Ἐκεῖνο πού μᾶς ἔχει περισσότερο ἀπό ὅλα συγκινήσει…
… σ’ αὐτόν τόν ἀκαταλαβίστικο πόλεμο, εἶναι τό δρᾶμα πού τραβοῦν οἱ Ρῶσσοι «ὀλιγάρχες».
Ξέρεις τί εἶναι, τώρα, πού μπῆκε ἡ ἄνοιξη, νά ὑποχρεώνεσαι νά σηκώσεις ἄγκυρα ἀπό τό Μονακό, τό Βιλφράνς, τήν Ἰμπίθα, τήν Μύκονο καί νά σαλπάρει ἡ θαλαμηγός σου «γιά λιμάνια ξένα», νά πλέει δηλαδή πρός τίς Μαλδίβες, ἀπό τόν φόβο μήπως σαλτάρουν τίποτε ραγκάτσι τῆς «γκουάρντια ντί φινάντσα» καί κολλήσουν κανά χαρτί στό πάρ-μπρίζ μέ τή λέξη “under arrest”;
Ξέρεις τί εἶναι νά εἶσαι ἁπλός κομσομόλος ἤ ἐργάτης (στά χαρτιά) σέ κάποια σοβιετική φάμπρικα καί νά ἔχεις βρεθεῖ -στά καλά τοῦ καθουμένου- νά κολυμπᾶς σέ πισίνες μέ τάλαρα σάν τόν Σκρούτζ ΜακΝτάκ; Ποιός μπορεῖ εὔκολα νά ἀντέξει μιά τόσο βίαιη μεταβολή στήν ζωή του;
Ξέρεις τί εἶναι νά ἔχεις βουτήξει τό ταμεῖο (ἐν γνώσει τοῦ «μεγάλου»), νά ἔχεις «ἐπενδύσει» τά λεφτά τοῦ στερημένου σοβιετικοῦ λαοῦ σέ ἀκίνητα καί νά σοῦ λένε τώρα ὅτι δέν μπορεῖς νά πᾶς νά περάσεις ἕνα Σαββατοκύριακο στή βίλλα σου στήν Τοσκάνη, στό χειμερινό σου σαλέ στήν Κουρσεβέλ ἤ στό Κράν Μοντανά ἤ στό σπίτι πού μόλις ἀγόρασες (σέ μετρητά) στήν Μύκονο; Δρᾶμα δραμάτων… Γιά σκεφθεῖτέ το, ὅμως. Καταρρέει ἡ Σοβιετική Ἕνωση καί, ξαφνικά, ἐμφανίζονται οἱ «ὀλιγάρχες». Καί δέν φροντίζουν νά λουφάξουν καί νά καλοπεράσουν εἰς ὑγείαν τῶν κορόιδων, ἀλλά φεύγουν ἀπό τήν μητέρα Ρωσσία καί διαμένουν στό Μονακό, στό Μαίυφαιρ, στίς Βερσαλλίες, στή Νέα Ὑόρκη, στό Μαϊάμι, στό Ντουμπάι. Στήν «Μέκκα», δηλαδή τοῦ καπιταλισμοῦ «ἐνάντια» στόν ὁποῖο ἀγωνίστηκαν στά νιάτα τους, πηγαίνοντας τά καλοκαίρια στίς φυτεῖες ζαχαροκάλαμου στήν Κούβα. Καί οὐδείς ἀπό τήν Δύση, τούς ἔκανε τό ἁπλό ἐρώτημα πού κάνει σέ κάθε πολίτη τῆς ἐπικρατείας της. «Πόθεν ἔσχες»; Λεφτά νά φέρνει ὁ «ὀλιγάρχης» γιά τούς ὀλιγαρκεῖς τῆς Δύσεως καί «δέν βαριέσαι ἀδελφέ»… Καί ὀργανώθηκαν μιά χαρά οἱ ὀλιγάρχες, βρῆκαν δουλειά καί κάμποσοι Τσετσένοι γορίλλες πού εἶχαν γλυτώσει ἀπό τήν ἰσοπέδωση τοῦ Γκρόζνι.
Καί τώρα, ἐκεῖ πού εἶχαν ἀρχίσει νά στεριώνουν στόν καπιταλιστικό παράδεισο, ἐκεῖ πού εἶχαν ἐξασφαλίσει πρώτη θέση στά ταμπλόιντ ἀλλά καί στίς μεγάλες ἀθλητικές ἐφημερίδες, ἀφοῦ ἀπέκτησαν καί μεγάλους ποδοσφαιρικούς συλλόγους, ἔρχεται ἐκεῖνος ὁ κλόουν τῆς Οὐκρανίας καί τούς φέρνει τούμπα τήν ζωή!
Δέν εἶναι ἀδικία; Δέν πρέπει νά θυμώσουν μέ τόν «μεγάλο» πού δέν τούς σκέφθηκε καί τούς ἔβαλε σέ τέτοια περιπέτεια; Ξέρεις τί εἶναι νά πᾶς αὔριο νά βγάλεις λεφτά ἀπό τό ΑΤΜ καί νά σοῦ λέει «ἡ συναλλαγή σας δέν ἐκτελεῖται»; Ξέρεις τί εἶναι νά μήν ἔχουν ἀντίκρισμα οἱ ἐπιταγές σου; Καί, ἐν τάξει, νά ἀνοίξεις τίς βαλίτσες μέ τά μετρητά. Ἀλλά τί θά κάνεις; Θά πληρώνεις μέ πεντακοσάρικα γιά νά ἀγοράσεις τσιγάρα; Ἄσε πού θά κοιτάζουν τόν ὑπαλληλάκο σου περίεργα καί θά τηλεφωνοῦν στήν Ἀστυνομία λέγοντας «ἔχει ἔρθει ἐδῶ ἕνας περίεργος καί θέλει νά χαλάσει πεντακοσάρικο»! Γι’ αὐτό καί οἱ «ὀλιγάρχες» ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ «μεγάλος» πρέπει νά πάει ἀμέσως σέ διαπραγματεύσεις. Στό κάτω-κάτω, ἔχει μαζί του τώρα ἕνα σοβαρό πλεονέκτημα, ὅπως εἶχε πεῖ καί ὁ «πολύ μεγάλος», Ἀλ Καπόνε. «Μια διαπραγμάτευση μέ τό πιστόλι στό τραπέζι εἶναι πιό ἀποτελεσματική ἀπό μιά διαπραγμάτευση χωρίς πιστόλι.» Ἁπλά πράγματα, ἀπό ἕναν σκαπανέα τῆς τακτικῆς!
