουθενά, μέ τούς «ἀγρότες-ἐπενδυτές» νά ἀπολαμβάνουν τά «σουξέ» καί τόν σπουδαῖο Γιῶργο Ἀρμένη, πού ὑποδύεται τόν «καψούρη» κτηματία, νά σκορπάει τά ἑκατομμύρια σάν χαρτοπετσέτες καί, στό τέλος, νά αἰτεῖται τήν κατεδάφιση τοῦ «πολιτιστικοῦ κέντρου» πού λειτουργοῦσε μέ τήν ἐπωνυμία «Βιετνάμ», μέ τήν φράση πού ἔγινε σύνθημα καί δέν θά σβήσει ποτέ: «Ἠλία, ρίχ’ το!»…
Πῶς νά ξεχάσει κανείς τά δεκάδες ἀγροτικά πού παρκάριζαν ἔξω ἀπό τά Καζίνο τοῦ Λουτρακίου καί τῆς Ξάνθης, γιά νά καταθέσουν τίς ἐπιδοτήσεις οἱ «ἀγρότες» τῶν γύρω περιοχῶν; Πῶς νά ξεχάσουμε τό βρεγμένο βαμβάκι, πακτωμένο σέ φορτηγά πού ζυγίζονταν μέ σχεδόν διπλό βάρος καί τίς νυχτερινές μεταφορές κοπαδιῶν προβάτων καί ἀγελάδων ἀπό χωρίου εἰς χωρίον «γιά νά τίς μετρήσουν οἱ κουτόφραγκοι»;
Τά γνωρίζαμε ὅλοι, τά γνώριζαν καί οἱ «κουτόφραγκοι» καί τά πληρώσαμε μαζεμένα μέ τά φονικά μνημόνια. Μόνο πού, ὡς φαίνεται, ἐτούτη τήν φορά οἱ «κουτόφραγκοι» ἔχουν στριμωχθεῖ καί ἀποφάσισαν νά …βλέπουν! Καί, μέ τήν βοήθεια ἑλληνικῶν ὑπηρεσιῶν, ἦλθαν νά μᾶς θυμίσουν ὅτι οἱ «ὑποκλοπές» εἶναι πολύτιμες καί μποροῦν νά ἀποκαλύψουν πρόσωπα καί πράγματα. Φυσικά, ὁ πρωθυπουργός δέν εἶχε ἄλλη λύση ἀπό τήν ἀπομάκρυνση ὅσων κυβερνητικῶν στελεχῶν ἐμπλέκονται (τοὐλάχιστον σέ πρώτη φάση) μέ τήν ὄζουσα περίπτωση τοῦ Ὀργανισμοῦ τῶν ἀγροτικῶν ἐπιδοτήσεων.
Καί οὐδείς μπορεῖ νά γνωρίζει τήν συνέχεια πού μπορεῖ νά ἔχει ἡ κατάσταση, ἡ ὁποία (ἔκρυθμος, ὁπωσδήποτε) ἔχει ἐπικρατήσει στό κυβερνητικό στρατόπεδο. Ἡ θέση τοῦ πρωθυπουργοῦ εἶναι δύσκολη, παρά τήν ἀκαριαία ἀντίδρασή του. Ὁ θόρυβος εἶναι μεγάλος καί πολύ δύσκολα θά κοπάσει, παρά τό ὅτι ἀπό αὔριο ἀρχίζουν «τά μπάνια τοῦ λαοῦ», ὅπως ἔλεγε καί ὁ μέγας Ἀνδρέας, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου ἡ ἀγροτιά γιγαντώθηκε, συνεταιρίσθηκε (ἄλλο σκάνδαλο κι ἐκεῖνο) καί μπῆκε στά σαλόνια, κυρίως σέ ἐκεῖνα τῶν ἐκθέσεων ἀκριβῶν καί ἰσχυρῶν πολυτελῶν ὀχημάτων.
Θυμᾶμαι, πού μέ ἐπισκέφθηκε ἕνας «ἀγροτοσυνδικαλιστής», παλιός γνώριμος καί μοῦ εἶπε ὅτι μέ τά στρέμματα πού ἔχω σην Σαλαμῖνα μπορῶ νά βγάλω ἀγροτικό αὐτοκίνητο. «Πάρε ἕνα “τζιποειδές”, πού παιδεύεσαι μέ τό σαράβαλό σου» μοῦ εἶπε, ἀλλά ἀρκέσθηκα νά κάνω χιοῦμορ. «Ναί, θά καβαλάω τό ἀγροτικό καί πηγαίνω γιά ρεπορτάζ στό Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας!» τοῦ εἶπα, ἀλλά ἐκεῖνος ἦταν διαβασμένος.
«Γιατί ὄχι; Ἡ ἁλιεία στό ὑπουργεῖο Γεωργίας ὑπάγεται!» ἀπάντησε. Ἔτσι δούλευε τό σύστημα. Καί κανείς δεν τολμοῦσε νά «βάλει χέρι», ψηφαλάκια γάρ. Πῶς τό εἶπε ὁ Τσαρούχης; «Ἑλλάς! Τί ὑπέροχο σκηνικό.
Καί τί κακό τό ἔργο πού παίζεται!»…
Μ.Η.Τ. 232122