Εἶναι καλύτερα νά μήν ἀσχολούμεθα μέ πρόσωπα μέ τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀσχολεῖται κανείς
Ἔλα, ὅμως, πού τό βράδυ πρέπει νά κοιμηθεῖς! Κι ἄν δέν εἶσαι μαθημένος στό πιώμα, τό ξενύχτι, τήν ψευτομαγκιά, τίς παλιοπαρέες καί τά νταηλίκια, θέλεις νά κοιμηθεῖς κανονικά καί νά ξυπνήσεις πρωί γιά νά ἀδράξεις τήν ἡμέρα! Κι ἐκεῖ πού κλείνεις τήν τηλεόραση κι ἀμέσως ἀκολουθοῦν τά βλέφαρά σου, ἐκεῖ πού ἀρχίζεις νά βυθίζεσαι στά πούπουλα τοῦ ὕπνου, νά ’τονε ὁ πατέρας σου, ὁλοζώντανος! «Καλά, ἔτσι πέφτεις νά κοιμηθεῖς; Χωρίς βάρος στή συνείδησή σου; Δέν θά ἀπαντήσεις; Θά δεχθεῖς ὅσα εἰπώθηκαν ἐκεῖ ὅπου μέχρι πού ἄφησα τόν κόσμο σας ἀκουγόταν ἡ φωνή τῆς λογικῆς καί τῆς εὐθύνης;»…
Σκιάχτηκα, μά τήν ἀλήθεια! Καί δέν ἦταν αὐτή τή φορά μέ τό σκοῦρο κοστούμι καί τήν γραβάτα του, μέ τό λευκό πουκάμισο καί τά καλογυαλισμένα δίσολα σεβρά παπούτσια. Φοροῦσε μιά τριμμένη, ταλαιπωρημένη φαιά στρατιωτική στολή, μέ τά διακριτικά τοῦ ἐφέδρου ἀνθυπιάτρου, φοροῦσε ἕνα πανταλόνι πού κατέληγε χωμένο σέ κάτι λασπωμένες ἀρβύλες, εἶχε στ’ αὐτιά του περασμένα τά ἀκουστικά καί στεκόταν ἔξω ἀπό ἕνα ἀντίσκηνο-νοσοκομεῖο! Ἔφερα στό μυαλό τίς εἰκόνες πού μᾶς εἶχε διηγηθεῖ καί πείσθηκα ὅτι βρισκόταν κάπου στό Ἀλβανικό Μέτωπο…
«Τί ἀκριβῶς ἐννοεῖς; Γιατί νά μήν κοιμηθῶ;» ρώτησα… Μέ τήν ἄκρη τοῦ δείκτη τοῦ δεξιοῦ του χεριοῦ ἀνασήκωσε τό γεῖσο τοῦ πηλικίου, δῆθεν γιά νά μέ βλέπει καλύτερα, ὅπως καί μέ τόν «παναμᾶ» πού φοροῦσε τά καλοκαίρια, ὅταν πήγαινα νά τοῦ ζητήσω χαρτζιλίκι γιά νά ἀγοράσω παγωτό. Σήκωνε λίγο τό καπελάκι του καί μέ ρωτοῦσε: «Τί τά θέλει τά χρήματα ἕνα παιδί τῆς ἡλικίας σου;». Ἔπρεπε νά ἀπαντήσω: «Γιά νά πάρω παγωτό, ἀλλά πρῶτα θά τό ἀφήσω νά ξεπαγώσει λίγο γιά νά μήν μέ πειράξει στόν λαιμό». Ἦταν τό «παρασύνθημα» γιά νά μοῦ χορηγηθεῖ τό πολυπόθητο δίφραγκο γιά ἕνα παγωτό σοκολάτα-ξυλάκι…
«Γιά νά σέ δῶ καλύτερα! Δέν ἄκουσες πού ἐκεῖνος ἐκεῖ στήν Βουλή μᾶς εἶπε δωσίλογους καί μαυραγορῖτες;»… Κατάλαβα καί πῆρα μπροστά.
«Προφανῶς δέν ἐννοοῦσε ἐσᾶς, ἴσως ἀναφερόταν σέ κάποιους πού ὑπῆρξαν πραγματικά»… Ἄστραψε καί βρόντηξε! «Νά μοῦ κάνεις τή χάρη! Τόν ἄκουσα καθαρά ἐδῶ πάνω! Μίλησε γιά “παράταξη τοῦ Κολοκοτρώνη καί τοῦ Βελουχιώτη”, στήν ὁποία προφανῶς προσθέτει καί τόν ἑαυτό του»…
«Τί νά κάνουμε, πατέρα! Ἐξ ἄλλου τό κόμμα του τάσσεται ὑπέρ τοῦ “αὐτοπροσδιορισμοῦ”. Τά ἔχουμε τώρα ἐδῶ αὐτά!»…
«Νά πεῖς σ’ ἐκεῖνον πού εἶπε αὐτές τίς τερατολογίες, ὅτι πρίν ἀπό λίγο ἦταν ἐδῶ ὁ Παναγιώτης Κανελλόπουλος, πού μᾶς ἦρθε στό Μέτωπο ἀπό τήν ἐξορία –ὅπου τόν εἶχε στείλει τό καθεστώς Μεταξᾶ– καί ὑπηρετεῖ ὡς ἁπλός στρατιώτης! Ἀπό τά δικά μας χέρια πέρασε καί ὁ Ἐλύτης, πού ἀσθένησε σοβαρά στό Μέτωπο. Μαζί μας ἦταν καί ὁ Μίκης, ὁ γιός τοῦ Παύλου Μελᾶ. Πές τους νά μήν λένε ἠλιθιότητες! Γελοῦν οἱ ξένοι ἐδῶ ἐπάνω μέ τίς βλακεῖες πού ἀκούγονται στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων. Καί δέν μποροῦμε νά ἀνεχόμαστε τίς κοροϊδίες τους! Αὐτό νά τούς πεῖς!» μοῦ εἶπε, καί χάθηκε…
