ΔΙΕΡΩΤΩΜΕΘΑ πόσοι τόν Ἰούλιο τοῦ 1939 περίμεναν ὅτι μετά δύο μῆνες θά ξέσπαγε ὁ μεγαλύτερος Ἀρμαγεδδών στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος.
Τό χειρότερο εἶναι ὅτι οὔτε στά τέλη Αὐγούστου τοῦ 1939, ὅπου ἐκ τῶν ὑστέρων τοποθετοῦμε τήν ἔναρξη τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, φανταζόταν κανείς ὅτι γιά τά ἑπόμενα πέντε χρόνια οἱ ἄνεμοι τοῦ πολέμου θά ἐσάρωναν τήν Εὐρώπη καί τόν κόσμο.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Ἀκόμη καί τόν Ἰούλιο τοῦ 1940 πού ἡ Γαλλία εἶχε πέσει, ἔξω ἀπό τά ὑπόγεια κέντρα συντονισμοῦ τῆς βρεταννικῆς κυβερνήσεως, ἐλάχιστοι προέβλεπαν αὐτό πού ἐπρόκειτο νά ἐπακολουθήσει.
Τά γράφουμε αὐτά, ἐκφράζοντας τήν ἀνησυχία μας, καθώς τά τελευταῖα δύο χρόνια βλέπουμε μιά πολεμική κατάσταση νά κλιμακώνεται. Δεδομένη ἦταν ἀπό τήν ἀρχή ἡ στήριξις τῆς Δύσεως πρός τήν Οὐκρανία. Εὐλόγως ὑποθέτουμε ὅτι ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ ἀπειλή χρήσεως πυρηνικῶν ὅπλων, ἡ στήριξις αὐτή θά εἶχε ἤδη κλιμακωθεῖ σέ ἄμεση ἀντιπαράθεση τοῦ ΝΑΤΟ μέ τήν Ρωσσία. Ὅμως «ὁ φόβος φυλάει τά ἔρημα». Διολισθαίνουμε σταδιακά καί πάλι σέ μιά κατάσταση, σάν αὐτήν τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου, τήν ὁποία προσφυῶς ὁ ἀείμνηστος Γεώργιος Γεωργαλᾶς εἶχε περιγράψει ὡς «Πυρηνική Εἰρήνη» (Pax Nucleara) στό ὁμώνυμο βιβλίο του. Καί πάλι καλά ἄν μείνουμε σέ αὐτήν.
Διότι, σέ ἀντίθεση πρός τίς δεκαετίες τοῦ ’60 καί τοῦ ’70, σήμερα στά ἐδάφη τῆς Οὐκρανίας γίνεται πραγματικός πόλεμος. Στρατοί συγκρούονται, ἄνθρωποι σκοτώνονται, πόλεις καταστρέφονται καί πλέον βλέπουμε πυραύλους νά ἐκφεύγουν ἀπό τήν τροχιά τους καί νά μπαίνουν στόν ἐναέριο χῶρο, κρατῶν τοῦ ΝΑΤΟ. Τό ὁποῖο μέ τήν σειρά του προειδοποιεῖ ὅτι μπορεῖ νά ἀρχίσει νά τούς καταρρίπτει. Ἡ ἀπόστασις ἀπό τό «ἀτύχημα» μειώνεται καθημερινῶς.
Τήν ἴδια στιγμή, τό τρομοκρατικό κτύπημα στήν Μόσχα ἀπειλεῖ νά ἀνοίξει καί ἄλλο ἀσκό τοῦ Αἰόλου. Ἕνα δεύτερο μέτωπο, δηλαδή. Ποιός μπορεῖ νά ἀποκλείσει ὅτι οἱ μουσουλμανικοί πληθυσμοί τῆς Τσετσενίας καί τοῦ Νταγκεστάν μπορεῖ νά ἐξεγερθοῦν δημιουργῶντας ἕναν ἀντιπερισπασμό στό μαλακό ὑπογάστριο τῆς Ρωσσίας; Ὄχι ὅτι θά κατορθώσουν νά ἀλλάξουν τά δεδομένα, ἀλλά ἀντιλαμβάνεται κανείς ὅτι καί μιά τουφεκιά στά μετόπισθεν μπορεῖ νά φέρει πρόσκαιρη ἔστω ἀποδιοργάνωση σέ ἕναν ἐμπόλεμο. Κάτι τέτοιο ὅμως μπορεῖ νά τόν κάνει ἐπικίνδυνα ἀπερίσκεπτο. Ἄν καί ἡ πρωτογενής ἀπερισκεψία εἶναι ἐκείνων πού καλλιεργοῦν τέτοιες καταστάσεις. Καί εἶχαν δύο ὁλόκληρα χρόνια νά προχωρήσουν σέ μεθοδεύσεις ἀποσταθεροποιήσεως στά ἐνδότερα τῆς ρωσσικῆς ἐπικρατείας.
Εὐλόγως μποροῦμε νά ὑποθέσουμε ὅτι οἱ «μαῦρες ἐπιχειρήσεις» ἄρχισαν νά σχεδιάζονται τρεῖς μῆνες μετά τήν ρωσσική εἰσβολή στήν Οὐκρανία, ὅταν κατέστη προφανές ὅτι ὁ κόσμος εἶχε ἐμπλακεῖ σέ μακρό πόλεμο φθορᾶς.
Καί σάν νά μήν ἔφθαναν αὐτά, ἔχουμε καί τήν κατάσταση στήν Γάζα. Μέ τήν ὁποία ὁ ΟΗΕ ἀσχολεῖται πολύ περισσότερο, ἀπό ὅ,τι μέ τήν κατάσταση στήν Οὐκρανία. Πολύ χαρακτηριστική αὐτή ἡ προσέγγισις τῆς ἀδυναμίας τοῦ διεθνοῦς ὀργανισμοῦ νά ἀξιολογήσει καταστάσεις καί νά θέσει τίς ὀρθές προτεραιότητες. Αὐτός εἶναι ἄλλως τε ἕνας ἀπό τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἔχει συνολικῶς ἀπαξιωθεῖ. Οἱ περιπλοκές ὅμως στήν Γάζα δέν περιορίζονται στήν ξηρά. Οἱ ἐπιχειρήσεις τῶν Χούθι στήν Ἐρυθρά Θάλασσα ἀπειλοῦν τό διεθνές ἐμπόριο καί τήν εὐημερία τῆς Εὐρώπης. Καθώς μόνον ἡ Γαλλία καί ἡ Πολωνία εἶναι αὐτάρκεις σέ ἀγροτικά προϊόντα, ὅλες οἱ ἄλλες χῶρες τῆς ΕΕ, περιλαμβανομένης καί τῆς Γερμανίας, κινδυνεύουν νά δοῦν σοβαρές ἐλλείψεις στά ράφια τῶν σοῦπερ μάρκετ τόν ἐρχόμενο χειμῶνα. Καί ἡ ὑποχώρησις τῆς εὐημερίας σέ χῶρες, οἱ πληθυσμοί τῶν ὁποίων δέν ἔχουν περάσει δυσκολίες, εἶναι πολύ κακός σύμβουλος. Ἐδῶ ὁ κίνδυνος τῆς ἀπερισκεψίας ἐμφιλοχωρεῖ «ἀπό τό πουθενά».
Στήν συγκυρία αὐτή, οἱ ἡγεσίες τῶν κρατῶν, μεγάλων καί μικρῶν, ἀποδεικνύονται πολύ κατώτερες τῶν περιστάσεων. Δ
έν εὑρέθη κανείς νά κάνει μιάν ἔκκληση στήν λογική καί νά τούς φέρει σέ ἕνα τραπέζι συνομιλιῶν, στό ὁποῖο θά κατανοήσουν ὅτι ἔτσι ὅπως κλιμακώνονται τά πράγματα, νικητής δέν πρόκειται νά ὑπάρξει. Μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο, ὅλοι θά εἶναι ἡττημένοι.
