Χθές ἡ ἐγγονή μας ὁλοκλήρωσε τήν θητεία της στό Δημοτικό Σχολεῖο
Δεσποινίς, πλέον, ἑτοιμάζεται νά δώσει ἐξετάσεις (τήν Δευτέρα) σέ ἕνα ἀπό τά Πρότυπα Γυμνάσια. Σήμερα, δίνει ἐξετάσεις γιά τό πρῶτο της πτυχίο στά γαλλικά! Τεράστιος ὁ φόρτος τους. Πολλές καί ποικίλες οἱ προσλαμβάνουσες, ὑπάρχει καί τό διαδίκτυο, ἡ παντοδύναμη εἰκόνα, ὑπάρχει ἕνας καταιγισμός πληροφοριῶν, τόν ὁποῖο ἐμεῖς δέν μπορούσαμε νά φανταστοῦμε.
Θυμᾶμαι πού στεκόμουν ἐκστατικός ἐμπρός στήν βιβλιοθήκη τοῦ πατέρα μας καί κοίταζα τούς τίτλους τῶν βιβλίων. Τά πιό πολλά δερματόδετα, μέ τά ἀρχικά του στό κάτω μέρος τῆς «πλάτης». Δέσποζαν ὁ «Ἐλευθερουδάκης» καί ἡ «Μεγάλη Ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Ἡλίου». Κι ὅποτε ἤθελα νά βρῶ μιά λέξη πού δέν γνώριζα τήν σημασία της, ἀνέβαινα στήν ἰατρική του πολυθρόνα καί κατέβαζα μέ κόπο τό λεξικό. Ὅπως τότε, πού ἕνα μεσημέρι, γυρίζοντας ἀπό τό σχολεῖο, κλώτσησα μιά πέτρα, ἡ ὁποία βρῆκε στό πόδι ἕναν περαστικό. Κι ἐκεῖνος, γυρίζοντας τό κεφάλι, μοῦ πέταξε τή φράση «Τῆς μάνας σου τό …»..!
Τό ἄκουσα, τό συγκράτησα καί τό μεσημέρι (μαθητής τότε τῆς Τρίτης Δημοτικοῦ, ρώτησα τήν (δασκάλα) μητέρα μου. «Μαμά, τί θά πεῖ “τῆς μάνας σου τό…”;» Ἀντί ἀπαντήσεως, εἰσέπραξα ἕναν μεγαλοπρεπῆ φοῦσκο στό μάγουλο, πού μέ ξάφνιασε περισσότερο παρά μέ πόνεσε! «Μήν τήν ξαναπεῖς αὐτή τήν λέξη!» μοῦ εἶπε, καί ἐγώ, ἔντρομος, ἔτρεξα στό δωμάτιό μου… Ἔλα, ὅμως, πού μέ «ἔτρωγε» ἡ δίψα γιά μάθηση!…
Λίγο ἀργότερα ἄνοιγα τόν Ἐλευθερουδάκη στό γράμμα «Μ». Βρῆκα σχεδόν ἀμέσως τήν λέξη, ἀλλά δέν κατάλαβα τίποτε, ἀφοῦ ἔγραφε «τό γυναικεῖον καί τήν ὀνομασία του στήν καθαρεύουσα!» Κι ἔτσι, ἔμενα στά σκοτάδια καί τήν ἑπομένη κατέφυγα στόν μεγάλο μας ἀδελφό, ὁ ὁποῖος τότε ὑπηρετοῦσε στήν Ἀεροπορία, στό Τατόι! ’κεῖνος, περιφραστικά καί μέ κόπο, μοῦ ἔδωσε νά καταλάβω περί τινος ἐπρόκειτο. Ἀλλά παρέμεινε πάντα μέσα μου ἡ ἀπορία: Γιατί μοῦ ἔδωσε τόν φοῦσκο ἡ μάνα μου; Σήμερα, λοιπόν, τό κάθε παιδί στήν ἡλικία τῶν δώδεκα ἐτῶν γνωρίζει τά πάντα, γνωρίζει ὅτι δέν φέρνει τά παιδιά ὁ πελαργός, ὅτι δέν φέρνει τά δῶρα ὁ Ἅη-Βασίλης, ποιά κολώνια φορᾶ ὁ Κριστιάνο Ρονάλντο καί πόσα ἑκατομμύρια κερδίζει ὁ Τζάστιν Μπίπερ. Σήμερα, ἡ Σταματίνα μας θά πάει στό Γυμνάσιο ἔχοντας πλήρη γνώση τοῦ τί συμβαίνει γύρω της, καί στόν κόσμο, θά ἔχει μαζί της τό «τάμπλετ» κι ἄν βρεῖ κάποια δυσκολία, θά μπεῖ στό «ψαχτήρι» της καί θά βρεῖ τή λύση. Καί ὅταν τῆς εἶπα «Νά κοιτάξουμε μήπως θέλει νά πάει στήν Ράλλειο», ὑπέβαλε ἀμέσως τήν ἔνστασή της: «Τί; Θά πάω ἐγώ σέ σχολεῖο πού δέν ἔχει ἀγόρια;»! Ἔκανα τό λάθος νά τῆς πῶ «ναί, ἀλλά, ξέρεις, ὁ παπποῦς τοῦ παπποῦ ἦταν ὁ πρῶτος διευθυντής τῆς Ραλλείου Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας στόν Πειραιᾶ». Κι ἐκείνη μέ κοίταξε μέ ἕνα βλέμμα οἴκτου καί μοῦ εἶπε: «Βρέ, παπποῦ, πᾶς καλά;»! Καλοτάξιδη νά εἶναι καί τυχερή. Κι οἱ γονεῖς της κι ἐμεῖς, ἀπό κοντά. Γιά ὅλα τά παιδιά τοῦ κόσμου!
