Δέν μπορεῖ νά εἶναι τυχαῖο τό ὅτι ὁ Ἀνδρέας Παχατουρίδης ἐκλέγεται ἐπί εἴκοσι χρόνια δήμαρχος στό Περιστέρι
Ἡ μεγάλη αὐτή πόλη ἔχει ἀλλάξει ριζικά ἐπί τῶν ἡμερῶν του. Ἀξιοποίησε στό ἔπακρο τά ὀφέλη ἀπό τούς Ἀγῶνες τοῦ 2004, ἀλλά καί ἀπό τήν χάραξη τοῦ «Μετρό», ἔχει κατορθώσει νά κρατᾶ καθαρή μία τόσο δύσκολη περιοχή, ἔχει δώσει ἀνάσες μέ πλατεῖες, πάρκα, μέ συνεχεῖς παρεμβάσεις. Ἐκφράζουμε τόν θαυμασμό μας καί ἐπικροτοῦμε τήν πορεία καί τό ἔργο του.
Ὅταν, ὅμως, εἶσαι ἕνας δήμαρχος μέ τέτοιες ἐπιτυχίες, προσέχεις πλέον τίς «λεπτομέρειες». Ὅπως ἔπρεπε νά γίνει μέ τήν προχθεσινή ἐκδήλωση πρός τιμήν τοῦ Σταύρου Ξαρχάκου. Δέν γνωρίζουμε ποιός ἦταν ὁ ἄνθρωπος ἤ ἡ ὁμάδα πού ἀνέλαβε τήν εὐθύνη τῆς διοργανώσεως, ἀλλά σέ τέτοιες μεγάλες στιγμές, δέν συγχωροῦνται τά λάθη! Ἡ διοργάνωση μιᾶς τέτοιας ἐκδηλώσεως ἄξιζε μεγαλύτερης προσοχῆς καί οἱ ἐπιλογές ἔπρεπε νά εἶναι πολύ προσεκτικές.
Ἐκ πείρας, στίς μεγάλες διοργανώσεις ὁμιλοῦντες, ἔχουμε νά ποῦμε ὅτι ἔπρεπε ὅλα νά εἶναι ἕτοιμα, στήν ἐντέλεια. Ἔπρεπε νά ἔχουν γίνει ἀπό τό πρωΐ «πρόβες», νά ἔχουν δοκιμασθεῖ ὅλα τά μηχανήματα, νά ἔχει προβλεφθεῖ καί “planB”, γιά τήν περίπτωση πού θά παρουσιαζόταν κάποιο –τεχνικό συνήθως– πρόβλημα. Τί κάνεις ὅταν ἔχεις καλεσμένο τόν Ξαρχάκο μέ «ἐλεύθερη εἴσοδο», ἄρα ὅταν περιμένεις κάποιες χιλιάδες κόσμο; Μετρᾶς καί τό τελευταῖο δευτερόλεπτο! Ἔχεις χρονομετρήσει δύο καί τρεῖς φορές τήν ἐκδήλωση, ἔχεις ἐξηγήσει στούς (δύο τό πολύ) ὁμιλητές ὅτι πρέπει νά εἶναι σύντομοι, ἔχεις φροντίσει νά κάνεις τό ἴδιο καί μέ τόν παρουσιαστή, ὥστε ἡ ἐκδήλωση νά ἀρχίσει στήν ὥρα της καί ὅλα «νά πᾶνε ρολόϊ». Τί εἶδε ὁ κόσμος, πού πῆγε μέ ὄρεξη νά ἀπολαύσει ἕναν μεγάλο δημιουργό (καί νά τόν δεῖ νά διευθύνει) καί νά ἀκούσει τραγούδια πού ἔχουν σημαδέψει τήν Ἑλλάδα; Εἶδε μία κακή διοργάνωση, εἶδε –ἀκόμη καί ὅταν πλέον εἶχε ἐπέλθει ἐκνευρισμός στό κοινό λόγω τῆς καθυστερήσεως– νά περνᾶ ἡ ὥρα μέ ὁμιλίες, πού θά μποροῦσαν νά εἶναι ἁπλοῖ χαιρετισμοί καί ἄκουσε τραγουδιστές ἐμφανῶς ἐκνευρισμένους, πού εἶχαν προσφερθεῖ γιά νά τιμήσουν τόν συνθέτη, ἀλλά ὑπέστησαν καί ἐκεῖνοι τήν βάσανο τῆς ἀδικαιολόγητης καθυστερήσεως καί –τό κυριότερο– τό μουσικό μέρος, πού ὑπό κανονικές συνθῆκες θά ξεσήκωνε τό κοινό, ἦταν ὑποτονικό, χωρίς νά ὑπάρξει οὔτε ἕνα «ἀνκόρ», σέ μία τόσο καλή ὀρχήστρα, τήν ὁποία δέν διηύθυνε ὁ τιμώμενος!
Θά ἐπαναλάβουμε ὅτι ὅποιος εἶχε τήν εὐθύνη τῆς διοργανώσεως, ἀπέτυχε παταγωδῶς. Ὁ Σταῦρος Ξαρχάκος εἶναι μοναδικό μέγεθος. Μαζί μέ τόν Γιάννη Μαρκόπουλο, εἶναι οἱ τελευταῖοι ζωντανοί θρῦλοι ἐκείνης τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς, ἡ ὁποία μπορεῖ ἀκόμη νά συνεπάρει τόν κόσμο. Προχθές, στό Περιστέρι, ἔπρεπε ὅλα νά εἶναι διαφορετικά καί προσεγμένα. Ὅταν καλεῖς τόσο ἐπιφανῆ πρόσωπα νά μιλήσουν γι’ αὐτόν, ἔχεις χρονομετρήσει καί τό πέταγμα τῆς νυχτερίδας! Μία «καλησπέρα», οἱ ὁμιλητές (δύο τό πολύ) σέ πεντάλεπτες –τό πολύ– ἀναφορές, ἔπειτα τό –πολύ καλό, ὁμολογουμένως– φιλμάκι (ἡ ὀρχήστρα ἀνεβαίνει ἀθόρυβα στήν σκηνή, ἐνῶ παίζεται τό φίλμ) καί μέ τό πού τελειώνει ἡ προβολή, ἀρχίζει ἡ εἰσαγωγή τοῦ μουσικοῦ μέρους! Ἁπλᾶ πράγματα, ἡ «ἀλφαβήτα» τῶν καλῶν διοργανώσεων. Φαίνεται ὅτι ἐκεῖνοι πού ὀργάνωσαν τήν προχθεσινή ἐκδήλωση, δέν τήν ἔχουν μάθει ἀκόμη!
