Στά σπόρ ὑπάρχει πάντα καί ἡ ἀποτυχία

Κι ἐκεῖ πού ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἴχαμε γίνει ὀπαδοί καί λάτρεις τῆς καλαθόσφαιρας…

… ἐκεῖ πού ἡ φωτογραφία τῶν ἀδελφῶν Ἀντετοκοῦνμπο εἶχε ἀναρτηθεῖ σέ χιλιάδες νεανικά δωμάτια, ἐκεῖ πού ὁ ἐθνικός ὕμνος ἀκουγόταν κάθε τόσο ἀπό τίς τηλεοράσεις πού λειτουργοῦσαν στήν διαπασῶν, «ἔπεσε βαθιά σιωπή», ὅπως λέει καί τό τραγούδι…

Ἔτσι γίνεται μέ τά σπόρ. Ἀκόμη καί χῶρες οἱ ὁποῖες θεωροῦνται «ψυχρές», παθιάζονται μέ τίς ἐπιδόσεις τῶν ἐθνικῶν τους ὁμάδων, «τρελλαίνονται» μέ τίς ἐπιτυχίες, μετατρέπουν σέ «ἐθνικό θέμα» τήν συμμετοχή τῆς ἐθνικῆς τους ὁμάδας σέ μιά σοβαρή ἐθνική διοργάνωση καί καταρρέουν στήν πρώτη ἀποτυχία.

Θυμᾶμαι, εὑρισκόμενος στήν Ἀγγλία, πόσο θόρυβο καί ἀπογοήτευση δημιουργοῦσε κάθε ἀποτυχία τῆς ἐθνικῆς τους ὁμάδας. Καί, βέβαια, ἐκεῖνοι εἶχαν «κάπως δίκιο» διότι, ὡς «ἀνακαλύψαντες» τό ποδόσφαιρο, δέν ἔχουν δεῖ παρά μόνο μία ἐπιτυχία, τήν κατάκτηση τοῦ Παγκοσμίου Κυπέλλου, στήν ἕδρα τους, τό 1966, νικῶντας, μάλιστα, τήν Γερμανία μέ ἕνα γκόλ πού –ὅπως ἔχει πλέον ἀποδειχθεῖ– δέν ἦταν ἔγκυρο, καθώς ἡ μπάλλα δέν εἶχε περάσει τήν γραμμή τῆς ἑστίας.

Χάσαμε, λοιπόν, –καθαρά καί ξάστερα– ἀπό τούς Γερμανούς, οἱ ὁποῖοι –ὅπως καί νά τό κάνουμε– ἐμφανίσθηκαν πολύ πιό ἕτοιμοι ἀπό ἐμᾶς γιά ἕναν τόσο σημαντικό, προημιτελικό, ἀγῶνα. Ναί, μπορεῖ –σέ μεγάλο ποσοστό– νά εἶχαν σκανδαλώδη ἐπίδοση σά σούτ τριῶν πόντων, ἀλλά σέ ἕνα τέτοιο ἀγῶνα, «μετρᾶ» πολύ τό πόσο ἤρεμα εἶναι τά χέρια πού πιάνουν τήν μπάλλα. Καί, φάνηκε πεντακάθαρα, ὅτι οἱ Γερμανοί ἐμφανίσθηκαν πολύ πιό ἕτοιμοι ἀπό ἐμᾶς στόν ψυχολογικό τομέα. Ὅποιος, ὅμως, ἔχει ἀσχοληθεῖ μέ τά σπόρ (ὀφείλει νά) γνωρίζει ὅτι ἡ ἀποτυχία βρίσκεται πλάι-πλάι μέ τήν ἐπιτυχία.

Ἡ ἐθνική μας ὁμάδα, λοιπόν, στό μπάσκετ εἶναι ἕνα ἐξαιρετικό σύνολο καί μπορεῖ (καί ἴσως πρέπει) νά παίξει σπουδαῖο ρόλο στό Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ, πού θά γίνει ἔπειτα ἀπό ἕναν χρόνο. Διαθέτουμε παῖκτες μεγάλης κλάσεως, ἔχουμε στίς τάξεις μας ἀθλητές πού διαπρέπουν διεθνῶς, ἔχουμε τόν Γιάννη, πού ἀποτελεῖ μαγνήτη γιά τούς φιλάθλους ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἡ ἀποτυχία –διότι εἶναι ἀποτυχία– τῆς ἐθνικῆς μας ὁμάδας νά βρεθεῖ στήν «ζώνη τῶν μεταλλίων» πρέπει νά ἀποτελέσει ἀπαρχή γιά μεγαλύτερες ἀκόμη διακρίσεις.

Ἄς σταθοῦμε τώρα λίγο στίς ἀκρότητες καί τίς ὑπερβολές πού παρατηρήσαμε –παρατηροῦμε ἀπό καιρό– στίς ἀθλητικές μεταδόσεις τῆς ΕΡΤ. Ὅλες αὐτές οἱ μεγαλοστομίες, τά ἐπίθετα, οἱ χαρακτηρισμοί πού ἀκοῦμε κάθε τόσο στίς μεταδόσεις τῶν ἀγώνων μπάσκετ, πρέπει νά σταματήσουν. Πολύ σωστά ὁ προπονητής Ἰτούδης «ἔβαλε στή θέση του» τόν ἀπεσταλμένο τῆς ΕΡΤ ὁ ὁποῖος χαρακτήρισε «ἄδοξη» τήν ἧττα μας. «Δέν παίζουμε μόνοι μας» τοῦ εἶπε ὁ προπονητής καί τόν «ἔσβησε». Κακές εἶναι πλέον καί οἱ περιγραφές στούς ἀγῶνες στίβου. Βερμπαλισμός, πολυλογία, ἀσχετοσύνη. Στά εἴκοσι ὀνόματα ξένων ἀθλητῶν, ζήτημα νά προφερθεῖ σωστά τό ἕνα!

Καλά θά κάνει ὁ –φίλαθλος– πρόεδρος τῆς ΕΡΤ νά δώσει στούς ἀθλητικούς του συντάκτες ἐντολή νά παρακολουθοῦν κάθε μέρα τίς ἀναμεταδόσεις τοῦ Γιάννη Διακογιάννη, οἱ ὁποῖες εἶναι ὑποδειγματικές! Ἡ τηλεόραση δέν εἶναι ραδιόφωνο, διότι ὑπάρχει ἡ εἰκόνα. Ἡ ἐποχή τῶν «ἡρωικῶν» ἀναμεταδόσεων ἀπό τήν ΥΕΝΕΔ ἔχει περάσει, ἀπό καιρό…

Απόψεις

Τό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» γιά τήν νέα γενιά στά χείλη τοῦ ράπερ Λέξ!

Εφημερίς Εστία
Ὁ εὐθύς Θεσσαλονικιός ἑρμήνευσε μπροστά σέ 120.000 νέες καί νέους, σέ δύο διαδοχικές συναυλίες στό ΟΑΚΑ, τήν «Χειρότερη Γενιά», οἱ στίχοι τῆς ὁποίας περιλαμβάνουν ἀναφορά στήν ἐφημερίδα μας Ἔκρηξις κοινωνικῆς ἀμφισβητήσεως ἀπό τήν νεολαία

Παιχνίδια παραγραφῆς μέ τό Γνωμοδοτικό Τριαντόπουλου

Μανώλης Κοττάκης
OTAN τέθηκε γιά πρώτη φορά τό ζήτημα τῆς συνθέσεως τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου πού θά κληθεῖ νά ἀξιολογήσει ὡς «φυσικός δικαστής» τήν ὑπόθεση Τριαντόπουλου, ἡ Βουλή καί τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης διχάστηκαν γιά τό ποιός εὐθύνεται, πού στήν λίστα τῶν πρός κλήρωση δικαστῶν περιλαμβάνονταν κάποιοι πού ἀπεῖχαν ἕναν μῆνα ἀπό τήν συνταξιοδότηση.

Ἀκρίβεια-φωτιά σέ ὑπηρεσίες καί τρόφιμα ἐξ αἰτίας νέας πληθωριστικῆς ἐκρήξεως

Εφημερίς Εστία
Ο ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ὄχι μόνο δέν ὑποχωρεῖ, ἀλλά ἀντιθέτως ἀκολουθεῖ ἀνοδική πορεία τούς τελευταίους δύο μῆνες.

Ἕνα κι ἕνα δέν μπορεῖ νά κάνουν ἕνδεκα

Δημήτρης Καπράνος
Ἀρκεῖ μία καί μόνη ματιά στό σημερινό –ὁμιχλῶδες καί δυσδιάκριτο– πολιτικό μας σκηνικό, γιά νά περιπέσουμε σέ βαθειά μελαγχολία.

Παρασκευή, 2 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΟΝ ΣΠΑΣΙΜΟ