Εἶναι περίεργοι, ἀλλά ὑπάρχουν πολλοί συμπατριῶτες μας οἱ ὁποῖοι πανηγυρίζουν γιά τήν «μαγκιά» τοῦ προέδρου Πούτιν…
… ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζει τίς ἀποσχισθεῖσες «λαϊκές δημοκρατίες» στά σύνορα τῆς χώρας του μέ τήν Οὐκρανία. Δηλαδή λέμε «μπράβο» σέ μία ἐνέργεια, ἡ ὁποία θά ἔπρεπε –ἐμᾶς, τούς Ἕλληνες– νά μᾶς κάνει νά ἀνατριχιάζουμε! Εἴπαμε «ὁμόδοξος», εἴπαμε «φίλος», εἴπαμε «ὁ Μόσκοβος», ἀλλά ἐδῶ τά πράγματα λαμβάνουν ἄλλη τροπή, καθώς ἀνοίγει ἡ ὄρεξη καί κάποιων γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι ‒σχεδόν μαζί μέ τόν πρόεδρο Πούτιν– ἄρχισαν νά ἀμφισβητοῦν δικά μας ἐδάφη καί νησιά. Καί καθώς βλέπουμε τήν Δύση νά ἔχει φθάσει στό ἔσχατο σημεῖο ἀδυναμίας, μέ τούς Γερμανούς (οἱ ὁποῖοι πάντα «τά βρίσκουν» μέ τούς Ρώσσους) νά παίζουν ρόλο «παρατηρητοῦ», εἶναι φυσικό «νά μᾶς ζώνουν μαῦρα φίδια»… Ἄς προσέχουν πολύ ὅσοι ἐπικροτοῦν τήν ἐνέργεια τοῦ (συμπαθέστατου κατά τά ἄλλα) προέδρου Πούτιν. Καί μόνον ἀπό εὐαισθησία, ἐπειδή γνωρίζουμε τί «μαγειρεύεται» στήν γειτονιά μας, ἐπειδή πλήν τῆς (δικαιολογημένης ἴσως) ἀναδρομῆς τοῦ προέδρου Πούτιν στήν πάλαι ποτέ Ρωσσική Αὐτοκρατορία, ὑπάρχουν καί κάποιοι «ντεμέκ αὐτοκράτορες», οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὀνομάσει τήν διά σφαγιασμῶν καί σιδήρου ἐπιβολή, «Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία», πρέπει νά «φτύνουμε τόν κόρφο μας». Δέν εἶναι, ἀσφαλῶς, τό «φυσικό ἀέριο», πού τρόμαξε τήν ἑλληνική κυβέρνηση, δέν εἶναι (μόνον) οἱ παρανοϊκές αὐξήσεις στήν τιμή τῆς ἐνέργειας, πού ἔχουν ἀναστατώσει τήν πολιτική ἡγεσία. Ἄν συνδέσουμε ἕνα ἕνα τά προκλητικά μηνύματα πού ἔρχονται «ἀπό τούς ἀπέναντι», θά δοῦμε πόσο μοιάζουν μέ τήν «στρατηγική Πούτιν» στό Οὐκρανικό.
Σάν ψηφιδωτό, ὁ πληγωμένος ἀπό τίς ἀστοχίες του «σουλτᾶνος», συνδέει μία-μία τίς προκλήσεις. Πότε ἀνακαλύπτει «παραβιάσεις συνθηκῶν», πότε ψάχνει «καταπιεζόμενους μουσουλμάνους» καί ὅλο «τό κλωθογυρίζει», πότε μέ ἐκεῖνον τόν «βαρύμαγκα» Ἀκάρ, πότε μέ τόν ἐβνταλῆ καί καραμπουζουκλῆ Τσαβούσογλου καί καμμία φορά μέ ἐκεῖνον τόν ντερβίση τόν Σοϊλοῦ!
Μήν μᾶς ἐνθουσιάζουν, λοιπόν, οἱ «μαγκιές» τοῦ προέδρου Βλαντιμίρ στήν Οὐκρανία. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά εἴμαστε προσηλωμένοι στήν ἄποψη ἡ ὁποία προστατεύει τά δίκαιά μας συμφέροντα. «Pacta sunt servanda», πού ἔλεγαν οἱ Λατῖνοι, δηλαδή «Οἱ συμφωνίες εἶναι γιά νά τηροῦνται»! Ἐμεῖς ἔχουμε τίς συμφωνίες μας, τά ἐδάφη μας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα, κάθε ἐπιβουλή εἶναι καταδικαστέα. Βεβαίως, δέν περιμένουμε τίποτε ἀπό τούς Γερμανούς (γι’ αὐτό ἄς ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν αὐλή τους, δέν εἶναι ὅ,τι καλύτερο γιά τήν Ἑλλάδα, οἱ Γερμανοί δέν ἦταν ποτέ στό πλευρό μας), δέν περιμένουμε θεαματικές ἐνέργειες ἀπό τούς Ἀμερικανούς καί τό ΝΑΤΟ. Ὅπως δέν ἔκαναν τίποτε στήν Κύπρο τό ’74, πάλι τήν ἴδια στάση θά τηρήσουν σέ περίπτωση κρίσεως στό Αἰγαῖο.
Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά παραμείνουμε προσηλωμένοι στίς θέσεις μας, πού εἶναι σύμφωνες πρός τό Διεθνές Δίκαιο. Καί ἄς πάρουμε κι ἕνα τηλέφωνο (χωρίς τυμπανοκρουσίες) τόν φίλο πρόεδρο Πούτιν καί ἄς τοῦ ἐξηγήσουμε τούς λόγους γιά τούς ὁποίους εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τηροῦμε αὐτή τήν στάση ἀπέναντί του. Μπήκαμε σέ σκοτεινή περίοδο καί ὀφείλουμε πλέον ‒ὡς ἔθνος ἀνάδελφον‒ νά προσέχουμε κάθε λέξη καί κίνησή μας. Καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά κάθε ἐνδεχόμενο!
