Τό ἀτόπημα τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας εἰς βάρος τοῦ Μητροπολίτου Ἰωαννίνων – Κυρά Ἀφροσύνη!
ΜΟΛΙΣ ἄνοιξα τό κινητό μου χθές τό πρωί, αἴφνης «προσγειώθηκε» στήν ὀθόνη του ἕνα ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρον μήνυμα. Ἀποστολέας του ἕνας πρέσβυς μας, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ κάπου στόν κόσμο.
Χρησιμοποιῶ τό ρῆμα «προσγειώθηκε», γιατί μέ τά μηνύματα φίλων πού ἔρχονται ἀπό τό ἐξωτερικό, φτιάχνω εἰκόνες μέ τό μυαλό μου. Φαντάζομαι τίς λέξεις νά «ἀπογειώνονται» ἀπό τήν Νέα Ὑόρκη, νά πετοῦν πάνω ἀπό τόν Ἀτλαντικό, νά διατρέχουν τήν Εὐρώπη καί μέσῳ Βαλκανίων νά «προσγειώνονται» στήν συσκευή μου. Ἡ φαντασία «νοστιμεύει» τήν πεζή καθημερινότητα. Οἱ λέξεις καί οἱ σκέψεις τοῦ πρέσβεως πού «ὑποδέχθηκα» ἦταν οἱ ἑξῆς:
«Tό 1910, ὁ γέρος αὐτοκράτορας Φραγκίσκος Ἰωσήφ συναντήθηκε μέ τόν πρώην πρόεδρο τῶν ΗΠΑ, Θεόδωρο Ροῦσβελτ, στό Ἀνάκτορο τοῦ Χόφμπουργκ στή Βιέννη. Ὅταν ὁ πρώην πρόεδρος καί κάτοχος τοῦ Νόμπελ Εἰρήνης ζήτησε ἀπό τόν αὐτοκράτορα νά τοῦ ἐξηγήσει ποιά ἦταν ἀκριβῶς ἡ δουλειά του –ὑπονοῶντας, ὑποψιάζομαι, ὅτι τά ἐκλεγμένα κοινοβούλια καί οἱ κυβερνήσεις ἔκαναν τόν ρόλο τοῦ αὐτοκράτορα ἕναν περιττό ἀναχρονισμό– ὁ αὐτοκράτορας ἁπλά ἀπάντησε: “Ὁ ρόλος μου εἶναι νά προστατεύω τόν λαό μου ἀπό τούς πολιτικούς του”. Ἀλήθεια, ποιός προστατεύει τούς ψηφοφόρους ἀπό τούς πολιτικούς σήμερα;».
Θά ἤθελα νά ἀπαντήσω στόν κορυφαῖο διπλωμάτη μας, ὁ ὁποῖος γνώρισε πολλούς Ἕλληνες πολιτικούς ἀλλά καί ξένους ἡγέτες στήν πολυκύμαντη σταδιοδρομία του, ὅτι τόν ρόλο αὐτό στήν Ἑλλάδα τόν ἔχει ὁ/ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Καί ὅτι τόν ἐπιτελεῖ ἄριστα. Καθώς στό παρελθόν οἱ Πρόεδροι πού εἴχαμε πράγματι προστάτεψαν πολλές φορές τόν λαό ἀπό τούς πολιτικούς μας μέ τόν δικό τους ἰδιαίτερο τρόπο: Παρασκηνιακῶς. Τούς καλοῦσαν στό Προεδρικό Μέγαρο καί τούς ὁρμήνευαν ὅταν ἔβλεπαν ὅτι κάτι δέν πάει καλά. Διέθεταν τό κῦρος γιά νά τό κάνουν. Πρῶτος καί καλύτερος ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς. Ἕπονται τά πολιτικά του τέκνα Κωστῆς Στεφανόπουλος καί Προκόπης Παυλόπουλος, Ὑπουργός Προεδρίας του ὁ πρῶτος, νομικός του σύμβουλος ὁ δεύτερος.
Εἶναι ἐν πολλοῖς ἄγνωστα ὅλα ὅσα ἔχουν κάνει γιά τόν τόπο ὡς Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας. Ὁ Παυλόπουλος ἀπέτρεψε τήν ὑστάτη ὥρα τήν χρεοκοπία τῆς χώρας ὅταν δυνάμεις ἐμμονικές ἐπιχείρησαν χαράματα Αὐγούστου τοῦ 2015 νά ἀκυρώσουν μέ διαδικαστικά τερτίπια τήν ἀπόφαση τοῦ Κοινοβουλίου γιά τό τρίτο μνημόνιο καί τήν συνέχεια τῆς χρηματοδοτήσεως τῆς καθημαγμένης χώρας. Καί ὁ Κάρολος Παπούλιας μέ τό δικό του ταμπεραμέντο ἐπίσης παρενέβαινε διακριτικά, ὅποτε χρειαζόταν.
Ἡ μοῖρα τό ἔφερε νά τούς ἔχω κουβεντιάσει καί τούς τρεῖς ἀπό κοντά (τόν Στεφανόπουλο μετά τήν ἀφυπηρέτησή του στό γραφεῖο τῆς Βαλαωρίτου μαζί μέ τούς πιστούς γραμματεῖς καί φύλακες Δρόσου-Ὀρλώφ), καί, ὅσο νά εἶναι, ὅλο καί κάτι ξέρω. Μπαρουτοκαπνισμένοι καί οἱ τρεῖς μέσα στό Κοινοβούλιο, γνώριζαν πῶς νά μιλήσουν στούς πολιτικούς. Πῶς νά τούς «ἐπαναφέρουν». Ὅπως ἐξελίσσονται πλέον τά πράγματα ὅμως, τό ἀληθές ἐρώτημα δέν εἶναι ποιός θά μᾶς προστατέψει ἀπό τούς πολιτικούς. Σέ αὐτό, ἄν ὑπῆρχε ἀπάντηση, θά εἶχε ἤδη δοθεῖ.
Καί δέν θά ἀκούγαμε τόν Ὑπουργό Ναυτιλίας Χρῆστο Στυλιανίδη νά ἀνακοινώνει μέ πᾶσα ἐπισημότητα ἀπό τό βῆμα τοῦ Κοινοβουλίου μας ὅτι ἡ μισή Κύπρος εἶναι τουρκική. Δήλωση πού εἶχε στόχο νά δείξει ὅτι «ἀφοῦ οἱ Κύπριοι πού ὑπέστησαν εἰσβολή δέν σηκώνουν κεφάλι καί συμβιβάζονται μέ τήν μοῖρά τους, τότε γιατί νά σηκώσουν οἱ Ἐλλαδῖτες»; Ἄν ὑπῆρχε ἀπάντηση, δέν θά πληροφορούμασταν ὅτι τό ὄνειρο τοῦ ἀρχηγοῦ ἑνός ἑλληνικοῦ πολιτικοῦ κόμματος, ὅπως ὁ κύριος Κασσελάκης, εἶναι νά μετατρέψει τήν ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση τοῦ τόπου (τόν τρίτο κατά σειρά σέ πολιτειακή τάξη θεσμό) σέ franchise τοῦ «Δημοκρατικοῦ Κόμματος» τοῦ Μπάιντεν στήν πατρίδα μας. Λές καί τά κόμματα εἶναι μπέργκερ ἁλυσίδων. Κάποιος θά τοῦ εἶχε τραβήξει ἐγκαίρως τό αὐτί καί δέν θά ἔδειχνε τόσο «δοῦλος» στίς δημόσιες ἐμφανίσεις του.
Τό ἀληθές ἐρώτημα λοιπόν εἶναι ποιός θά μᾶς προστατέψει καί ἀπό τούς ρυθμιστές τοῦ πολιτεύματος. Ἀπό τούς Ἕλληνες «αὐτοκράτορες» καί τίς Ἑλληνίδες «αὐτοκράτειρες».
Ἐξηγοῦμαι: Μόλις εἶχα ὁλοκληρώσει τήν ἀνάγνωση τοῦ μηνύματος τοῦ πρέσβεως, ἤχησε τό τηλέφωνο. Ἀνταπόκριση ἀπό Ἰωάννινα! Ἀπό τήν εὔανδρο Ἤπειρο πού γράφει καί ὁ φίλος μου ὁ Γιῶργος στά «Νέα», ρισκάροντας νά τοῦ κάνουν μάθημα πολιτικῆς ὀρθότητας. Χθές τά Ἰωάννινα ἑόρταζαν τήν ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεώς τους. Ἀκριβέστερα, τήν μάχη τοῦ Μπιζανίου. Ἦταν ἡ σημαντικώτερη μάχη μεταξύ Ἑλλάδας καί Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας στό Ἠπειρωτικό Μέτωπο κατά τήν διάρκεια τοῦ Α΄ Βαλκανικοῦ Πολέμου (1912), καί στό τέλος αὐτῆς οἱ ἡττημένες ὀθωμανικές δυνάμεις παραδόθηκαν στόν ἀρχιστράτηγο τοῦ Στρατοῦ, διάδοχο Κωνσταντῖνο. Στίς χθεσινές ἐπετειακές ἐκδηλώσεις προσεκλήθη καί αὐτονοήτως παρέστη ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Θά περίμενε κανείς ὅτι ἡ Πρόεδρος θά ἀντιλαμβανόταν ποῦ πήγαινε. Καί ποιά ἱστορική φόρτιση συνοδεύει τήν συγκεκριμένη ἐπέτειο ἀλλά καί τό τυπικό της. Φεῦ! Τό μυαλό τῆς Προέδρου εἶχε μείνει στό ἐξαιρετικό μπάρ «by the glass» τῆς Φιλελλήνων, ὅπου ἑόρτασε μαζί μέ τόν Ἀλέξη Πατέλη καί τόν Ἄκη Σκέρτσο τά ἐπινίκια γιά τήν ψήφιση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφύλων. Ποῦ καιρός γιά ἱστορία!
Ποιό εἶναι τό νέο κατόρθωμα τῆς Προέδρου; «Ἔστησε» πάνω ἀπό μισή ὥρα τόν Μητροπολίτη Μάξιμο, τούς πολιτικούς ἀρχηγούς καί τίς τοπικές ἀρχές πού εἶχαν ἐξέλθει τοῦ ναοῦ γιά νά τήν ὑποδεχθοῦν μέ τό βυζαντινό τυπικό καί νά τήν ὁδηγήσουν στόν ναό γιά τήν τέλεση τῆς δοξολογίας. Δικαιολογίες γιά τήν ἀργοπορία δέν ὑπάρχουν. Οἱ Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας ἀκολουθοῦν αὐστηρά τό πρωτόκολλο καί τηροῦν τούς χρόνους. Εἶναι ζήτημα οὐσίας καί σεβασμοῦ πρός τίς ἀρχές, ὄχι τυπολατρεία. Τό θέαμα τοῦ τοπικοῦ ἱεράρχου Μαξίμου νά περιμένει μέ τήν ποιμαντορική ράβδο στό χέρι καί τήν μήτρα στό κεφάλι τήν ἀρχηγό τοῦ κράτους νά φανεῖ γιά νά τῆς ἀποδώσει τίς τιμές πού ἀπέδιδε στό Βυζάντιο ὁ Πατριάρχης στόν αὐτοκράτορα στήν Ἁγία Σοφία, ἦταν ἀπογοητευτικό. Ἡ Πρόεδρος δέν σέβεται τίποτε. Καί πάντως, ὅπως ἀπέδειξε καί στό παρελθόν σέ ἀνάλογη περίπτωση μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, δέν σέβεται οὔτε τήν Ἐκκλησία οὔτε τήν Ὀρθοδοξία.
Θά ἀνέμενε κανείς ὅτι ἡ συναναστροφή της μέ τόν ἄψογο Πρόεδρο τοῦ Κοινοβουλίου Κωνσταντῖνο Τασούλα θά τήν εἶχε βοηθήσει νά μυηθεῖ κάπως στούς κώδικες τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἀλλά σιγά… Δέν τό ἔχει. Εὐτυχῶς ὁ καιρός πλησιάζει. Καί γιά τίς εὐρωεκλογές (ὅπου ἡ Κυβέρνηση θά «λουστεῖ» ἐκτός ἀπό τά δικά της λάθη καί τά λάθη τῆς Προέδρου) ἀλλά καί γιά τήν ἐπανεκλογή της. Ἐάν, παρ’ ἐλπίδα, ἡ Κυβέρνηση θελήσει νά στηρίξει ἐκ νέου τήν ὑποψηφιότητά της, τότε ὁ ἀριθμός «52» πού κατεγράφη στούς κόλπους τῆς Κοινοβουλευτικῆς Ὁμάδας τῆς ΝΔ στήν ψηφοφορία γιά τόν γάμο, θά μοιάζει πολιτικό πταῖσμα μπροστά σέ αὐτό πού θά συμβεῖ τήν δήλη ἡμέρα. Ἡ ὑποψηφιότητά της δέν περνᾶ πλέον ἀπό τούς ἀπελευθερωμένους πλέον βουλευτές τῆς ΝΔ. Θά συναντήσει ἰσχυρότατες ἀντιστάσεις.
Ἄλλο ἡ κυρά Φροσύνη καί ἄλλο ἡ κυρά Ἀφροσύνη.
