Διάβασα κάπου ἕνα κείμενο, γνωστοῦ συγγραφέα καί σχολιογράφου σέ ἐφημερίδες, μέ τό ὁποῖο…
… ἀπέδιδε διάφορους χαρακτηρισμούς τόσο στόν προσφάτως ἀποδημήσαντα Θάνο Μικρούτσικο ὅσο καί στό κοινό τό ὁποῖο τόν ἀκολουθοῦσε. Μέ ἐνόχλησε.
Νομίζω ὅτι περνᾶμε μία περίοδο δοκιμασίας τόσο γιά τούς συγγραφεῖς ὅσο καί γιά τούς «γραφιάδες» τῶν ἐφημερίδων. Ὁμολογῶ ὅτι ἔχω διαβάσει ἕνα μόνο ἀπό τά πονήματα τοῦ ἐν λόγω συγγραφέως. Καί τό διάβασα ἀπνευστί διότι μοῦ ἄρεσε. Μέ «τράβηξε» ἀμέσως, πού λένε.
Ἐν συνεχεία διάβασα μερικά ἀπό τά πονήματά του σέ πρώην μεγάλη ἀθηναϊκή ἐφημερίδα (δέν ὑπάρχουν πιά μεγάλες ἐφημερίδες, οἱ πωλήσεις μας ἔχουν πέσει στό ναδίρ.) Δέν μοῦ ἄρεσαν. Αὐτό, βεβαίως, δέν ἔχει καμμία σημασία. Γνωρίζω πολλούς πού δέν μποροῦν νά ἀκούσουν οὔτε τό ὄνομα τοῦ Στραβίνσκι. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν τόν παραδέχονται καί δέν τόν ἀπολαμβάνουν ἑκατομμύρια φιλομούσων ἐπί τῆς γῆς!
Γνωρίζω, ἐπίσης, πολλούς οἱ ὁποῖοι θεωροῦν (καί δικαίως) τόν Ἔζρα Πάουντ θαυμαστή του ὁλοκληρωτισμοῦ. Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ σπουδαῖος αὐτός Ἀμερικανός ποιητής, ὅταν ἡ πατρίδα του πολεμοῦσε τόν Μουσολίνι καί τό Ὁλοκαύτωμα βρισκόταν σέ ἐξέλιξη, ἐκεῖνος ἔκανε ἐκπομπές «Ράδιο Ρώμη», ἀποδοκίμαζε τόν πρόεδρο Ροῦζβελτ, προέτρεπε τούς συμπατριῶτες του νά μήν πολεμήσουν καί θεωροῦσε τόν πόλεμο «ὑποκίνηση ἑβραϊκῆς συνωμοσίας μέ τήν συμβολή τῶν τραπεζῶν»! Μπορεῖ, ὅμως, ἡ (ἀκραία) πολιτική του τοποθέτηση νά μειώσει τό λογοτεχνικό του ἔργο; Ὁ μέγας νομπελίστας Νορβηγός συγγραφέας Κνούτ Χάμσουν τάχθηκε ὑπέρ τοῦ φασιστικοῦ κινήματος τῆς Νορβηγίας, ἀλλά καί τῆς κατάληψης τῆς χώρας του ἀπό τούς Ναζί!
Ἀνέπτυξε στενή φιλία μέ τόν Γκαῖμπελς καί ἀποφάσισε νά χαρίσει τό Νόμπελ γιά τίς ἀνάγκες τοῦ ναζιστικοῦ κόμματος, ἐνῶ συναντήθηκε καί μέ τόν Χίτλερ! Στίς 7 Μαΐου 1945, μία ἑβδομάδα μετά τήν αὐτοκτονία τοῦ Χίτλερ, ὁ Χάμσουν δημοσίευσε νεκρολογία στήν μεγάλη ἐφημερίδα «Αfterposten». Μεταξύ ἄλλων, ἀνέφερε γιά τόν Χίτλερ: «Ἦταν πολεμιστής τοῦ ἀνθρώπινου γένους καί προφήτης τῆς δικαιοσύνης γιά ὅλα τά ἔθνη. Ἔτσι μπορεῖ νά ἀντικρύσει ὁ ἁπλός δυτικοευρωπαῖος τόν Ἀδόλφο Χίτλερ. Καί ἐμεῖς, οἱ ὀπαδοί του, ὑποκλινόμαστε στόν θάνατό του»…. Ὁ Χάμσουν δέν ἀπολογήθηκε μετά τήν ἧττα τῆς Γερμανίας καί συνελήφθη μέ τήν κατηγορία τῆς προδοσίας. Ἦταν ἤδη 86 ἐτῶν καί δέν ἐκτελέστηκε, μέ τήν εὔσχημη δικαιολογία ὅτι ἔπασχε ἀπό ἄνοια. Ἡ περιουσία του δημεύθηκε, παρέμεινε ὑπό ψυχιατρική παρακολούθηση καί πέθανε περιφρονημένος, ἀλλά ἀμετανόητος στίς 12 Φεβρουαρίου 1952, στά 92 του χρόνια. Ποιός, ὅμως, μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν τόν συγκλόνισε «Ἡ Πεῖνα»; Καί ἰδού τό ἐρώτημα: Μπορεῖ, σέ ἕνα ἐλεύθερο καθεστώς, νά ἀποδοκιμάζουμε τό ἔργο καί τόν δημιουργό, ἐπειδή διαφωνοῦμε μέ τίς πολιτικές του ἀπόψεις;
Τί σχέση ἔχει τό ἄν ὁ Θάνος Μικρούτσικος ἦταν (πού μᾶλλον ἦταν) κομμουνιστής ἤ τό ἄν φοροῦσε «σινιέ» πουκαμίσες μέ τήν ἐξαίρετη καί μοναδική σέ δύναμη καί χρῶμα μουσική ἐπένδυση τῆς ποιήσεως τοῦ Νίκου Καββαδία, τοῦ Ἄλκη Ἀλκαίου, τοῦ Κώστα Τριπολίτη, τοῦ Ναζίμ Χικμέτ; Σοβαροί νά εἴμαστε καί καλόν εἶναι νά προσέχουμε περισσότερο, ἔ;
