Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ἄλλαξε μερικές ἀπό τίς βασικές καθημερινές μας συνήθειες
Ἔθεσε σέ ἀμφισβήτηση τά πιστεύω μας. Ἐπέβαλλε περιορισμούς σέ βασικά δικαιώματά μας. Ἀπό τόν περασμένο Μάρτιο, πού μπήκαμε στήν περιπέτεια ἕως καί σήμερα, ἡ ζωή μας ὅπως τήν ξέραμε εἶναι στόν «ἀέρα». Στήν ἀρχή, γιά νά πᾶς στό περίπτερο ἤ γιά νά κάνεις τόν περίπατό σου ἔπρεπε νά ζητήσεις ἄδεια ἀπό τό κράτος μέ τά περίφημα sms. Ἔπειτα γιά νά μετακινηθεῖς ἀπό πόλη σέ πόλη ἤθελες εἰδική ἄδεια, καί ἄν.
Ἡ Ἑλλάς εἶχε διαιρεθεῖ σέ καντόνια. Ἡ μετάβαση στήν Ἐκκλησία γιά νά προσκυνήσεις καί νά προσευχηθεῖς κατέστη μεῖζον ἰδεολογικό θέμα. Ἡ Θεία Κοινωνία ἀνακηρύχθηκε ἀπό τήν Ἄθεο Ἀριστερά ὡς ὁ νούμερο ἕνα κίνδυνος μετάδοσης τοῦ ἰοῦ. Καί τέλος …ἡ μάσκα: ἡ ὑποχρεωτική ἀπόκρυψη τῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ προσώπου μας. Δέν ἦταν καί δέν εἶναι εὔκολες ἀσκήσεις ὅλες αὐτές. Οἱ καταστάσεις πού ζήσαμε καί ζοῦμε εἶναι πρωτόγνωρες γιά τόν δυτικό ἄνθρωπο. Οἱ περιορισμοί στίς μετακινήσεις εἶναι ἴσως γνώριμες σέ λαούς πού ζοῦν κάτω ἀπό τήν μπότα μιᾶς δικτατορίας ἀλλά ὄχι σέ λαούς ἐλεύθερους. Ἡ κάλυψη τοῦ προσώπου καί τῶν γυμνῶν σημείων τοῦ σώματος εἶναι εἰκόνα γνώριμη γιά τίς ἰσλαμικές δημοκρατίες, ὄχι ὅμως γιά δυτικές.
Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Θείας Κοινωνίας καί ἡ μετατροπή τῆς λαβίδας σέ λίθον τοῦ ἀναθέματος ἀπό τούς ὀρθολογιστές ἀποτελεῖ γεγονός πρωτόγνωρο στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Τό ἴδιο καί τό θέαμα τῆς Ἀναστάσιμης λειτουργίας χωρίς πιστούς. Δέν συζητᾶμε βεβαίως γιά τό λουκέτο στά μπάρ καί στά ἑστιατόρια τήν δωδεκάτη νυκτερινή. Αὐτά μόνο στήν Γερμανία. Ξεβολευτήκαμε λοιπόν, δυσφορήσαμε, γκρινιάξαμε, νευριάσαμε, ἀλλά ἐν τέλει πειθαρχήσαμε καί κάναμε μεγάλη διαδρομή ἕως ἐδῶ. Καί σέ μεγάλο βαθμό τά καταφέραμε. Ἡ κοινωνία μας δέν διαλύθηκε. Ἡ ἐλευθερία ὑποχώρησε ἀναγκαστικῶς γιά ἕνα ἀγαθό ὑπέρτερο. Τήν προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Παρά ταῦτα ὅμως καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἀδιανόητης αὐτῆς κρίσης πού τεντώνει καθημερινά τά νεῦρα μας καί πολλαπλασιάζει ἤδη ὑπαρκτές ἐντάσεις σέ οἰκογένειες καί ἐπιχειρήσεις, ὑπάρχει ἕνα ἰσχυρό, ἰσχυρότατο τμῆμα τῆς κοινωνίας πού δυσπιστεῖ, δυσφορεῖ, δέν τοῦ ἀρέσει ἡ ἐπιβολή καί ἔχει στό νοῦ του τήν ἀνυπακοή. Ἡ φωτογραφία μέ τήν μεσήλικα πού πατᾶ τήν μάσκα θεωρεῖται τό σῆμα κατατεθέν αὐτῆς τῆς ἀντισυστημικότητος. Κατ’ ἄλλους, κορυφαία ἀπόδειξη ὅτι οἱ ψεκασμένοι σέ αὐτή τήν χώρα εἶναι χιλιάδες.
Ἡ προσέγγισή μου εἶναι διαφορετική σέ αὐτό τό θέμα. Θεωρῶ πώς ἀντί νά χλευάζουμε αὐτούς τούς ἀνθρώπους, ὡς ἀγράμματους, ὡς κοινωνικά κατακάθια καί ὡς τάχα τό μονίμως καθυστερημένο κομμάτι τῆς κοινωνίας, πρέπει νά τούς προσεγγίσουμε, νά τούς μιλήσουμε, νά καταλάβουμε τί συμβαίνει καί νά τούς μεταπείσουμε. Διότι ἡ δημόσια ὑγεία εἶναι τό λάθος μέτωπο γιά τήν ἀνυπακοή. Ὅποιος ὅμως δέν καταλαβαίνει τί εἴδους ὑπόστρωμα ὑπάρχει κάτω ἀπό αὐτές τίς ἀντιδράσεις, σέ τί ἔκταση ὑπάρχουν κοιμώμενες στό κοινωνικό σῶμα οἱ ἀντιρρήσεις καί ἀκολουθεῖ τήν εὔκολη λύση τῶν καλόπαιδων πού κοροϊδεύουν τόν λαό, τότε τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι τό ἀντίθετο ἀπό τό ἐπιδιωκόμενο. Βλέποντας τά σκουπίδια στά τηλεπαιχνίδια τῆς ἰδιωτικῆς τηλεοράσεως θά μποροῦσα ἄνετα νά χλευάσω καί ἐγώ: Καταγγέλλουν τούς ψεκασμένους οἱ ἐλίτ πού τούς ψεκάζουν μέ προγράμματα χαμηλῆς ὑποστάθμης. Τό προσπερνῶ γιατί τό ζήτημα εἶναι βαθύτερο. Σέ ὅλη τήν Δύση τά τελευταῖα χρόνια ἀναπτύσσεται ἕνα κίνημα καχυποψίας καί ὀργῆς γιά ὅσους περιορίζουν τίς ἐλευθερίες καί τά ἀτομικά δικαιώματα. Ὁ κόσμος διαμαρτύρεται. Μαθαίνει ὅτι παρακολουθεῖται ἡ ἀλληλογραφία ἑκατομμυρίων πολιτῶν μέσω λέξεων κλειδιῶν (Σνόουντεν) καί ἐξοργίζεται. Διαβάζει ὅτι οἱ ἐπικοινωνίες εἶναι εὐάλωτες ἀκόμη καί τό viber, ἀκόμη καί τό signal καί ἐνοχλεῖται. Παρατηρεῖ ὅτι τό Facebook λογοκρίνει καί κατεβάζει τίς ἀπόψεις πού δέν ταιριάζουν μέ τό παγκόσμιο Σύνταγμα πού ὁρίζει τήν λειτουργία του. Μαθαίνει ὅτι τό You Tube ἀποκαθηλώνει βίντεο-κλίπ πού δέν εἶναι τοῦ γούστου του, δέν τά μεταδίδει. Βλέπει ὅτι ἡ περιήγησή του σέ ἱστοσελίδες λειτουργεῖ ὡς καταδότης γιά τίς καταναλωτικές του συνήθειες, τόν ἰατρικό του φάκελο, τίς σεξουαλικές του προτιμήσεις, τήν πολιτική του ἔνταξη γιά τίς διαφημιστικές ἑταιρεῖες. Θεωρεῖ ὅτι οἱ πιστωτικές κάρτες στό τέλος λειτουργοῦν ὡς μέσο χειραγώγησης καί αὐτοπαγίδευσης. Ἀκόμη καί οἱ ἰατρικές ἀνακαλύψεις. Τά ἐμβόλια ἦταν ἀντιδημοφιλῆ σέ ὁμάδες πληθυσμῶν πρίν ἐνσκήψει ὁ κορωνοϊός.
Ἰσχυρότατες κοινωνικές ὁμάδες σέ ὅλο τόν κόσμο λοιπόν ἔχουν σηκώσει μπαϊράκι, ἔχουν ὁρίσει πρῶτα τίς πολυεθνικές καί ἔπειτα τό κράτος ὡς τόν ἐχθρό πού ἀπειλεῖ τήν ἐλευθερία του καί μέ τήν παραμικρή ἔνδειξη ὅτι δέχονται ἐπίθεση ταμπουρώνονται, συσπειρώνονται, ἀντιτίθενται. Πιό μισητά σέ αὐτές τίς κατηγορίες ἀνθρώπων εἶναι τά πρόσωπα τῆς νέας τάξης πού συγκεντρώνουν ἰσχύ ἀνωτέρα τοῦ κράτους, οἱ Ρότσιλντ, ὁ Σόρος, ὁ Γκέιτς παρά παγκόσμιοι ἡγέτες ὅπως ὁ Τράμπ, ὁ Πούτιν καί ὁ Κίμ Γιόνγκ Οὔν. Γιά νά μήν ποῦμε ὅτι τινές ἐξ αὐτῶν προσπαθοῦν νά ἐκφράσουν αὐτό τό ἰδιόρρυθμο ἀντισυστημικό ρεῦμα. Γράφω ἰδιόρρυθμο, γιατί δέν ἔχει προφανῆ στόχο καί δέν κινεῖται μέ κάποιο στρατηγικό σκοπό. Ἡ βασική του ἔγνοια εἶναι ἡ περιφρούρηση τῆς ζωῆς του μέ βάση τίς δικές του ἀντιλήψεις. Ἡ ἀπόκρουση τοῦ νέου ἰδιωτικοῦ φασισμοῦ. Παραέγινε ὁ κόσμος συντηρητικός καί σκοταδιστικός; Ἤ ἡ ἀγαπημένη μας Δύση δέν εἶναι πλέον ἡ Δύση, γι’ αὐτό καί καταβάλλει τά κοινωνικά ἐπίχειρα; Ὅποια ἀπάντηση καί ἄν δώσει κανείς πρέπει νά κατανοήσει ὅτι αὐτό εἶναι τό κοινωνικό ὑπόστρωμα πάνω στό ὁποῖο κινεῖται ἡ συνωμοσιολογία γιά τόν ἰό καί ἡ ἀντίδραση γιά τίς μάσκες. Χρέος μιᾶς φωτισμένης δημοκρατίας δέν εἶναι νά ἀντιδικεῖ μέ τούς ἀνθρώπους αὐτούς. Οὔτε νά τούς σπρώχνει ὑποτιμητικά στό περιθώριο. Οὔτε νά ἀφήνει χῶρο στόν νέο λαϊκισμό νά τούς ἐκφράζει καί νά τούς χειραγωγεῖ. Χρέος της εἶναι νά τούς καταλάβει, νά τούς προσεγγίσει καί νά τούς ἐξηγήσει. Νά τούς δείξει πώς γνωρίζει γιατί δυσπιστοῦν ἀλλά καί νά τούς ἐξηγήσει ὅτι ἡ μάσκα ἐπιβάλλεται ἐπειδή ἡ ζωή προηγεῖται. Δέν εἶναι δύσκολο νομίζω. Ἁπλή λογική χρειάζεται. Ἐκτός καί ἄν ἀπό ψεκασμένες πλειοψηφίες ἔχουμε καί ψεκασμένες ἐλίτ πού εἶναι ἀνίκανες νά ὁδηγήσουν τά πράγματα στό μονοπάτι τῆς ἀρετῆς. Ἀρνοῦμαι νά τό πιστέψω. Μποροῦμε.
