Ποιός εἶναι ὁ πιό ζεστός μήνας τοῦ χρόνου; Κατά τίς στατιστικές, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ὁ Ἰούλιος. Καί τότε γιατί ἐπιλέγουμε ὅλοι σχεδόν νά κάνουμε διακοπές τόν Αὔγουστο;
Νά σᾶς πῶ τήν ἀλήθεια. Μέχρι πού μᾶς βρῆκε ἐκεῖνο τό κακό πού λέγεται Γιωργάκης καί τό ὁποῖο ἐπανῆλθε ὡς ἰός καί ὡς βάκιλος στό Κοινοβούλιο, ἐμεῖς ἐπιλέγαμε πάντα τόν Ἰούλιο γιά τίς διακοπές μας.
Τόν Αὔγουστο μέναμε πάντοτε στήν Ἀθήνα. Κάτι τά μελτέμια, κάτι πού ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔφευγαν καί μᾶς ἄφηναν τήν πόλη ἀνοχύρωτη στίς ὅποιες διαθέσεις μας, περνούσαμε ζάχαρη!
Ὁ τυφώνας «Γιωργάκης», ὅμως, πού φύσηξε ἀπό τό Καστελόριζο ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ 2010, μᾶς ἔκοψε τίς διακοπές κι ἔτσι, ἐδῶ καί ἐννέα χρόνια, «διακοπεύουμε» ὅποτε πιάσουμε καμμιά δεκάρα, ὅποτε μᾶς μείνει κάτι στήν μπάντα ἤ ὅποτε μᾶς καλέσουν τίποτε φίλοι στά ἐξοχικά τους!
Διότι τοῦ τυφώνα «Γιωργάκης» προηγήθηκε ὁ ἀντικυκλώνας «Λεφτά ὑπάρχουν», πού μᾶς ἔρριξε σέ ξέρα καί τό σκάφος μπατάρισε ἐπικίνδυνα κι ἔβαλε νερά!
Ἀπό τό 2010, λοιπόν, δέν θυμᾶμαι νά κάναμε διακοπές σάν ἄλλοτε. Πότε κάτι διήμερα, πότε κάτι σκάρτα διήμερα καί Σαλαμύκονος καί τῶν γονέων!
Καθότι ὁ Γιῶργος ἔλεγε «λεφτά ὑπάρχουν», ἀλλά ἐννοοῦσε ὅτι «ὑπάρχουν γιά ἐκεῖνον», ὁ ὁποῖος τό εἶχε ρίξει στίς διακοπές μέ τό κανό (ἀκόμα χάνεται) καί μέ τό ποδήλατο, ἄσε πού δέν ἄφηνε ἡμιμαραθώνιο καί δρόμο πέντε χιλιομέτρων, ντυμένος σάν τόν Μπάτμαν, μέ τό κολάν!
Λόγω, λοιπόν, τοῦ τυφώνα «Γιωργάκης», τίς κόψαμε τίς διακοπές καί προσποιούμεθα ὅτι «τά καλοκαίρια εἶναι πιό ὄμορφα στήν ἄδεια Ἀθήνα» ἤ τονίζουμε ὅτι «δέν ξέρετε τί χάνετε πού δέν ἀπολαμβάνετε τήν ταράτσα τοῦ “Σινέ Παρί” ἤ τόν κῆπο τοῦ “Θησεῖον”»…
Βεβαίως, ὡραῖα εἶναι στά θερινά μας σινεμά, ἀλλά πιό καλά θά μοῦ ἐρχόταν νά ξεκινοῦσα, ὅπως π. Γ. (πρό Γιωργάκη), Παρασκευή ἀπόγευμα γιά τήν Αἴγινα, Δευτέρα ἀπό Αἴγινα γιά Πόρο, Τετάρτη ἀπό Πόρο γιά Σπέτσες καί Παρασκευή ἀπό Σπέτσες γιά Ὕδρα! Κι ὕστερα τό ἴδιο ταξίδι ἀντιστρόφως, ἀπό Ὕδρα γιά Πειραιᾶ, μέσω τῶν ἄλλων νήσων.
Καί δέν θά ἦταν ἄσχημα μία ἑβδομάδα στά Κουφονήσια ἤ τήν Ἀμοργό, σέ «ἐνοικιαζόμενο», οἰκονομικά, νά μαγειρεύουμε τά ψαράκια πού θά ἔφερνα μέ τήν πετονιά μου καί νά περνᾶμε μιά χαρά καί μέ λίγα. Ἀλλά τώρα δέν ὑπάρχουν οὔτε αὐτά!
Καλές εἶναι καί οἱ Σαλαμυχέλες, μέ τίς παραλίες τους, δέκα λεπτά ἀπό τό Πέραμα, στό κτῆμα τοῦ παπποῦ! Καί ἄς εἶναι ὁ πιό ζεστός μήνας ὁ Ἰούλιος κι ἄς εἶναι πιό δροσερός ὁ Αὔγουστος κι ἄς εἶναι ὄμορφη ἡ ταράτσα τοῦ “Σινέ Παρί”!
Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι ὅταν θά ἔχουμε βγεῖ ἀπό τόν λάκκο πού μᾶς ἔρριξε ὁ «Κιδησός», θά μᾶς ἀπομένουν κάποια χρόνια γιά νά ξανακάνουμε διακοπές τόν Ἰούλιο, πού εἶναι ὁ θερμότερος μήνας τοῦ ἔτους, ὅπως ἀναφέρουν –χρόνια τώρα– οἱ στατιστικές!
Πάντως, μεταξύ μας, εἶναι πολύ ὡραία ἡ ταράτσα τοῦ «Σινέ Παρί» καί ὁ κῆπος τοῦ «Θησεῖον»!
