ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

Στό “Skipper’s”, δίπλα στούς κάβους καί τό κῦμα

Βυθίσθηκα ἀργά στήν πολυθρόνα σκηνοθέτη στήν ὁποία καθόμουν –ἤ σέ κάποια πού τῆς ἔμοιαζε– ἀπό τήν πρώτη βραδυά πού βρέθηκα στόν χῶρο τοῦ Ἀλέξη Μελίτα

Ἐστί δέ Ἀλέξης Μελίτας ἕνας ἀδιαπραγμάτευτα ρομαντικός ἐραστής τῆς θάλασσας. Τῆς θάλασσας γιά τήν θάλασσα κι ὄχι γιά ὁποιονδήποτε ἄλλο σκοπό. Κι ὁ χῶρος τοῦ Ἀλέξη ἦταν, τότε, καμμιά τριανταριά τετραγωνικά, πλάι στό κῦμα στήν Μαρῖνα Ἁλίμου, πού ὁ Θεός νά τήν ἔκανε «Μαρῖνα».

Ἀλλά ἄν ἀγαπᾶς τήν θάλασσα, ἄν σ’ ἔχει κοπανήσει στή μέση τό πανί ἀπό τό σκαφάκι κι ἔχεις κάτσει κρεββάτι κανά μῆνα μέχρι νά καταλάβεις ὅτι ἡ ἱστιοπλοΐα δέν εἶναι γιά ὅλους, δέν μπορεῖς νά ἀντιληφθεῖς τί σημαίνει νά παρκάρεις τό «2cv» σου ἔξω ἀπό τό συρματόπλεγμα μέ τά σκάφη πού ἔχουν βγεῖ γιά τήν ἐτήσια ἐπιθεώρηση, νά περνᾶς δίπλα ἀπό ὑπερυψωμένες καρίνες, νά μπερδεύεσαι σέ σχοινιά καί πέτρες, μέχρι νά φτάσεις στήν πόρτα τοῦ “Skipper’s”…

Χθές, λοιπόν, ἀποχαιρετίσαμε τό μπαράκι πού μᾶς κράτησε κοντά στή θάλασσα καί τήν εὐωδιά τοῦ νοτισμένου ξύλου ἀπό τό 1987, τότε πού ὁ Ἀλέξης καί ὁ Γιάννης Μελίτας πρόσθεσαν ἕναν μκρό χῶρο «γιά νά βρισκόμαστε» πλάι στίς θαλασσινές τους δραστηριότητες.

Μέ τόν Ἀλέξη Μελίτα μᾶς ἕνωσε ὄχι μόνο ἡ γάπη γιά τήν θάλαλσσα καί τό σκάφος, ἀλλά καί ἡ ποδοσφαιρική ἐμμονή μέ «κάτι τό ὡραῖον», ὅπως ἔλεγε ὁ Μπόστ. Ἐκεῖνος «ἄρρωστος» μέ τόν «Ἀπόλλωνα Ἀθηνῶν», ἐγώ τά ἴδια μέ τόν «Ἐθνικό Πειραιῶς». Κυανόλευκοι καί οἱ δύο, πότε τρέχαμε νά δοῦμε τίς ὁμάδες μας καί πότε ἀναπολούσαμε τό ἔνδοξο παρελθόν. Ἦταν τέτοια ἡ τρέλλα μας, πού ἀναμιχθήκαμε καί στά διοικητικά!

Ἔτρεχα, πού λέτε, στό Skipper’s’ καί μέ ἕνα ποτό (ποτέ δέν θυμᾶμαι νά ἔχω πιεῖ δεύτερο), ἔχοντας ἀπέναντί μας τήν ὑπέροχη ζωγραφική σύνθεση τοῦ κοινοῦ μας φίλου Ἠλία Δελλόγλου (τοῦ «Ἠλία Μακρῆ» τῆς «Καθημερινῆς») ἀρχίζαμε τήν κουβέντα.

Μιλούσαμε γιά τήν κατάσταση στόν χῶρο τοῦ Yachting (εἶναι πηγή σπουδαία, γνώριζες τά πάντα γύρω ἀπό τόν κλάδο) καί κρατοῦσα πάντα σημειώσεις, καθώς τότε, μαζί μέ τόν ἀλησμόνητο Γιῶργο Δραγῶνα καί τόν Γιάννη Φιλιππάκη, ἐκδίδαμε τό “Greek Shipping Vision”, ἕνα πολυτελέστατο κομψοτέχνημα γιά τήν Ναυτιλία καί τό Yachting.

Ὕστερα, μιλούσαμε γιά τήν Ὕδρα, γιά τά παλιά πάρτυ στή «Λαγουδέρα», γιά τό «Πειρατικό» πού εἶχε ἀραγμένο πλάι στό μπαράκι, ἀλλά καί γιά τά ἄλλα μοναδικά «κομμάτια» πού εἶχε σταδιακά ἐνσωματώσει στόν χῶρο του…

Φυσικά, καταλήγαμε στό ποδόσφαιρο καί μιλούσαμε ἐγώ γιά τόν Δημήτρη Καρέλλα κι ἐκεῖνος γιά τόν Κώστα Ἀλαμᾶνο, τήν «ἀλεποῦ» πού διοίκησε μέ μοναδική μαεστρία τόν Ἀπόλλωνα «μέ τό τίποτα»…

Χθές, λοιπόν, ἀποχαιρετίσαμε «τό “Skipper’s” πού γνωρίσαμε», καθώς τό ἀγαπημένο μας στέκι” κλείνει, ἐπειδή ἡ «Μαρῖνα Ἁλίμου», αὐτός ὁ πολύπαθος (καί πολλά γνωρίζων γιά πολλούς) χῶρος, «ἀξιοποιεῖται».

Ἀρχικά ἐλέχθη ὅτι τό “Skipper’s” δέν περιλαμβανόταν στό “ἀναπτυξιακό πλάνο”. Φαίνεται ὅτι ἔτριξαν ὁμαδικά οἱ κάβοι τῶν σκαφῶν καί οἱ ἀναλαβόντες τήν “πρόοδο” προβλέπουν τελικά χῶρο (στό ἴδιο σχεδόν σημεῖο) γιά νά συνεχίσει νά ὑπάρχει ὁ ,οπωσδήπτετό “διατηρητέο” αὐτό τοπο΄σημο τῆς περιοχῆς.

Μακάρι νά ζήσει τό “Skipper’s”. Καί νά εἴμαστε καλά, νά ξαναπηγαίνουμε…

Απόψεις

«Πάντα η Αλεξάνδρεια» του Δημήτρη Στεφανάκη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Εφημερίς Εστία
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες η Δάφνη Χάραμη έχασε τον πατέρα της Κώστα, το εργοστάσιό τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εθνικοποιήθηκε από το καθεστώς Νάσερ και το σπίτι τους σφραγίστηκε. Από τη Γιώτα Βαζούρα Ο Κωστής Χάραμης, πλέον, δεν υπήρχε και η ίδια δεν ήταν η κόρη του μεγιστάνα των αιγυπτιακών τσιγάρων. Η έπαυλη της οδού Αββασιδών, που αναγνώριζε για σπίτι της, έγινε ένα ξένο οίκημα, στο οποίο δεν της επιτρεπόταν πια να πατήσει το πόδι της. Η ίδια η Αλεξάνδρεια έγινε ξένη και αφιλόξενη, μια πόλη σκιών και ψιθύρων, με τη νεαρή να καλείται να διαπιστώσει με τον πιο σκληρό τρόπο «ότι τις πιο μεγάλες ανατροπές η μυθοπλασία τις δανείζεται από την πραγματικότητα». Ο Δημήτρης Στεφανάκης στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1961 σε μία πόλη- φάρο του ελληνισμού, την Αλεξάνδρεια, ακολουθώντας την πορεία της οικογένειας Χάραμη, που πρωτογνωρίσαμε στο παλαιότερο, πολυαγαπημένο και πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας». Αξιοποιώντας πραγματικά ιστορικά γεγονότα, στην προκειμένη περίπτωση το βαρύ πρόγραμμα των εθνικοποιήσεων των ξένων επιχειρήσεων από το καθεστώς Νάσερ, που οδήγησε στη μαζική έξοδο των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ο συγγραφέας μάς δίδει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για την αλλαγή, την […]

«Δικαιοσύνη μακριά ἀπό ἰσχυρά συμφέροντα καί ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις»

Εφημερίς Εστία
Τί ἀπήντησε ἡ Ἕνωσις Δικαστῶν καί Εἰσαγγελέων στήν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου- Ὀξεῖα ἀντίδρασις τῆς Εἰσαγγελέως τοῦ ΑΠ στό προσκλητήριο γιά τόν διαδικτυακό τραμπουκισμό τοῦ ἀνακριτοῦ

Ἡ λάβα τῶν Τεμπῶν

Μανώλης Κοττάκης
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ μέ μεγίστη προσοχή τίς δηλώσεις τῆς ἀξιότιμης Προέδρου καί τῆς ἀξιότιμης εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου κυριῶν Κλάπα-Χριστοδουλέα καί Ἀδειλίνη, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν κυρίως τήν ἀπάντηση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου μας στήν μακρά δήλωση τῆς Προέδρου τῶν Συγγενῶν Θυμάτων Τεμπῶν Μαρίας Καρυστιανοῦ γιά τήν πορεία τῆς ὑποθέσεως καί δευτερευόντως ἀσπίδα σέ διαδικτυακές ἐπιθέσεις πού δέχεται ὁ ἐφέτης ἀνακριτής κύριος Μπακαΐμης.

Νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Τασούλας

Εφημερίς Εστία
Ο Κωνσταντῖνος Τασούλας μετακομίζει στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ, ἀφοῦ ἐξελέγη Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, κατά τήν τέταρτη ψηφοφορία πού διεξήχθη χθές, μέ 160 ψήφους.

Τά χρόνια πού ὁ ἀθλητισμός δέν ἦταν ἀμειβόμενος

Δημήτρης Καπράνος
Διαφωνῶ μέ τόν χαρακτηρισμό «ὁ γηραιότερος ὀλυμπιονίκης», μέ τόν ὁποῖο τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως ἀποχαιρέτησαν χθές τόν σπουδαῖο ἀθλητή καί ἄνθρωπο Γιῶργο Ρουμπάνη.