Ἄς εἶναι καλά ὁ πρωθυπουργός τῶν Ἰμίων…
… πού κάθε τόσο μᾶς θυμίζει ἐκείνη τήν τραγική γιά τήν χώρα περίοδο. Μέ τό (μικρόψυχο) ἄρθρο πού δημοσίευσε προσφάτως, στό ὁποῖο προσέδωσε καί μιά μεταφυσική πινελιά, ἀναφερόμενος σέ συνάντηση μέ τόν Πέτρο Μολυβιάτη, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἔλαβε χώρα, μᾶς θύμισε τά γεγονότα τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς πρωθυπουργίας του καί μᾶς ἔκανε νά ψάξουμε τά κιτάπια μας…
Ὅπως μᾶς πληροφοροῦσε τό «Βῆμα» (9 Ἰουλίου 1995) ὁ τότε ὑφυπουργός Ἀμύνης Μανώλης Μπεντενιώτης καί ὁ ὑπουργός Αἰγαίου Ἀντ. Κοτσακᾶς (σήμερα στέλεχος ἐπιτελικό τοῦ ΣΥΡΙΖΑ) σχεδίαζαν «νά δημιουργηθοῦν στοιχειώδεις συνθῆκες ἐπιβίωσης στά ἀκατοίκητα βράχια τοῦ Αἰγαίου»… Ὅπως ἔγραφε ἡ ἐφημερίδα, «σέ κάθε βραχονησῖδα ἐγκαθίστανται ἀπό μία ἑλληνική σημαία, μία δεξαμενή μέ πόσιμο νερό καί μία ἄλλη μέ καύσιμα, θά χτιστεῖ ἀπό ἕνα ἐκκλησάκι καί ἕνα πέτρινο κτίριο, πού μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ εἴτε ὡς κατάλυμα εἴτε ὡς καταφύγιο, θά παρέχονται δέ ὑλικές διευκολύνσεις, σέ ὅποιον ἐπιθυμήσει νά περάσει λίγες ἑβδομάδες οἰκολογικοῦ τουρισμοῦ ἐκεῖ»… Τό δημοσίευμα δημιούργησε αἴσθηση καί οἱ ἐμπνευστές τοῦ σχεδίου ἔσπευσαν νά διευκρινίσουν ὅτι «τό πρόγραμμα αὐτό, πού θά ἀρχίσει νά ἐφαρμόζεται σέ ἕνα ἔτος, δέν περιλαμβάνει σέ καμμία περίπτωση μαζική ἐγκατάσταση πολιτῶν»… Φυσικά, θορυβήθηκαν σφόδρα οἱ «ἀπέναντι» καί ζητοῦσαν ἐξηγήσεις καί διαψεύσεις…
Τό «Ἔθνος» (4 Νοεμβρίου 1995) ἔγραψε: «Τήν μοναξιά καί τήν γαλήνη μέ θέα τό Αἰγαῖο Πέλαγος ἐπιθυμοῦν περισσότεροι ἀπό 1.700 Ἕλληνες καί ξένοι πού ἔχουν ἐκδηλώσει ἐνδιαφέρον νά πάρουν μέρος στό πρόγραμμα γιά τήν κατοίκηση δέκα μικρῶν νησιῶν» διευκρινίζοντας ὅτι «μέχρι τήν ἐρχόμενη ἄνοιξη θά ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ἡ ὑποδομή σέ δύο μέ τρία νησιά, ὁπότε καί θά ἀνακοινωθοῦν οἱ προϋποθέσεις πού πρέπει νά πληροῦν τά ἄτομα πού θά ἐπιλεγοῦν».
Δύο ἡμέρες ἀργότερα, ἡ «Καθημερινή» μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «τά χαρτιά γιά τήν ἵδρυση τῆς “Ἕνωσης Ἀκριτῶν Βραχονησίδων Αἰγαίου” βρίσκονται ἤδη στό Πρωτοδικεῖο καί τά 21 πρῶτα μέλη ἑτοιμάζονται γιά τήν πρώτη τους ἐπίσκεψη, μέ πλοῖο τοῦ Πολεμικοῦ ναυτικοῦ, στά νησάκια ὅπου θά στηθοῦν οἱ νέες τους κατοικίες. Κουρασμένοι ἀπό τόν ὑστερικό ρυθμό ζωῆς στή μεγαλούπολη, κάποιοι συνάνθρωποί μας ἀποφάσισαν ν’ ἀναζητήσουν τήν εὐτυχία –καί τόν ἑαυτό τους, ἴσως;– στήν ἀπόλυτη ἀπομόνωση καί ἀγριότητα τῶν αἰγαιοπελαγίτικων βραχονησίδων. Φλογεροί πατριῶτες δηλώνουν πανέτοιμοι νά σηκώσουν τή γαλανόλευκη σέ μέρη πού ἀνθρώπινο πόδι δέν ἔχει ἀκόμη πατήσει, καί ἤδη σχεδιάζουν προσεκτικά τά βήματά τους γιά τή νέα ζωή πού διάλεξαν»… Καλό θά ἦταν –λέμε ἐμεῖς τώρα– νά θυμηθοῦμε ὅτι ἡ πρωτοβουλία ἐκείνη (ἡ ὁποία ἄν εἶχε ὑλοποιηθεῖ, πιθανότατα θά εἶχε ἀποβεῖ ὑπέρ τῆς χώρας μας καί ἴσως νά εἴχαμε ἀποφύγει καί τό «γκριζάρισμα» τῆς περιοχῆς πού ἀκολούθησε τό «κάζο» τῶν Ἰμίων) δέν προχώρησε, καί ὁ ἐμπνευστής της, ὑφυπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό πόστο του! Ἴσως κάποια στιγμή μάθουμε ἄν ἡ αἰτία τῆς ἀπομακρύνσεώς του (ἀπό τόν πρωθυπουργό, τόν Ἰανουάριο τοῦ 1996) ἦταν ἐκείνη ἡ ἔμπνευση, ἡ ὁποία πιθανότατα θά εἶχε ἀλλάξει (ὑπέρ τῆς πατρίδας μας) τό «στάτους κβό» στό Αἰγαῖο, μέ τήν ἁπλή μέθοδο τῆς «Κυρᾶς τῆς Ρῶ»…
