Γιά νά ξεμπερδεύουμε. Αὐτό πού συνέβη στήν «111 Πτέρυγα Μάχης», δέν ἔπρεπε νά συμβεῖ.
Δέν μπορεῖ νά γίνει εὔκολα ἀποδεκτό, μία ἀπό τίς πλέον σημαντικές πολεμικές μονάδες νά ἐγκαταλείπεται, ἐπειδή δέν μπόρεσε νά προλάβει μία –ὁποιαδήποτε– πυρκαϊά, ὅσο μεγάλη καί ἄν εἶναι. Δηλαδή, σέ περίπτωση πραγματικοῦ πολέμου τί θά γίνει; Δικαιολογίες δέν ὑπάρχουν. Ὑπάρχουν μόνον εὐθῦνες, οἱ ὁποῖες πρέπει, ἀπαραιτήτως, νά ἀναζητηθοῦν καί νά καταλογισθοῦν. Δέν μπορεῖ νά γίνει εὔκολα ἀποδεκτό νά «φυγαδεύονται» τά πολεμικά μας ἀεροπλάνα. Μπορεῖ ἐμεῖς νά μιλᾶμε γιά «ἀσύμμετρη ἀπειλή», μποροῦμε νά ὑποθέτουμε (ἀπολύτως δικαιολογημένα) ὅτι οἱ φωτιές δέν εἶναι τυχαῖες ἀλλά ἐκδηλώνονται «βάσει σχεδίου».
Ἀλλά πῶς νά δεχθεῖς ὅτι ἡ «111 Πτέρυγα Μάχης» (σημειῶστε τό «μάχης») ἐγκαταλείπεται, μία ἀποθήκη πυρομαχικῶν γίνεται παρανάλωμα καί τήν ἑπομένη βρίσκουμε κομμάτια βλημάτων καρφωμένα στούς τοίχους τῶν οἰκιῶν τῆς Ἀγχιάλου, ὅπως συνέβαινε στόν πόλεμο μετά ἀπό βομβαρδισμό; Ἐλπίζουμε ἡ ἔρευνα, τήν ὁποία ἀνακοίνωσε μέ σχεδόν ὀργίλο ὕφος ὁ ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης, νά ὁλοκληρωθεῖ καί νά ἀκολουθήσει ὁ καταλογισμός τῶν εὐθυνῶν. Κάπου, ὅλη αὐτή ἡ ὑπόθεση «μυρίζει δημοσιοϋπαλληλίκι», ὅπως λέει ὁ ἁπλός πολίτης, πού θεωρεῖ –καί πρέπει νά πιστεύει– ὅτι στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις «τά πράγματα δέν εἶναι ὅπως ἀλλοῦ». Εἴδαμε μέ προσοχή τήν σχεδόν σπαρακτική ἀνακοίνωση τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν, σχετικῶς μέ τήν περιλάλητη «Κλιματική ἀλλαγή». Περάσαμε τόν θερμότερο Ἰούλιο ἀπό τήν ἐποχή πού ἄρχισαν νά καταγράφονται θερμοκρασίες! Καί, ὅπως ὅλα δείχνουν, τά πράγματα θά γίνουν χειρότερα!
Ἡ Μεσόγειος, στήν ὁποία μέ τόσο χαρά καί ἱκανοποίηση καμαρώνουμε ὅτι ἀνήκουμε, βρίσκεται στό κέντρο τῶν ἐπερχομένων ἀλλαγῶν τοῦ κλίματος τῆς ὑδρογείου καί ὁδεύει μέ ταχύτητα πρός μετατροπή σέ «διακεκαυμένη ζώνη». Ἐν ὀλίγοις, ἀγαπητοί, «οὔτε ψύλλος στόν κόρφο μας», ἄν ἐπιβιώσουν οἱ ψύλλοι! Δηλαδή, πληρώνουμε τό τίμημα τῆς παραδόσεως τῆς νοτίου Εὐρώπης στόν Μολώχ τῆς «ἀξιοποίησης» καί τῆς «τουριστικῆς ἀναβάθμισης».
Θυμᾶμαι, πολλά χρόνια πρίν, ὅταν ἤμουν ἀνταποκριτής στήν Ἑλλάδα, τοῦ νορβηγικοῦ πρακτορείου εἰδήσεων Inernational Press Features, πού μᾶς εἶχαν στείλει, μέ τόν συνάδελφο Ragnar Grant Stene, ἀποστολή στήν Ἱσπανία, προκειμένου νά περιγράψουμε τό «φαινόμενο Τορεμολίνος». Οἱ Νορβηγοί, δηλαδή, πού ἔψαχναν πάντα «πίσω ἀπό τήν εἴδηση», ἔβλεπαν ἀπό τότε (ἀρχές τοῦ ’80) ὅτι ἡ «τουριστική ἀνάπτυξη» ἀπέβαινε τελικῶς εἰς βάρος τοῦ περιβάλλοντος καί ὁ «μαζικός τουρισμός» ἐνέσκηπτε ἀπειλητικός! Τά θυμήθηκα ὅλα αὐτά, βλέποντας τό πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζουν ἤδη ἡ Μύκονος καί ἡ Σαντορίνη, βλέποντας τόν βιασμό τοῦ περιβάλλοντος στήν Πειραϊκή μέ τούς νέους προβλῆτες γιά τήν προσέγγιση τῶν γιγαντιαίων κρουαζιεροπλοίων, πού ἀντί νά φέρουν τόν ἤπιο καί ὠφέλιμο τουρισμό, μεταφέρουν χιλιάδες ἐπιβάτες, πού σχηματίζουν «οὐρές» στήν Ἀκρόπολη καί πραγματοποιοῦν «πολεμικές ἀποβάσεις» στά κάποτε γραφικά νησιά τοῦ Αἰγαίου, τά ὁποῖα πλέον πολιορκοῦνται ἀπό τήν ἄναρχη «ἀνάπτυξη»…
Ὅλα αὐτά, μέ κορυφαῖο τόν προχθεσινό βομβαρδισμό τῆς Ἀγχιάλου, εἶναι «σήματα κινδύνου» πού ἐκπέμπει αὐτή ἡ γῆ, τῆς πάλαι ποτέ φαιδρᾶς πορτοκαλέας. Πολύ φοβούμεθα ὅτι θά μᾶς ἀπομείνει μόνον τό «φαιδρᾶς»…
