Τελικά ἔπεσε ἐπί τῆς κεφαλῆς μας ὁ τρικέφαλος γίγας Γηρυόνης
Ἦταν –πράγματι– πρωτόγνωρη ἡ ὁρμή τῆς βροχῆς γύρω στίς τέσσερεις χθές τό πρωί.
Καθώς στό σπίτι ὑπάρχει «τζαμαρία», ὁ θόρυβος ἀπό τήν βροχή, ἡ ὁποία ἔπεφτε μέ πρωτοφανῆ πυκνότητα καί δύναμη, ἦταν ἐκκωφαντικός.
Ξυπνήσαμε καί περιμέναμε νά σταματήσει ἡ βροχή. «Καλά πού δίνουν ὀνόματα στίς καταιγίδες καί κάποιοι μαθαίνουν ἐξ ἀνάγκης Ἱστορία καί Μυθολογία» εἶπα στήν συμβία, ἡ ὁποία δέν τά πάει καί τόσο καλά μέ τά «ἔντονα καιρικά φαινόμενα».
Κάτι τά λουλούδια της, κάτι ὁ φόβος μήπως ἡ πυκνότητα τῆς βροχῆς ἀποδείξει ὅτι τά «λούκια» μας δέν εἶναι ἐπαρκῆ γιά τήν ροή τοῦ νεροῦ στόν δρόμο, τήν κρατοῦν πάντα σέ ἀγωνία.
Δέν ξέρω ἄν οἱ γονεῖς συμφώνησαν μέ τήν ἀπόφαση τῆς Περιφέρειας γιά τήν καθυστέρηση τῆς ἐνάρξεως τῶν σχολείων, ἀλλά ὅταν τήν πληροφορήθηκε ἡ ἐγγονή μας, ἀνέκραξε μέ χαρά «Ἐπί τέλους, νά καί μιά σωστή ἀπόφαση πού πῆρε τό κράτος!»… Βέβαια, γιά νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς, δέν εἶναι τόσο συνηθισμένο μέ μιά καταιγίδα νά παραλύει ἡ ζωή σέ ἕνα ὁλόκληρο λεκανοπέδιο. Ἐντάξει, δέν λέω, ἦταν ὑπερβολικά ἔντονα τά φαινόμενα χθές, ἀλλά παράλληλα ἀποδείχθηκε γιά μιά ἀκόμη φορά ὅτι ἔχουμε φτιάξει πόλεις καί συνοικισμούς «ἅρπα κόλλα».
Δέν δικαιολογεῖται –σέ καμμία περίπτωση– ἡ Πολιτεία γιά τίς πλημμυρισμένες ὑπόγειες διαβάσεις, δέν δικαιολογεῖται αὐτό τό αἶσχος μέ τήν ὁδό Χαμοστέρνας, ἡ ὁποία πλημμυρίζει μέ τό παραμικρό καί κανείς δέν ἔχει ἀκόμη ἀξιωθεῖ νά τήν φτιάξει.
Ἄμ, κι αὐτά τά φρεάτια! Πόσα φρεάτια ἔχει –τέλος πάντων– ἡ Ἀθήνα καί οἱ γύρω δῆμοι; Πόσες χιλιάδες; Ἀφοῦ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι δέν ἐπαρκοῦν, ἀκόμη κι ἄν εἶναι ὅλα καθαρισμένα. Γιατί δέν ἀνοίγουν καί ἄλλα ἤ γιατί δέν ἐπεκτείνονται τά ὑπάρχοντα;
Πᾶμε τώρα στήν Κινέττα. Ἀρκοῦσε ἕνα βλέμμα στήν ἀποψιλωμένη πλαγιά τῶν Γερανείων γιά νά ἀντιληφθεῖ κανείς ὅτι ἡ περιοχή, σέ περίπτωση μιᾶς καταρρακτώδους βρόχινης ἐπιδρομῆς, θά δεχόταν τεράστιους ὄγκους νεροῦ. Οἱ φονικές πυρκαϊές τοῦ 2017, πού ἔκαψαν τήν Κινέττα ἀρχικά καί τό Μάτι ἐν συνεχεία, δέν ἄφησαν δένδρο γιά δένδρο. Τί ἔγινε –ἀλήθεια– μέσα σέ αὐτά τά δύο χρόνια; Τί μέτρα ἐλήφθησαν γιά νά ἀποφευχθεῖ ἡ χθεσινή καταστροφή; Θά πεῖτε τώρα ὅτι «Δέν μπορεῖ νά γίνουν τόσα πολλά ἔργα σέ τόσο λίγο χρόνο». Καί γιατί, παρακαλῶ; Δέν ἦταν ἐπείγουσα ἡ κατασκευή τους; Δέν ἦταν βέβαιο ὅτι μιά μεγάλη νεροποντή θά κατέβαζε ἀπό τά Γεράνεια τόνους λάσπης καί πέτρας; Πῶς νά μήν κλείσει ἡ «Ὀλυμπία (τρομάρα μας) ὁδός»; Πῶς νά μήν κατέβει τό βουνό στήν θάλασσα; Ποιός τώρα θά ἀποζημιώσει τούς ἄμοιρους κατοίκους, πού ἀφέθηκαν στό ἔλεος τοῦ κάθε «Γηρυόνη»;
Ἄς γίνουμε κάποια στιγμή σοβαρό κράτος. Καί σέ ἕνα σοβαρό κράτος, τά σχολεῖα λειτουργοῦν κανονικά καί, σέ περίπτωση ἀκραίων φαινομένων, ὁ κόσμος πηγαίνει κανονικά στή δουλειά του, ὅλα λειτουργοῦν κανονικά καί ὁ ὑπεύθυνος τῆς Πολιτικῆς Προστασίας δέν λέει «καθίστε ὅλοι μέσα, μήν κυκλοφορεῖτε!». Αὐτά, ὅμως, σέ μιά κανονική χώρα, ἔ;
