Τελικά πέθανε ὁ Τζαίημς Μπόντ;
Στ’ ἀλήθεια δέν θά τόν ξαναδούμε στίς ὀθόνες μας; Πᾶνε πιά ὁ Σών Κόννερυ, ὁ Τίμοθι Ντάλτον, ὁ Τζόρτζ Λέηζενμπι, ὁ Ρότζερ Μούρ, ὁ Πίρς Μπρόσναν καί ὁ Ντάνιελ Κραίγκ, ὁ ὁποῖος «πεθαίνει» στήν τελευταία ταινία; Δέν θά ἔχουμε ἄλλη εὐκαιρία νά θαυμάσουμε τόν ριψοκίνδυνο πράκτορα σέ νέες περιπέτειες; Θά μοῦ πεῖτε τί νά θαυμάσεις πλέον, ὅταν ἡ «πολιτική ὀρθότης ἀπαγορεύει στόν «007» νά καπνίσει, νά φλερτάρει, νά πεῖ «μιά κουβέντα παραπάνω»;
Πόσο μπορεῖ νά γοητεύσει τό κοινό του ἕνας «ξενέρωτος» πράκτωρ, πού δέν θά ἔχει περιπέτειες καί «ἱστορίες» μέ πανέμορφα κορίτσια καί μέ ὅλα ὅσα μᾶς εἶχε συνηθίσει; Θά ἦταν σάν νά βλέπαμε μιά ταινία μέ τόν Δόν Ζουάν χωρίς ἐρωτικές περιπέτειες! Τί νά τόν κάνεις τόν Δόν Ζουάν ὡς ἁπλό ξιφομάχο ἤ τόν Καζανόβα ὡς… ἀκόλουθο τοῦ μεγάλου Δουκός; Μπορεῖς σήμερα νά παρουσιάσεις τήν Λαίδη Γκοντάιβα καβάλα στό ἄλογο ντυμένη μέχρι τόν λαιμό; Πῶς θά παρουσιάσεις τόν μῦθο της;
Μεταξύ μας, νομίζω ὅτι ἡ «πολιτική ὀρθότης», ἡ «κορεκτίλα», ὅπως τήν ἀποκαλοῦν οἱ νεότεροι, εἶναι ἡ κύρια αἰτία γιά τήν ὁποία ὁ Τζαίημς Μπόντ ἀποσύρεται προσωρινῶς ἀπό τήν ζωή μας. Ὅπως ἔχουν ἀποσυρθεῖ πολλές ἀπό τίς μικρές ἀπολαύσεις καί χαρές, πού μᾶς τίς ἔκοψε «μαχαίρι» ἡ οἰκονομική στενότης ἀπό τήν μία καί ἡ πανδημία ἀπό τήν ἄλλη.
Θυμᾶμαι ὅταν πρωτοείδαμε στήν Ἑλλάδα –ἔφηβοι ἀκόμη, παιδιά τοῦ Γυμνασίου– τήν πρώτη ταινία τῆς σειρᾶς, «Τζαίημς Μπόντ, πράκτωρ 007 ἐναντίον δόκτορος Νο», σέ σκηνοθεσία καί σενάριο Τέρενς Γιάνγκ, μέ τόν Σών Κόννερυ καί τήν πρωτοεμφανιζόμενη τότε Ἑλβετή ἠθοποιό Οὔρσουλα Ἄντρες. Ἡ ἐξαιρετική μουσική ἦταν τοῦ Τζών Μπάρυ. Ὁ Τζαίημς Μπόντ (Πράκτωρ 007) δημιουργήθηκε τό 1953 ἀπό τόν Ἄγγλο συγγραφέα Ἴαν Φλέμινγκ. Εἶναι πρωταγωνιστής δώδεκα μυθιστορημάτων καί δύο συλλογῶν διηγημάτων. Στό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματός του, μεταφέρεσαι σέ ἐξωτικές τοποθεσίες, περιπέτεια, ἐρωτικά παιγνίδια καί, φυσικά, πόλεμο κατασκόπων!
Τί νά σκεφθεῖ σήμερα ὁ ὅποιος Τέρενς Γιάνγκ ὥστε νά παρουσιάσει μιά ταινία κατασκοπίας; Ὅλα πλέον γίνονται μέ βάση τήν πληροφορική, μέ τούς δορυφόρους, μέ τήν κινητή τηλεφωνία. Γιά ποιό λόγο ὁποιοσδήποτε Τζαίημς Μπόντ νά τρυπώσει σέ μυστικές ἐγκαταστάσεις ἀπό «τήν τρῦπα τῆς βελόνας»; Γιά ποιό λόγο νά κρατήσει δέκα λεπτά τήν ἀναπνοή του γιά νά ἐντοπίσει ἕνα ὑποβρύχιο; Ποιός θά τόν πιστέψει σήμερα, πού ἀκόμη καί ὁ πιό πτωχός ἰδιωτικός ντέντεκτιβ διαθέτει «μηχανήματα» καλύτερα ἀπό ἐκεῖνα πού προμήθευε στόν Σών Κόννερυ οἱ περίφημος «Κιού»; Μήν ἀνησυχεῖτε, ὅμως. Ἀπό τήν ἐποχή πού ἐμεῖς, οἱ παλαιότεροι, διαβάζαμε τόν «Μικρό Ἥρωα» τοῦ Στέλιου Ἀνεμοδούρα, σχεδόν σέ κάθε τεῦχος, ὁ Γιῶργος Θαλάσσης, τό «Παιδί Φάντασμα», πρόδρομος τοῦ Τζαίημς Μπόντ μέ κοντά παντελονάκια, ἤ ἔπεφτε βαριά τραυματισμένος ἤ οἱ φίλοι του μάθαιναν ὅτι εἶχε χάσει τήν ζωή του σέ κάποια σύγκρουση μέ τούς Γερμανούς, τούς Ἰταλούς ἤ τούς Βουλγάρους, πού ἀποτελοῦσαν δυνάμεις κατοχῆς στήν πατρίδα μας.
Στό ἑπόμενο, ὅμως, τεῦχος, ὁ ἥρωάς μας ἐπανερχόταν εἴτε μέ κάποιο τραῦμα ἀπό τό ὁποῖο θεραπευόταν γρήγορα ἤ σῶος καί ἀβλαβής, ἀφοῦ πάντα «κάτι συνέβαινε» καί ἡ μοιραία σφαῖρα δέν εὕρισκε στόχο! Κάποια στιγμή, ὁ «007» θά ἐπιστρέψει! Ἔτσι γίνεται σέ ὅλα τά παραμύθια…
