ΜΕ τά δεδομένα τοῦ παρελθόντος ἀποστολή ἑνός πολιτικοῦ συντάκτου…
… σήμερα κανονικῶς θά ἦταν ἡ «ἀνάλυση» τοῦ μίνι ἀνασχηματισμοῦ τοῦ Μαξίμου καί οἱ ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα τοῦ τύπου «ὑποβαθμίστηκε ἤ δέν ὑποβαθμίστηκε ὁ Γεραπετρίτης ἀπό τήν προαγωγή τοῦ μέχρι πρό τινος βοηθοῦ του Ἄκη Σκέρτσου σέ Ὑπουργό Ἐπικρατείας;». Ἤ «ἐξισορροπεῖ ἡ ὑπουργοποίηση τοῦ ΟΝΝΕδίτη Γιάννη Οἰκονόμου, ὁ ὁποῖος ἀναλαμβάνει κυβερνητικός ἐκπρόσωπος στίς ἐσωκομματικές ἀντιδράσεις ἀπό τήν μετεγγραφή τοῦ πράσινου Σταύρου Μπένου ἤ μήπως εἶναι στάχτη στά μάτια ὅπως ἦταν καί τοῦ Ταραντίλη; Δεδομένου ὅτι οἱ δεξιοί σέ αὐτήν τήν Κυβέρνηση προσλαμβάνονται μόνον γιά νά ὑπερασπίζονται τίς ἀποφάσεις πού λαμβάνουν οἱ πασόκοι; Στούς ὁποίους ὁ Πρωθυπουργός ἔχει ἐκχωρήσει τήν ἐξουσία;»
Μέ τούς ὅρους τοῦ παρελθόντος ἕνας πολιτικός συντάκτης σήμερα θά ἠσχολεῖτο ἐπίσης μέ τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ἡ ὁποία γιά νά δικαιολογήσει τήν πρωτοφανῆ ἑρμηνεία λάστιχο πού ἔκανε ὡς δικαστής ὑπέρ ἑταιρείας αἰολικῶν πάρκων στό ἀνελαστικό ἄρθρο 117 τοῦ Συντάγματος, ἔφθασε νά κάνει διαρροές στήν ἀγαπημένη της «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν» κατά τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί κατά τῶν ἰδιωτῶν ἀναδόχων ἀναδασώσεων! Ὅτι δροῦν ἀντισυνταγματικά (ἡ κομψή προσωπική ἐπίθεση τῆς Προέδρου ἐναντίον ἐμοῦ καί τοῦ ἐκδότη Ἰωάννη Φιλιππάκη διά «Ρηγάδων» ἀντιπροσώπων της στήν ἴδια «οἰκολογική» ἐφημερίδα, μᾶς εἶναι ἀδιάφορη.) Ὡστόσο, στήν νέα ἐποχή πού ἀνατέλλει αὐτά τά θέματα χωρίς νά χάνουν τήν σημασία τους (θά ἐπανέλθουμε καί στόν συγκεντρωτισμό τοῦ Μαξίμου εἰς βάρος τῶν ὑπουργῶν, στήν πασοκοποίηση τῆς ΝΔ καί στήν Πρόεδρο), δέν εἶναι τά βασικά.
Ὁ κόσμος εἶναι ἀλλοῦ. Ἔχει γυρίσει σελίδα. Τρεῖς σκασίλες ἔχουν οἱ Ἕλληνες ἄν ὁ Κυριάκος ὑποβάθμισε τόν καθηγητή Γεραπετρίτη λόγω ἀνεμογεννητριῶν ἤ ἄν ὅπως μαθαίνω ἡ ὑπουργοποίηση Σκέρτσου ἦταν εἰσήγηση Γεραπετρίτη στόν Κυριάκο, διότι μέ τήν ὑφυπουργοποίηση καί μετακόμιση Τριαντόπουλου στό Μέγαρο, τό Μαξίμου θά διέθετε πολυτελές σχῆμα τριῶν ὑφυπουργῶν πού θά συγκρούοντο ὅπως τά αὐτοκινητάκια στό λούνα πάρκ (Σκέρτσος, Λιβάνιος, Τριαντόπουλος). Ὅλα τά παραπάνω εἶναι ἄρρητα ρήματα γιά τόν κόσμο. Ἐπαναλαμβάνω. Ὅπως καί οἱ ἀγωνίες τῆς Προέδρου γιά τό «αἰολικό» παρελθόν πού τήν κυνηγᾶ.
Ἄλλα εἶναι τά μεγάλα θέματα. Οἱ μεγάλες προκλήσεις. Τό καλοκαίρι φεύγει καί στόν ὁρίζοντα διακρίνουμε τήν νέα προσφυγική-μεταναστευτική πρόκληση γιά τήν χώρα πού ἔρχεται ἀπό τό Ἀφγανιστάν. Κατά βάση προσφυγική. Παίζονται δράματα σέ οἰκογένειες πού χωρίζονται αὐτήν τήν στιγμή πού μιλᾶμε στήν Καμπούλ. Ἐν ὄψει Ταλιμπάν. Ἀφγανοί σέ ὅλη τήν Εὐρώπη νυμφεύονται διαδικτυακώς –τό Ἰσλάμ τό ἐπιτρέπει– γιά νά «τραβήξουν» τίς συζύγους τους στίς χῶρες διαμονῆς μέ βάση τό δίκαιο τῆς ἐπανένωσης. Καί προκειμένου νά προετοιμαστεῖ ἡ Εὐρώπη νά ὑποδεχθεῖ τό νέο κῦμα ἀλλοδαπῶν ἀλλόθρησκων στό ἔδαφός της μιά κούκλα πρόσφυγας μέ τό ὄνομα «Ἀμάλ» (ἐλπίδα) περιοδεύει στίς εὐρωπαϊκές πόλεις, καί μέ τήν ἀνοχή τῶν κυβερνήσεων δημιουργεῖ ψυχολογική ἀτμόσφαιρα ὑπέρ τῆς ὑποδοχῆς τους. Προηγουμένως, ὅλο καί κάποια πρόεδρος δημοκρατίας θά ἔχει προπαγανδίσει ὅτι τό δημογραφικό θά λυθεῖ ἀπό τούς πρόσφυγες καί τούς μετανάστες!
Γνωρίζει ὁ ἑλληνικός λαός ἀπό δράματα, ἀπό προσφυγιά, ἀνέλαβε τίς εὐθύνες του τό 2016, ἀλλά εἶναι λίαν ἀμφίβολο ἄν μπορεῖ στήν κατάσταση πού εἶναι σήμερα νά ἀναλάβει καί εὐθύνες ἐνσωμάτωσης νέων προσφύγων. Εἰδικῶς ὅταν ἔχει πληρώσει τό δικό του μερτικό ἀλληλεγγύης στήν ἀνθρωπότητα! Οἱ ΗΠΑ τήν κοπάνησαν ἀπό τό Ἀφγανιστάν, δέ θά τήν πληρώσουμε καί πάλι ἐμεῖς! Ἔχουμε τούς διχασμούς ἐμβολιασμένοι – ἀνεμβολίαστοι, κατεστραμμένοι ἀπό τίς πυρκαϊές – διασωθέντες, Ἀθήνα – περιφέρεια· τό τελευταῖο πού χρειαζόμαστε εἶναι καί ὁ διχασμός μεταξύ γηγενῶν καί ξένων. Μεγάλα τά φορτία τῆς πρόκλησης, μεγάλες οἱ θερμοκρασίες πού θά ἀναπτυχθοῦν, μεγάλα καί τά προβλήματα. Τό καλοκαίρι πού φεύγει μᾶς ἀφήνει ἐπίσης μία νέα πρόκληση: ἡ ἑλληνική περιφέρεια ρημάζει. Ζεῖ τήν ἐρημοποίησή της πρίν ἀπό τίς φωτιές. Τά ἐργοστάσια λιγνίτη σέ Πτολεμαΐδα – Μεγαλόπολη ἔκλεισαν, ἀλλά δέν τά ἀντικατέστησε τίποτε…
Ἡ ἐγκατάλειψη τῆς Εὔβοιας γιά νά σωθεῖ ἡ Βαρυμπόμπη ἔχει προκαλέσει σέ ὅλη τήν χώρα τήν ἐντύπωση πώς Ἑλλάδα εἶναι μόνον ἡ Ἀθήνα. Πώς ὑπάρχουν Ἕλληνες πρώτης καί δευτέρας κατηγορίας. Ὅτι, ὅπως εἶπε καί ὁ ἱερέας τοῦ Προκοπίου Εὐβοίας πού σώθηκε ἀπό μιά θαυματουργό βροχή, «μήν περιμένετε τίποτε ἀπό τούς ἀνθρώπους, μόνον ἀπό τό Θεό!». Μέσα στό καλοκαίρι θυμηθήκαμε λόγω πυρκαϊῶν τά ὀνόματα ἀπό ἕνα σωρό ἐγκαταλελειμμένες κοινότητες πού διέλυσε στό ὄνομα τῆς συγκέντρωσης τό ΠΑΣΟΚ. Μά ὁ κοινοτισμός ἐπιστρέφει ὡς ἀντίληψη, τήν ὥρα μάλιστα πού ἡ ἑλληνική περιφέρεια ἀπό τήν δυτική Μακεδονία καί τήν Θράκη ἕως τήν Εὔβοια, τήν Ἠλεία καί τήν Μάνη ρημάζει. Ἡ πρόκληση δέν εἶναι μόνο ἐθνική, οἰκονομική καί κοινωνική. Εἶναι καί πολιτική. Τά χαμηλά πολιτικά βαρομετρικά ἀπό τό 2000 καί μετά πρῶτα ξεσποῦν στήν περιφέρεια καί μετά στό λεκανοπέδιο (παλαιότερα συνέβαινε τό ἀντίθετο.)
Ἡ τρίτη μεγάλη πρόκληση πού μᾶς ἀφήνει τό καλοκαίρι εἶναι τά ψυχολογικά τραύματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ὡς θυμάτων τῆς πανδημίας, τῶν καταστροφῶν, τῆς οἰκονομίας ἀλλά καί ὡς θυμάτων τοῦ ἀκήρυκτου πολέμου τῆς πολιτείας στήν θρησκεία (ἐπιτρέπονται οἱ συνωστισμοί στίς πορεῖες γιά τήν ὑποδοχή τῆς κούκλας Ἀμάλ ἀλλά ὄχι λιτανεῖες! Παραμιλᾶ ὁ κόσμος!). Καί τά οἰκονομικά νέα δέν εἶναι τά καλύτερα. Οἱ Γερμανοί ἑτοιμάζονται νά ζητήσουν ἀπό ἐμᾶς νέα μέτρα λιτότητας, οἱ διεθνεῖς οἶκοι προειδοποιοῦν ὅτι τό ἐπιτόκιο δανεισμοῦ μας θά γίνει ἁλμυρό καθώς ἡ κλιματική κρίση ἐπιβαρύνει τόν προϋπολογισμό μέ πρόσθετες δαπάνες κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. Πόσες ἐπιχειρήσεις θά ἀντέξουν νά βγάλουν τόν χειμῶνα; Καί πιστεύει ἡ Κυβέρνηση πώς μέ τά κίνητρα περί συγχωνεύσεων θά πειστεῖ ὁ τετραπέρατος Ἕλλην νά γίνει ἀπό ἀφεντικό ὑπάλληλος στήν ἐπιχείρησή του; Ἐδῶ ἔχει πάρει εἴδηση πώς λήγουν τά ἐμβόλια γι’ αὐτό καί τόν πιέζουν νά τά κάνει, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ μπίζνα, καί ἀρνεῖται, θά συμμορφωθεῖ μέ τά ἄλλα; Κούγκι θά τό κάνει! Εἰδικῶς ὅταν μαθαίνει πώς ἡ ἐξουσία ὑπόσχεται σέ μυστικά δεῖπνα τό φιλέτο ἀπό τά κονδύλια τοῦ Ταμείου Ἀνάκαμψης στούς ἑπτά ἰσχυρούς τῆς νέας διαπλοκῆς! Προσθέστε στήν ἀνάλυση καί Κυπριακό μέ ἑλληνοτουρκικά καί ἔχουμε μπροστά μας τήν τέλεια καταιγίδα. Τήν ὁποία μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσουμε, μπορεῖ καί ὄχι.
Ἡ ἑλληνική περιφέρεια ἤδη ἔχει κάνει τήν ὑπέρβασή της. Στά καφενεῖα τῆς Μακρακώμης αὐτόν τόν καιρό οἱ Ρουμελιῶτες συζητοῦν γιά τήν ἀνάγκη τοῦ «καινούργιου» (χωρίς νά μποροῦν νά τό προσδιορίσουν), γιατί ὅλο τό παληό χωρίς νά ἐξαιρεῖται κανείς μᾶς περνᾶ κάτω ἀπό τόν πῆχυ! Ποιός Γεραπετρίτης, λοιπόν, ποιός Σκέρτσος καί ποιά Σακελλαροπούλου, χωρίς παρεξήγηση. Τῶν Ἑλλήνων οἱ κοινότητες εἶναι σέ ἄλλο γαλαξία. Ξυπνᾶτε!
