Μοῦ ἄρεσε, καί χαιρετίζω τήν ἀπ’ εὐθείας ἐπαφή πού εἶχε ὁ πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης μέ τούς Ἕλληνες δημιουργούς.
Ἀναφέρομαι στό θέμα, ἐπειδή διαπιστώνω ὅτι τόν τελευταῖο καιρό ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς χώρας ἐπιδεικνύει εὐαισθησία στήν ὑπόθεση τῶν «πνευματικῶν δικαιωμάτων» τῶν δημιουργῶν. Πολύ σωστή ἡ ἀπόφαση τοῦ Κυρ. Μητσοτάκη νά προστρέξει καί νά ὑποσχεθεῖ τήν δημιουργία ἑνός νέου, ἀνεξαρτήτου φορέως, σέ ἀντικατάσταση ἐκείνης τῆς περίεργης «ΑΕΠΙ», ἡ ὁποία διαχειρίσθηκε κατά τρόπο ἀπαράδεκτο τά δικαιώματα τῶν δημιουργῶν, ἐπί σειρά δεκαετιῶν.
Ὅπως πολύ σωστή καί ἀποτελεσματική ὑπῆρξε, πρό καιροῦ, ἡ παρέμβαση τοῦ καλοῦ μου συναδέλφου καί ἐπ’ ὀλίγον ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ Νίκου Ξυδάκη, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν τόλμη νά τραβήξει τήν κουρτίνα καί νά ἀποκαλυφθεῖ τό αἶσχος πού ἐπικρατοῦσε μέχρι τότε στόν συγκεκριμένο χῶρο. Καί ἐπιτρέψτε μου νά σημειώσω ὅτι μέ τόν Νῖκο Ξυδάκη εἴχαμε πολλές φορές συζητήσει στήν «Καθημερινή», ὅπου περάσαμε τά χρόνια τῆς νεότητος καί τῆς πρώτης ὡριμότητός μας, τό θέμα τῶν «πνευματικῶν δικαιωμάτων».
Θυμᾶμαι, νεαρός μουσικός, τόν περίεργο τύπο πού εἰσέβαλε στά σινεμά ὅπου παίζαμε σέ «μουσικά πρωινά», ἔβγαζε ἕνα χαρτί ἀπό μιά τσάντα καί εἰσέπραττε «δικαιώματα» γιά τούς …Μπήτλς καί τούς Ρόουλινγκ Στόουνς, τά τραγούδια τῶν ὁποίων παίζαμε! Κι ἀνάθεμα ἄν ὁ ἐν λόγω εἰσπράκτωρ τῆς ΑΕΠΙ γνώριζε ὁτιδήποτε γιά τήν μουσική καί τά πρόσωπα γιά λογαριασμό τῶν ὁποίων (ὑποτίθεται ὅτι) εἰσέπραττε! Ἐκεῖνο, λοιπόν, τό ἀπαράδεκτο καθεστώς φαίνεται ὅτι τελείωσε, καί σήμερα, ὅλα δείχνουν ὅτι θά ὑπάρξει δικαιότερη καί πιό εἰλικρινής κατανομή τῶν δικαιωμάτων τῶν δημιουργῶν. Καί δέν ἔχω παρά νά ἐπαινέσω τόν Κυρ. Μητοστάκη πού ἄκουσε τά προβλήματα τοῦ χώρου τῶν δημιουργῶν τοῦ ἑλληνικοῦ τραγουδιοῦ, ἑνός κλάδου ὁ ὁποῖος ἔχασε τεράστια ποσά κατά τήν διάρκεια τῆς παντοδυναμίας τῆς ἁμαρτωλῆς εἰσπρακτικῆς συντεχνίας.
Θέλω νά πιστεύω ὅτι ἡ ἀναφορά τοῦ προέδρου τῆς ΝΔ περί «καταβολῆς ἑνός συμβολικοῦ ποσοῦ γιά τά πνευματικά δικαιώματα» πρέπει, κάποια στιγμή, νά ἐπαναδιατυπωθεῖ. Τά ποσά πού θά καταβάλλονται δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει νά εἶναι «συμβολικά». Πρέπει νά εἶναι πολύ κοντά στήν πραγματικότητα, νά ἀνταποκρίνονται ὅσο τό δυνατόν περισσότερο στόν κόπο καί τήν ἔμπνευση τῶν δημιουργῶν. Καί εἶμαι βέβαιος ὅτι αὐτό ἐννοοῦσε ὁ πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας.
Ὁ Διονύσης Σαββόπουλος, ὁ Χρῆστος Νικολόπουλος, ὁ Δῆμος Ἀναστασιάδης, ὁ Φοῖβος Δεληβοριᾶς, ἡ Ἑλένη Γιαννατσούλια, ὁ Νῖκος Πορτοκάλογλου, ὁ Φίλιππος Πλιάτσικας, ὁ Στάθης Δρογώσης, ὁ Φοῖβος Τασσόπουλος, ὁ Ἠλίας Φιλίππου καί ὅσοι ἄλλοι συναντήθηκαν μέ τόν κ. Μητσοτάκη, στό πλαίσιο τῆς προσπαθείας γιά τήν ἐξασφάλιση μιᾶς ὅσο τό δυνατόν ἰσχυρότερης, ὑπερκομματικῆς «ὀμπρέλλας», πρέπει νά ἔφυγαν ἱκανοποιημένοι.Ἐξ ὅσων ἀντιλαμβάνομαι, τό μέλλον τῆς Εἰδικῆς Ὑπηρεσίας Ἐκτάκτου Διαχειρίσεως Δικαιωμάτων (ΕΥΕΔ) καί ἡ σύσταση, μέσω αὐτῆς, τοῦ νέου ἀνεξαρτήτου φορέως διαχειρίσεως τῶν πνευματικῶν δικαιωμάτων ὁ ὁποῖος θά ἐποπτεύεται ἀπό τούς ἴδιους τούς δημιουργούς, ἔχει μπεῖ σέ καλό δρόμο. Καί μιά φιλελεύθερη κυβέρνηση θά τό δεῖ μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον.
