Εἶναι κάτι φορές πού διερωτώμεθα τί τά θέλουν τά κόμματα τά συνέδρια
Ὕστερα μετανιώνουμε καί λέμε μέσα μας ὅτι «τά συνέδρια εἶναι γιά τά κόμματα ὅ,τι τό νερό γιά τά λουλούδια». Κι ὕστερα ἀπό τά ὕστερα σκεπτόμαστε ὅτι ὑπάρχουν φυτά τά ὁποῖα δέν χρειάζονται τό νερό! Γιατί, λοιπόν, νά μήν ὑπάρχουν καί κόμματα πού δέν χρειάζονται τά συνέδρια;
Τί τά θέλουν, λοιπόν, τά συνέδρια τά κόμματα πού εἶναι ἀρχηγικά; Μά, πολύ ἁπλά, τά χρειάζονται γιά νά δείχνουν στόν κόσμο ὅτι εἶναι δημοκρατικά, ἐπειδή στήν πραγματικότητα δέν εἶναι! Τά χρειάζονται γιά νά ἐπιβεβαιώνεται καί νά ἐνισχύεται ὁ ἑκάστοτε ἀρχηγός!
Ἐκεῖνοι, πάντως, πού εἶναι μανοῦλες στά συνέδρια, εἶναι οἱ ἀριστεροί. Νά σοῦ φτιάξει ἀριστερός συνέδριο, νά γλείφεις τά δάχτυλά σου! Νά ἀκουστοῦν χίλιες ἀπόψεις, νά πέσουν μέχρι καί ψιλές, νά πέσει ού-ού-ού μέ τό τσουβάλι, ἀλλά στό τέλος νά εἶναι ὅλα μέλι-γάλα! Νά ἐκτονωθοῦν οἱ τάσεις, νά κοποῦν οἱ προεκτάσεις καί νά ἀμβλυνθοῦν οἱ ἀποστάσεις.
Νά βγαίνει ὁ ἄλλος πεπεισμένος ὅτι θά πεῖ τό μακρύ καί τό κοντό του, ἀλλά μόλις φθάνει στό μακρύ, νά τόν κονταίνει ὁ συντονιστής! Νά μιλᾶ κάποιος μία ὥρα καί νά λέει τά ἴδια καί τά ἴδια, ἀλλά μέ ἄλλη σειρά τῶν λέξεων σέ κάθε ἑνότητα. Κι ἀπό κάτω νά χειροκροτοῦν οἱ σύνεδροι μέ μανία, ἐπειδή δύο ὧρες μέ τά χέρια κάτω, ἔχουν μουδιάσει! Νά λέει ἄλλα ἀντί ἄλλων μιά κυρία ἀπό τήν ἐπαρχία, νά μιλοῦν συνεχῶς μεταξύ τους οἱ σύνεδροι καί μέ τό πού θά τελειώσει, νά τήν συγχαίρουν ὅλοι γιά μιά ὁμιλία τήν ὁποία δέν ἔχουν κἄν ἀκούσει! Νά σκοτώνονται ὅλοι καί νά τρέχουν νά σφίξουν τό χέρι τοῦ ἀρχηγοῦ καί στά διαλείμματα νά τόν θάβουν μέ τριπλό φτυάρι! Δέν γνωρίζουμε ἄν παρακολουθήσατε τό συνέδριο τοῦ κόμματος τό ὁποῖο μᾶς κυβέρνησε –μέ δεκανίκια– ἐπί πέντε ὁλόκληρα χρόνια, καί ἄν διαπιστώσατε ὅτι πολλά ἀπό ὅσα προαναφέραμε συνέβησαν καί ἐκεῖ. Ἐπιτρέψτε μας, ὅμως, μερικές διαπιστώσεις.
Κατ’ ἀρχάς, θεωροῦμε ἀδιανόητη τήν ἐπίθεση τήν ὁποία ὑπέστη ἀπό κάποιον ἐκ τῶν συνέδρων ὁ πρώην ὑπουργός, βουλευτής Πειραιῶς Θεόδωρος Δρίτσας, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε θέσεις ἀντίθετες μέ ἐκεῖνες τοῦ προέδρου. Μπορεῖς νά καταλογίσεις πολιτικά λάθη στόν Δρίτσα, ἀλλά οὐδείς μπορεῖ νά ἀμφισβητήσει τήν ἐντιμότητά του. Φαίνεται, ὅμως, ὅτι στήν ἀριστερά τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει, ὡς πρός τό ἦθος, τό ὁποῖο συνέθετε κάποτε τήν προμετωπίδα της. Ἀδιανόητες ἐπίσης ἦταν οἱ ἀποδοκιμασίες κατά τοῦ καθηγητοῦ καί πρώην ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν Εὐκλείδη Τσακαλώτου, ὁ ὁποῖος στάθηκε στήν ἀντίπερα ὄχθη ἀπό τόν ἁψίκορο Κρῆτα πρώην ὑφυπουργό (στήν οὐσία ὑπουργό) Ὑγείας. «Τό μαξιλάρι τῶν τριανταοκτώ δισεκατομμυρίων δέν τό ἀφήσαμε στήν Νέα Δημοκρατία, ἀλλά στόν ἑλληνικό λαό» εἶπε χαρακτηριστικά, ἀναφερόμενος στήν συνέχεια τοῦ κράτους, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιά τίς δυτικές δημοκρατίες… Δέν γνωρίζουμε τί ἔπραξε, σχετικῶς μέ τό Συνέδριο τοῦ Τάε-Κβό-Ντό (τυχαῖο;) ἡ Νέα Δημοκρατία, ἀλλά καλό θά ἦταν τό Τμῆμα Δημοσίων Σχέσεων τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς νά στείλει στήν Κουμουνδούρου ἕνα καλάθι μέ «καλά κρασιά»!
