Μαθητής τοῦ Γυνασίου ἤμουν, ὅταν ἄκουσα γιά πρώτη φορά τή μητέρα μου νά…
… λέει –σέ κάποιο ἀπό τά πολλά «τραπέζια» πού παρέθετε ἡ οἰκογένειά μας σέ φίλους καί συγγενεῖς– ὅτι «ὁ Ναπολέων ἦταν Μανιάτης!»… Ἀργότερα, σέ μιά συζήτηση πού εἶχε ὁ πατέρας μου μέ τόν συγγενῆ τῆς μητέρας μου Φίλιππο Βρεττᾶκο, φιλόλογο καθηγητή καί ὑποδιευθυντή τῆς «Ἰωνιδείου», ἄκουσα τόν καθηγητή νά ὑποστηρίζει τήν ἄποψη ὅτι τό Βοναπάρτης εἶναι ἡ ἰταλική ἀπόδοση τοῦ μανιάτικου ἐπωνύμου «Καλόμερος» (buona parte), ἀλλά ὁ πατέρας μου εἶχε ἄλλη ἄποψη καί τοῦ ἔλεγε ὅτι «αὐτά εἶναι μανιάτικες μεγαλομανίες»…
Ἀργότερα, σέ ἕνα ἀπό τά βιβλία τοῦ παπποῦ μου, Ἰωάννου Β. Πατσουράκου, «Ἡ Μάνη καί οἱ Μανιᾶται», συνάντησα τήν ἄποψη αὐτή, τήν ὁποία ὁ συγγραφεύς στήριζε σέ «ὀνόματα καί διευθύνσεις». Ἀναφερόταν στόν Κάρολο Βοναπάρτη, πατέρα τοῦ Ναπολέοντος καί στήν πολύ στενή του φιλία μέ τήν οἰκογένεια τῆς Πανωραίας (Πανώριας) Στεφανοπούλου (Stefanopoli), στά χέρια τῆς ὁποίας μάλιστα ἄφησε ὁ πατέρας τοῦ μετέπειτα αὐτοκράτορος τήν τελευταία του πνοή. Ἐκεῖ διάβασα –μπορεῖ καί κάπου ἀλλοῦ, ἀφοῦ τότε εἶχα ἀσχοληθεῖ ἐπισταμένως μέ τό θέμα– καί γιά τήν Λάουρα Στεφανοπούλου-Ζενότ, δούκισσα Ντ’ Ἀμπραντές, θυγατέρα τῆς Πανώριας καί σύζυγο τοῦ ὑπασπιστοῦ τοῦ Μεγάλου Ναπολέοντος. Ἡ Δούκισσα, λοιπόν, στά ἀπομνημονεύματά της, τά ὁποῖα ἔχουν δημοσιευθεῖ στήν Γαλλία, ἀναφέρεται στήν ἑλληνική καταγωγή τοῦ αὐτοκράτορος, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Στό σπίτι τοῦ Βοναπάρτη μιλούσαμε ἑλληνικά μέ τόν πατέρα τοῦ Μεγάλου Ναπολέοντος»… Στίς ἀρχές τοῦ ’70 ἀπασχολήθηκα γιά λίγο καιρό στό συμβολαιογραφεῖο τοῦ θείου μου Ἀνδρέα Ἰω. Πατσουράκου, στόν Πειραιᾶ. Ἐκεῖνος, πάλι, εἶχε ἀσχοληθεῖ μέ τό θέμα «Ἡρακλῆς». Μελετοῦσε μέ τίς ὧρες τήν Ἱστορία καί τήν Μυθολογία καί ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο, μέ τό ὁποῖο προσπαθοῦσε νά ἀποδείξει ὅτι «Ὁ Ἡρακλῆς δέν εἶναι μῦθος»… Ὁ πατέρας μου, Ἀρκάς καί μέ τάση νά «πικάρει» τούς Μανιᾶτες, ὅταν μᾶς ἔφερε ὁ θεῖος τό βιβλίο, τοῦ εἶπε χαμογελώντας: «Μά, φυσικά καί δέν εἶναι μῦθος ὁ Ἡρακλῆς. Εἶναι …ποδοσφαιρική ὁμάδα στήν Θεσσαλονίκη!»…
Ὁ θεῖος Ἀνδρέας, λοιπόν, ἐπέμενε ὅτι ὁ Ναπολέων «Καλόμερος» εἶχε μανιάτικες ρίζες. «Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Καλόμερος ἀναφερόταν συνεχῶς στήν ἀρχαία Σπάρτη καί εἶχε πρότυπο τόν στρατό τῆς Λακεδαίμονος» μοῦ ἔλεγε. Καί ἡ μητέρα μου, ὅμως, ἡ ὁποία σέ κάθε εὐκαιρία ἀναφερόταν στήν μανιάτικη κατατωγή της, ἰσχυριζόταν ὅτι οἱ Stefanopoli (Στεφανόπουλοι-Κομνηνοί) Μανιᾶτες πρόσφυγες τῆς Κορσικῆς, ὅταν μιλοῦσαν γιά τούς Βοναπάρτες χρησιμοποιοῦν πάντοτε τό ἑλληνικό τους ἐπώνυμο «Καλόμερος, Καλόμεροι ἤ Καλομεριάνοι». Ἐπέμενε ἐπίσης καί ἰσχυριζόταν ὅτι ὁ Μέγας Ναπολέων, πού μεγάλωσε ἀνάμεσα σέ Μανιᾶτες τῆς Κορσικῆς, στήν πρώτη του πνευματική ἐργασία-πραγματεία, στήν Στρατιωτική Σχολή πού φοιτοῦσε, ἀναφερόταν στήν «στρατιωτική ἀγωγή τῶν νέων Μανιατῶν». Μήν μέ ρωτήσετε πῶς, αἴφνης, ἀσχολήθηκα μέ τό θέμα αὐτό. Τό ἐρέθισμα τό ἔλαβα ἀπό τήν συνάντηση τοῦ πρωθυπουργοῦ μας μέ τόν Πρόεδρο Μακρόν στήν Κορσική. Δέν θά ἦταν ἐνδιαφέρον νά ἄρχιζε ἡ μεταξύ τους συνομιλία μέ τόν Κυριάκο Μητσοτάκη νά λέει στόν Μακρόν γιά τούς Μανιᾶτες τῆς Κορσικῆς καί τό «ἑλληνικό αἷμα» τοῦ Ναπολέοντος; Μακάρι κάποιος νά τόν εἶχε πληροφορήσει.
