Ἡ φίλη μου εἶναι φανατική ἀναγνώστρια (θαυμάστρια θά ἔλεγα) τοῦ Γιού Νέσμπε…
… (Τζό Νέσμπο τόν ἀποκαλοῦμε οἱ Ἕλληνες), τοῦ (πολύ) σκοτεινοῦ Νορβηγοῦ συγγραφέα ἀστυνομικῶν μυθιστορημάτων.
Ὁ Γιού ἔχει σπουδάσει διοίκηση ἐπιχειρήσεων, εἶναι δημοσιογράφος, παίζει (ἀκόμη) σέ ρόκ συγκρότημα, ἔχει διατελέσει ποδοσφαιριστής, γράφει σενάρια καί τά καλοκαίρια κάνει ἀναρρίχηση σέ μάκρυνα νησιά τοῦ Αἰγαίου!
Κι ἐπειδή ἔχω ζήσει πολλά χρόνια στή Νορβηγία καί τήν θεωρῶ «δεύτερη πατρίδα», ὅποτε «σκαλώσει» σέ κάποιο σημεῖο τοῦ βιβλίου πού διαβάζει, μέ παίρνει τηλέφωνο, ἀφοῦ θεωρεῖ ὅτι εἶμαι «ἐξπέρ» στά σκανδιναβικά…
Διάβασε, λοιπόν, κάπου, σέ βιβλίο τοῦ Νέσμπε (ἐγώ δέν τόν ἀντέχω, διάβασα δύο καί εἶπα «ἐντάξει») γιά τήν δολοφονία ἑνός Νορβηγοῦ στρατιωτικοῦ ἀπό Ταλιμπάν στό Ἀφγανιστάν.
«Καλά, ἔχουν στείλει οἱ Νορβηγοί στρατό στό Ἀφγανιστάν;» μέ ρώτησε ἡ φίλη μου, ἀριστερή καί ἀκτιβίστρια. «Καί βέβαια, εἶχαν στείλει πεντακόσιους στρατιῶτες, ἄνδρες καί γυναῖκες. Ἔχουν στείλει καί σέ ἄλλες ἐμπόλεμες περιοχές εἴτε ὡς χώρα-μέλος τοῦ ΝΑΤΟ εἴτε ὡς “κυανόκρανο” τοῦ ΟΗΕ. Ἐξ ἄλλου μήν ξεχνᾶς ὅτι ὁ Νορβηγός Γένς Στόλτενμπεργκ εἶναι Γενικός Γραμματέας τοῦ ΝΑΤΟ!» τῆς λέω…
«Οἱ Νορβηγοί; αὐτός ὁ ἤρεμος, πλούσιος καί φιλειρηνικός λαός;» μοῦ λέει, ἀπορημένη…
«Πλούσιοι εἶναι, δηλαδή ἔγιναν, μετά τό 1973, πού βρῆκαν τά πετρέλαιά τους καί κάνουν μία ἐξαιρετική διαχείριση τοῦ πλούτου τους. Ἀλλά εἶναι καί ἀπόγονοι τῶν σκληρῶν πολεμιστῶν καί κατακτητῶν Βίκινγκς. Δηλαδή σκληροτράχηλοι! Μέχρι τό 1814, ἡ Νορβηγία τελοῦσε (περίπου γιά 400 χρόνια) ὑπό τήν κυριαρχία τῆς Δανίας! Τότε, ἔπειτα ἀπό αἱματηρούς πολέμους, τούς δόθηκε αὐτονομία, ἀλλά ὑπό τήν κυριαρχία τῆς Σουηδίας! Τό 1905 ἔγινε δημοψήφισμα στή χώρα καί ἀποφασίσθηκε ὁ χωρισμός ἀπό τήν Σουηδία. Δηλαδή μιά ζωή ἀγῶνες!» τῆς εἶπα…
«Καί καλά, στέλνουν στρατό σέ ἐμπόλεμες ζῶνες;» μέ ρωτάει.
«Καί ποῦ νά τόν στείλουν; Ἐχθρούς δέν ἔχουν, μέ τούς Σουηδούς δέν ἔχουν οὔτε σύνορα στήν οὐσία, μέ τούς Δανούς τά ἴδια. Μόνο μέ τούς Ρώσσους ἔχουν “κλειστά” σύνορα καί τελευταῖα ἔμαθα ὅτι ἔχουν ἀναπτύξει στρατιωτική δύναμη στό Φίνμαρκ (τό βόρειο μέρος τῆς χώρας) στά σύνορα μέ τήν Ρωσσία! Ἐκεῖ, μέχρι πού ἔπεσε τό κομμουνιστικό καθεστώς, μία φορά τήν ἑβδομάδα, στό φυλάκιο Μπόρις Γκλέμπ, οἱ Ρῶσσοι ἄνοιγαν τά σύνορα καί οἱ Νορβηγοί ἔμπαιναν ἐλεύθερα, ἔπιναν βότκα μέχρις ἐσχάτων καί ἀγόραζαν ποσότητες, σέ τιμές ἐξευτελιστικές, καθώς στή χώρα τους τό ἀλκοόλ ἦταν καί εἶναι πανάκριβο! Οἱ Ρῶσσοι, φυσικά, μάζευαν πολύτιμο συνάλλαγμα! Τώρα, πού μᾶλλον ξαναρχίζει ὁ “ψυχρός πόλεμος”, ἀλλά καί οἱ τιμές στή Ρωσσία εἶναι σχεδόν ἴδιες μέ τίς εὐρωπαϊκές, τό φυλάκιο εἶναι ἑρμητικά κλειστό!» τῆς εἶπα, γελώντας…
«Καί γιατί στέλνουν τούς στρατιῶτες τους νά πολεμοῦν σέ ξένες χῶρες;» μέ ξαναρωτάει. «Μά, ποῦ νά πολεμήσουν; Στήν δική τους; Στρατός εἶναι, πρέπει νά μάθει νά πολεμάει. Ὄχι σάν κάτι ἄλλες χῶρες πού ἐνῶ γύρω τους ἔχουν τσακάλια, θέλουν τόν στρατό τους μόνο γιά τίς παρελάσεις!» τῆς λέω καί γελάσαμε καί οἱ δύο…
Χθές, μοῦ ξανατηλεφώνησε. «Τί ἔγινε; Ξανακόλλησες στόν Νέσμπε; Τί γράφει πάλι;» ἔσπευσα γιά νά προλάβω τήν νέα ἀπορία της.
«Ὄχι, ἄκουσα τόν Τσίπρα στήν Βουλή γιά τίς φρεγάτες» μοῦ λέει.
«Καί λοιπόν; Πώς σοῦ φάνηκε;» τήν ρώτησα.«Ξέρω κι ἐγώ; Μετά ἀπό αὐτά πού ἔμαθα γιά τούς Νορβηγούς, μᾶλλον δέν τόν βρῆκα τόσο σωστό» μοῦ εἶπε καί μέ καληνύχτισε…
