Οἱ «λοξίες» τῆς συμμαχίας

ΕΞΕΠΛΗΞΕ πολλούς ἡ ἀπόφαση τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς…

… Ἀντιπολίτευσης Ἀλέξη Τσίπρα νά καταψηφίσει τήν συμφωνία Ἑλλάδος – Γαλλίας γιά τήν ἀγορά φρεγατῶν καί τήν καθιέρωση ρήτρας ἀμυντικῆς συνδρομῆς. Ἐξέπληξε ἰδίως τήν Κυβέρνηση.

Συνηθισμένη ὅπως ἦταν δύο χρόνια τώρα στά «παρών» ἤ στά «ὑπέρ» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, κατά τήν διάρκεια κυρώσεων διεθνῶν συμβάσεων συμφωνιῶν μέ τίς ΗΠΑ, τήν Ἰταλία, τήν Αἴγυπτο, τό Ἰσραήλ, τήν Ἀλβανία καί ἄλλες χῶρες, τό αἰφνίδιο ἀριστερό «ὄχι» τήν ἐντυπωσίασε. Δέν ἦταν ἀναμενόμενο. Καί ἀποδίδεται στό γεγονός, ὅτι ἡ Ἑλλάς εὑρίσκεται σέ προεκλογική τροχιά. Ἄρα συναινέσεις τέλος γιά τά ἐθνικά ἀπό τήν ἀντιπολίτευση. Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά διαφωνήσω. Ἡ ἑρμηνεία αὐτή εἶναι ἐπιφανειακή. Ρηχή. Πρόχειρη. Ἡ ἀπόφαση Τσίπρα δέν εἶναι τακτική. Εἶναι στρατηγική. Καί ἀφορᾶ δύο ἀθέατες παραμέτρους τῆς συμφωνίας. Ἡ πρώτη: ἡ Κουμουνδούρου ἔχει συλλάβει στά ραντάρ της κεκαλυμμένη δυσαρέσκεια τῶν ΗΠΑ γιά τήν ἀνάθεση τοῦ ἐλέγχου τῆς ἐπιτήρησης τῶν θαλασσίων συνόρων μας στούς Γάλλους. Ναί μέν ἡ ἴδια ἀπέρχεται ἀπό τήν περιοχή συνολικῶς –τό ΝΑΤΟ ἀναχωρεῖ καί ἀπό τό Κόσοβο– ναί μέν ἐνδιαφέρεται γιά βάσεις μόνον στό ἔδαφος καί στόν Βορρᾶ (στήν λογική τῆς ἀντι-ρωσσικῆς ἀσπίδας), ναί μέν θά συνοδεύσει τήν ὑπογραφή τῆς πενταετοῦς συμφωνίας μέ νέα ἐπιστολή τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν της, κυρίου Μπλίνκεν, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἡ Ἀμερική ἐπιτρέπει «λοξίες» στήν συμμαχία. Ἐκείνους δηλαδή πού κοιτοῦν πρός ἄλλες δυνάμεις, καλή ὥρα ὅπως ἐμεῖς τούς Γάλλους. Ἀκόμη καί στήν κατάσταση πού εὑρίσκεται σήμερα ἡ διεθνής ἀξιοπιστία της, ἔχει… ἀπαιτήσεις.

Οἱ Ἀμερικανοί ἔδωσαν λοιπόν σέ ἐπίπεδο ὑφυπουργοῦ Βικτωρίας Νούλαντ τήν εὐλογία τους στόν ἀμέτοχο Νῖκο Δενδια γιά τήν προμήθεια τῶν φρεγατῶν καί τήν ρήτρα ἀμοιβαίας ἀμυντικῆς συνδρομῆς, ἀλλά δέν πέταξαν καί ἀπό τήν χαρά τους στά οὐράνια. Θέλουν τήν Ἑλλάδα ἐξαρτώμενη χώρα στό Αἰγαῖο καί τήν Μεσόγειο. Ὄχι αὐτόνομη χώρα. Καί οἱ φρεγάτες εἶναι ὑπερ-όπλο πού δίδει αὐτονομία στήν ἐξωτερική πολιτική. Δίδουν τήν δυνατότητα σέ κάθε Ἕλληνα πρωθυπουργό νά ἐνεργοποιεῖ τό ἑνιαῖο ἀμυντικό δόγμα μέ τήν Κύπρο (οἱ Scalp τῶν φρεγατῶν θά προστατεύουν τίς πτήσεις Ραφάλ πρός τήν Πάφο) καί νά σημαδεύει (ἄν προμηθευτεῖ τούς κατάλληλους πυραύλους καί τό θελήσει βεβαίως) μέχρι τήν Ἄγκυρα. Ἄρα ὅποιος σκεφτεῖ νά καταλάβει ἑλληνικό ἔδαφος πρέπει νά ἀγωνιᾶ γιά τό ἰσοδύναμο τετελεσμένο. Ὁ Τσίπρας εἶναι συνεπής ἀτλαντιστής ἀπό τήν ἐπίσκεψή του στό Τέξας τό 2013 καί μετά. Οἱ συνιστῶσες του (Τσακαλῶτος κ.λπ.) ἐπίσης, νωρίτερα, μάλιστα. Ἀπό τό 2008 ὅταν ἐπιχειρηματολογοῦσαν ὑπέρ τῆς πρότασης Μπούς γιά τήν ἀναγνώριση τῆς «Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας». Ὅταν λοιπόν ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει ἀπόφαση νά καταψηφίσει τήν συμφωνία μέ τούς Γάλλους, ἐπιβεβαιώνει τήν στρατηγική του ἐμπράκτως, ὅπως ἔπραξε μέ τίς Πρέσπες: Ὁ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι κατά βάσιν φιλοατλαντικό κόμμα. Καί ὡς τέτοιο ἀποτελεῖ τόν «πάγκο» τοῦ συστήματος. Ἀναμένει δηλαδή ὅτι στό μέλλον θά ἀνταμειφθεῖ πολιτικά γιά τήν διαχρονική συνεπῆ στάση του ἀπέναντι στίς ΗΠΑ.

Τώρα, τό πόσο ρόλο θά διαδραματίζει στό μέλλον στά πολιτικά μας πράγματα ὁ ἐξωτερικός παράγων πού σήμερα εὑρίσκεται σέ ἀποδρομή, αὐτό δέν εἶναι τῆς στιγμῆς. Εἶναι θέμα ὑπολογισμοῦ καί ἐκτίμησης τοῦ καθενός, σωστῆς ἤ λάθος! Καί σέ κάθε περίπτωση εἶναι λυπηρό νά θέτει κανείς τίς δημόσεις σχέσεις μέ μία ξένη δύναμη πάνω ἀπό τό ἐθνικό συμφέρον. Αὐτή εἶναι ἡ μία διάσταση τοῦ ζητήματος, ἡ ὁποία κατά τήν αὐριανή συζήτηση στήν Βουλή θά ἐνδυθεῖ καί μέ πατριωτικά ἐπιχειρήματα τοῦ τύπου «δέν γίνεται νά τρέχουμε ἐμεῖς νά πολεμήσουμε στήν Ἀφρική τούς πολέμους τῶν Γάλλων ὅταν αὐτοί δέν ἀναγνωρίζουν τήν κυριαρχία μας 7 μίλια νοτίως τῆς Κρήτης ἐντός ἑλληνικῆς ΑΟΖ». Ἡ καταψήφιση ἔχει ὅμως καί ἄλλη διάσταση, δεύτερη: πολιτική, ἰδεολογική, κεντροαριστερή, συμμαχική. Ἐπειδή αὐτή ἡ συμφωνία πού καλεῖται νά κυρώσει ἡ Βουλή δέν εἶναι σάν τίς προηγούμενες μέ τίς ΑΟΖ, ἔχει καί δημοσιονομικό σκέλος (σέ 10 δισ. εὐρώ ἀνέρχεται ὁ λογαριασμός τοῦ πακέτου), ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση θέλει νά διατηρήσει τίς ἐπιφυλάξεις της γιά τό μέλλον. Διότι ὅπως λένε στήν Κουμουνδούρου, οἱ διεθνεῖς συμφωνίες ἐξοπλισμῶν ἔχουν θεατές πλευρές, ἔχουν καί ἀθέατες. Τό ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ἐνῶ ὑπογράφεται καί κυρώνεται μία διεθνής συμφωνία γιά τήν ὁποία δέν ὑπάρχει μέχρι στιγμῆς ἡ παραμικρή σκιά –τό ἀντίθετο, χαιρετίζεται ὡς ἐπωφελής γιά τό ἐθνικό συμφέρον– ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση ἀξιοποιεῖ τό μομέντουμ γιά στρατηγική συμμαχία μέ τό ΚΙΝΑΛ τῆς Φώφης Γεννηματᾶ καί τό Μέρα25 τοῦ Γιάνη Βαρουφάκη. Φιλοατλαντικῶν τάσεων καί οἱ δύο ἐπίσης. Τόν ἀναπόδεικτο καί συκοφαντικό ὅρο «Μαξίμου Α.Ε.» τόν χρησιμοποίησε πρῶτος ὁ πυροκροτητής τοῦ συστήματος Ἀγγλοσάξων Γιάνης Βαρουφάκης. Τόν ὅρο «Μαξίμου Α.Ε.» υἱοθέτησε ἀκολούθως παραλαμβάνοντας τήν σκυτάλη ἡ Πρόεδρος τοῦ ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματᾶ. Τόν ὅρο «Μαξίμου Α.Ε.» υἱοθετεῖ τέλος τώρα σέ τελική εὐθεῖα ἐκλογῶν καί μέ τό ΚΙΝΑΛ σέ ἐσωκομματική διαδικασία ὁ Ἀλέξης Τσίπρας. Χωρίς νά προσκομίζει κάτι συγκεκριμένο.

Συνεπῶς: Τό «Ὄχι» του στήν αὐριανή ψηφοφορία στήν Βουλή δέν ἀποτελεῖ ἐπαναβεβαίωση τῆς σχέσης του μέ τίς ΗΠΑ μόνον, στήν λογική «στά δύσκολα, ἐγώ εἶμαι ὁ ἄνθρωπός σας». Τό «Ὄχι» του δέν συνιστᾶ ἄνοιγμα ἁπλῶς στούς φιλειρηνιστές τῆς Ἀριστερᾶς. Τό «Ὄχι» του ἀποτελεῖ μέρος μιᾶς ἐπιθυμητῆς στρατηγικῆς συμμαχίας μέ ΚΙΝΑΛ-Μέρα25 σέ ἐκλογές ἁπλῆς ἀναλογικῆς. Ἀτλαντικῆς κεντροαριστερῆς συμμαχίας. Συμμαχίας ἀποσταθεροποίησης καθώς ὑπάρχουν πάντοτε κέντρα στό ἐξωτερικό, πού δέν θέλουν τόν ἑκάστοτε πρωθυπουργό τῆς Ἑλλάδος ἀνεξέλεγκτο ὅταν διακυβεύονται Γιάλτες. Προσοχή λοιπόν: Τό «Ὄχι» τοῦ Τσίπρα καταγγέλλεται ὡς ἀντεθνικό στό ἐσωτερικό, γιατί πράγματι δέν ἐξυπηρετεῖ τά συμφέροντα τοῦ Ἔθνους, ἀλλά εὐλογεῖται στό ἐξωτερικό. Στήν Οὐάσιγκτων. Ὅ,τι καί νά λέγεται δημοσίως. Κάτι πού ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχει ἀντιληφθεῖ, γι’ αὐτό καί ἐπείγεται νά κλείσει καί τήν πενταετῆ συμφωνία ἀμυντικῆς συνεργασίας μέ τίς ΗΠΑ. Συμπέρασμα: Ἔχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι τίς ἐκλογές. Ἀλλά ὅλοι πρέπει νά ἀρθοῦν εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων.