ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

Περί ἠθικῆς, ὑποκρισίας καί πυρηνικῶν

ΣΤΗΝ… ἐπετειακή ὁμιλία του ὁ Βλαντιμήρ Πούτιν κατήγγειλε, μεταξύ ἄλλων, τίς παρηκμασμένες κοινωνίες τῆς Δύσεως.

Ἦταν μία προσπάθεια νά ἀγγίξει τήν καρδιά τῶν ὑγιῶν τμημάτων τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, οἱ ὁποῖες ἀντιδροῦν στήν δικτατορία τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος πού μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ. Εἶπε, λοιπόν, τά αὐτονόητα. Ὅτι δηλαδή: «Οἰκογένεια σημαίνει ἕνωση μεταξύ ἑνός ἄνδρα καί μιᾶς γυναίκας.

  • τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Ἔτσι λένε τά ἱερά κείμενα κάθε θρησκείας τῆς Γῆς». Καί συνέχισε: «Ὡστόσο, ἡ Δύσις ἀμφισβητεῖ αὐτά τά ἱερά κείμενα. Πρέπει νά προστατεύσουμε τά παιδιά μας ἀπό τήν ὑποβάθμιση καί τόν ἐκφυλισμό. Θά τό κάνουμε».

Θά ἦταν εὐπρόσδεκτη αὐτή ἡ δήλωσις τοῦ Προέδρου Πούτιν, ἄν δέν ἦταν ἄκρως ὑποκριτική. Μπορεῖ ἡ Δύσις νά διέρχεται αὐτήν τήν στιγμή μία περίοδο παρακμῆς, ἔχει ὅμως τό πολιτιστικό ὑπόβαθρο νά τήν ξεπεράσει. Στήν ἱστορία τοῦ κόσμου ὑπῆρξαν πολλές περίοδοι παρακμῆς πού, ἄν καί ἔδειχναν ὅτι «ἔχουμε γίνει Σόδομα καί Γόμορρα», ἐν τέλει, ξεπεράσθηκαν. Προϋπόθεσις ἦταν ἡ πνευματική εὐελιξία. Ἕνα πολύ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ πού δίδει τήν δυνατότητα στίς κοινωνίες νά δοῦν κατάματα τά προβλήματα πού ἔχουν σωρευθεῖ καί νά μπορέσουν νά τά ἀντιμετωπίσουν. Ἀπ’ ἐναντίας, προάγγελος θανάτου κάθε ὀργανισμοῦ εἶναι ἡ προϊοῦσα ἀκαμψία. Ἡ ὁποία στίς κοινωνίες ἐκδηλώνεται σάν στερεοποίησις ἀντιλήψεων.

Αὐτή ἡ ἀκαμψία χαρακτηρίζει πολλές δεκαετίες τώρα τήν ρωσσική κοινωνία, ἡ ὁποία ἀρνεῖται νά ἀντιμετωπίσει τά προβλήματά της καί ἁπλῶς προσπαθεῖ νά τά συγκαλύψει. Ἔτσι καί ἡ καταγγελία ἀπό τόν Πούτιν τῆς παρακμῆς τῆς Δύσεως εἶναι ἄκρως ὑποκριτική. Στόν στενό κύκλο τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Ρώσσου Προέδρου παρατηροῦνται φαινόμενα ὅμοια ἀκριβῶς μέ αὐτά τά ὁποῖα ὁ ἴδιος καταδικάζει. Τό γεγονός, ὅτι στήν ρωσσική κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ ἀνήκει ὁ υἱός τοῦ κυριώτερου προπαγανδιστοῦ τοῦ Βλαντιμήρ Σολόβιεφ (κυκλοφορεῖ σχετικές φωτογραφίες στά κοινωνικά δίκτυα), βεβαίως ὁ Πούτιν τό γνωρίζει.

Ὅπως γνωρίζει ὅτι τό φαινόμενο ἔχει διαβρώσει σέ μεγάλο βαθμό τήν ρωσσική ἐλίτ. Τήν νομενκλατούρα τοῦ καθεστῶτος του. Ὁ ρωσσικός λαός βεβαίως παραμένει βαθειά συντηρητικός, θρησκευόμενος καί ὑγιῶν ἀντιλήψεων, ὅπως καί οἱ λαοί τῆς Δύσεως πού μέ δυσφορία ἀνέχονται τήν παρακμή στά ἀνώτερα στρώματα τῶν κοινωνιῶν μας. Γνωρίζουν ὅμως ὅτι οἱ ὑποκριτικές καταγγελίες τοῦ Πούτιν δέν ἀποτελοῦν λύση. Ἐντάσσονται αὐτές στήν ἴδια σλαβική ἀντίληψη πού ἐπεδείκνυε τό σοβιετικό καθεστώς στά 70 χρόνια πού δυνάστευε τήν Ρωσσία.

Τότε, κατά τόν ἴδιο ὑποκριτικό τρόπο, ἀπέκρυπταν τήν ἐγκληματικότητα, προκειμένου νά προβάλλουν τήν ὑποτιθεμένη ἀνωτερότητα τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος ἔναντι τῶν παρηκμασμένων (καί τότε) δυτικῶν κοινωνιῶν. Τότε τό προβαλλόμενο στερεότυπο ἦταν ὅτι ἡ Δύσις ἐμαστίζετο ἀπό τήν ἐγκληματικότητα. Στόν «κομμουνιστικό παράδεισο» τό κόμμα δέν ἐπέτρεπε στήν ἀστυνομία (πολιτοφυλακή τήν ὀνόμαζαν) νά κάνει τήν δουλειά της, γιά νά μήν ἀμαυρώνεται ἡ εἰκόνα τῆς ἰδανικῆς, ὑποτίθεται, κοινωνίας. Ὅπου οἱ ἐγκληματίες ὄχι μόνον δροῦσαν, ἀλλά ἔμεναν καί ἀτιμώρητοι…

Μίλησε ὅμως ὁ Πρόεδρος Πούτιν καί γιά τά πυρηνικά. Ἡ ἀποχώρησις τῆς Ρωσσίας ἀπό τήν συμφωνία ἐλέγχου τῶν πυρηνικῶν ὅπλων συνιστᾶ μίαν ἔμμεση ἀπειλή. Εἶναι ὅμως ταυτόχρονα καί μία ὁμολογία ἀποτυχίας. Χωρίς νά ὑπεισέλθουμε στίς λεπτομέρειες τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων στήν Οὐκρανία, θά ἐπισημάνουμε ὅτι στήν χρήση τῶν πυρηνικῶν ἀπειλεῖ νά καταφύγει αὐτός πού στά συμβατικό πεδίο ἔχει ἡττηθεῖ. Ὁπότε καί ἀναζητεῖ σωτηρία σέ λύσεις αὐτοκτονικές. Πού δυστυχῶς εἶναι αὐτοκτονικές γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, ὄχι μόνον γιά τόν ἴδιο.

Νά σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῶν συνομιλιῶν γιά τόν ἔλεγχο τῶν πυρηνικῶν ὅπλων ἡ Σοβιετική Ἕνωσις καί μετέπειτα ἡ Ρωσσία μετείρχοντο τεχνασμάτων γιά τήν παράκαμψη τῶν περιορισμῶν. Στοχοποιοῦσαν τίς χῶρες τῆς δυτικῆς Εὐρώπης μέ πυραύλους μέσου βεληνεκοῦς, ἀλλά δυσανασχετοῦσαν ὅταν ἤθελαν αὐτά τά κράτη, γιά λόγους αὐτοπροστασίας, νά δημιουργήσουν ἀποτρεπτική ἀσπίδα μέ ἀντίστοιχα ὅπλα.

Ὁμοίως, ἡ Ρωσσία δυσανασχετεῖ ἔναντι κάθε προστασίας γιά ἀνάπτυξη ἀμυντικῶν ὅπλων (σύστημα Aegis) σέ χῶρες τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, δημιουργῶντας ὁλόκληρο μηχανισμό προπαγάνδας πού δημιουργεῖ τήν ἐντύπωση, ὅτι τά ὅπλα αὐτά εἶναι ἐπιθετικά.

Ἐπιθετικά βαλλιστικά ὅπλα ὅμως ἐξακολουθεῖ νά ἀναπτύσσει καί ἡ Ρωσσία, ἡ ὁποία ἔχει δημιουργήσει νέα γενιά πυρηνικῶν πυραύλων μέσου βεληνεκοῦς, ἐνῷ προσφάτως ἐδοκίμασε τήν βελτιωμένη ἔκδοση τοῦ διηπειρωτικοῦ βαλλιστικοῦ πυραύλου πού στήν Νατοϊκή ὁρολογία ὀνομάζεται SS 18. Οἱ ΗΠΑ, ἀπ’ ἐναντίας, δέν ἔχουν ἀναπτύξει νέα πυρηνικά βαλλιστικά ὅπλα καί βασίζουν τήν ἀποτροπή τους στούς πυραύλους Minuteman ΙΙΙ πού χρονολογοῦνται ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ’70.

Απόψεις

«Πάντα η Αλεξάνδρεια» του Δημήτρη Στεφανάκη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Εφημερίς Εστία
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες η Δάφνη Χάραμη έχασε τον πατέρα της Κώστα, το εργοστάσιό τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εθνικοποιήθηκε από το καθεστώς Νάσερ και το σπίτι τους σφραγίστηκε. Από τη Γιώτα Βαζούρα Ο Κωστής Χάραμης, πλέον, δεν υπήρχε και η ίδια δεν ήταν η κόρη του μεγιστάνα των αιγυπτιακών τσιγάρων. Η έπαυλη της οδού Αββασιδών, που αναγνώριζε για σπίτι της, έγινε ένα ξένο οίκημα, στο οποίο δεν της επιτρεπόταν πια να πατήσει το πόδι της. Η ίδια η Αλεξάνδρεια έγινε ξένη και αφιλόξενη, μια πόλη σκιών και ψιθύρων, με τη νεαρή να καλείται να διαπιστώσει με τον πιο σκληρό τρόπο «ότι τις πιο μεγάλες ανατροπές η μυθοπλασία τις δανείζεται από την πραγματικότητα». Ο Δημήτρης Στεφανάκης στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1961 σε μία πόλη- φάρο του ελληνισμού, την Αλεξάνδρεια, ακολουθώντας την πορεία της οικογένειας Χάραμη, που πρωτογνωρίσαμε στο παλαιότερο, πολυαγαπημένο και πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας». Αξιοποιώντας πραγματικά ιστορικά γεγονότα, στην προκειμένη περίπτωση το βαρύ πρόγραμμα των εθνικοποιήσεων των ξένων επιχειρήσεων από το καθεστώς Νάσερ, που οδήγησε στη μαζική έξοδο των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ο συγγραφέας μάς δίδει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για την αλλαγή, την […]

«Δικαιοσύνη μακριά ἀπό ἰσχυρά συμφέροντα καί ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις»

Εφημερίς Εστία
Τί ἀπήντησε ἡ Ἕνωσις Δικαστῶν καί Εἰσαγγελέων στήν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου- Ὀξεῖα ἀντίδρασις τῆς Εἰσαγγελέως τοῦ ΑΠ στό προσκλητήριο γιά τόν διαδικτυακό τραμπουκισμό τοῦ ἀνακριτοῦ

Ἡ λάβα τῶν Τεμπῶν

Μανώλης Κοττάκης
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ μέ μεγίστη προσοχή τίς δηλώσεις τῆς ἀξιότιμης Προέδρου καί τῆς ἀξιότιμης εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου κυριῶν Κλάπα-Χριστοδουλέα καί Ἀδειλίνη, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν κυρίως τήν ἀπάντηση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου μας στήν μακρά δήλωση τῆς Προέδρου τῶν Συγγενῶν Θυμάτων Τεμπῶν Μαρίας Καρυστιανοῦ γιά τήν πορεία τῆς ὑποθέσεως καί δευτερευόντως ἀσπίδα σέ διαδικτυακές ἐπιθέσεις πού δέχεται ὁ ἐφέτης ἀνακριτής κύριος Μπακαΐμης.

Νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Τασούλας

Εφημερίς Εστία
Ο Κωνσταντῖνος Τασούλας μετακομίζει στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ, ἀφοῦ ἐξελέγη Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, κατά τήν τέταρτη ψηφοφορία πού διεξήχθη χθές, μέ 160 ψήφους.

Τά χρόνια πού ὁ ἀθλητισμός δέν ἦταν ἀμειβόμενος

Δημήτρης Καπράνος
Διαφωνῶ μέ τόν χαρακτηρισμό «ὁ γηραιότερος ὀλυμπιονίκης», μέ τόν ὁποῖο τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως ἀποχαιρέτησαν χθές τόν σπουδαῖο ἀθλητή καί ἄνθρωπο Γιῶργο Ρουμπάνη.