Τό βιβλίο «βαρύ», χρυσογάλαζο
«De Rotero. Ναυτικό ἡμερολόγιο τοῦ Πρώτου Περίπλου τοῦ Κόσμου. Francisco Albo, 1519-1522»…
Μιά τρίγλωσση ἔκδοση στά ἑλληνικά, ἱσπανικά καί ἀγγλικά. Τό Ἡμερολόγιο Ναυσιπλοΐας τοῦ ταξιδιοῦ τοῦ Φερδινάνδου Μαγγελάνου, σέ ἀναζήτηση τοῦ Πορθμοῦ. Ἀπό τό ὕψος τοῦ Ἀκρωτηρίου τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου. Ἔκδοση τῆς «Tsakos Shipping and Traiding S.A»…
«Κάτι, ἀλήθεια, συμβαίνει ἐδῶ» σκέφτομαι μέ τό πού τό ἀνοίγω καί διαβάζω τό σημείωμα τοῦ πρέσβεως τῆς Ἱσπανίας στήν χώρα μας Ἐνρίκε Βιγκουέρα καί τόν πρόλογο τοῦ ἱδρυτῆ του συνεχῶς ἀνερχόμενου στόν θαυμαστό κόσμο τῆς Ἐμπορικῆς Ναυτιλίας Ὁμίλου (συμπλήρωσε πενῆντα χρόνια λειτουργίας) καπετάνιου Παναγιώτη Τσάκου…
Καί, πράγματι, συμβαίνει, καθώς ἀνακαλύπτεις ὅτι ὁ συντάκτης τοῦ Ἡμερολογίου, ὁ Φραγκίσκος Ἄλμπος, συμπαραστάτης πολύτιμος καί βοηθός τοῦ μεγάλου Πορτογάλου (ἐνσωματωμένου στήν Ἱσπανική Αὐτοκρατορία) θαλασσοπόρου, ἦταν Ἕλληνας καί μάλιστα Χιώτης!
«Ὁ Μαγγελᾶνος, ἐκτιμώντας, ὅπως καί ὁ Χριστόφορος Κολόμβος, τήν ναυτοσύνη τῶν Ἑλλήνων, ἐπέλεξε νά συμπεριλάβει στό πλήρωμα τῶν πλοίων του, μέ τά ὁποῖα ἑτοιμαζόταν νά σαλπάρει τό 1519 σέ ἀναζήτηση νέων χωρῶν καί θαλάσσιων δρόμων, Ἕλληνες ναυτικούς.
Αὐτοί πού ἔσπευσαν στήν κλήση του ἦσαν ἀπό τήν Ρόδο, τήν Κέρκυρα, τό Ναύπλιο καί τήν Χίο. Ἀπό τήν Χίο, μάλιστα, κατήγετο καί ὁ πιλότος Φραγκίσμος Ἄλμπος, συντάκτης τοῦ ἀνά χεῖρας ἡμερολογίου, συμπαραστάτης καί βοηθός τοῦ παράτολμου θαλασσοπόρου Μαγγελάνου καί τοῦ, μετά τόν ἄδοξο θάνατό του στίς Φιλιππῖνες, Ἱσπανοῦ ὑπάρχου τῆς ναυτικῆς μοίρας Χουάν Σεμπαστιάν Ἐλκάνο, στόν ὁποῖο ἔλαχε νά ὁλοκληρώσει τόν πρῶτο περίπλου τῆς Γῆς καί τελικά νά καταπλεύσει, τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1522, μέ τό μόνο ἐναπομεῖναν σκάφος “Βικτώρια” στό λιμάνι Σανλούκαρ ντέ Μπαρμέδα τῆς Ἱσπανίας ἀπό τό ὁποῖο εἶχε ξεκινήσει ἡ ἀρμάδα τοῦ Μαγγελάνου.
Αὐτή ἡ ἀσύλληπτη σέ τόλμη θαλασσινή περιπέτεια, συμπληρώνει ἐφέτος 500 χρόνια. Ἡ ναυτοσύνη, στήν ὀδυσσειακή της, ἀνά τούς αἰῶνες, περιπλάνηση παραμένει ἑνιαῖα ἀμείωτη σέ θάρρος καί δεξιοτεχνία, ἀναλλοίωτη καί οἰκουμενική, διακρινόμενη ἀπό ἕναν ἄγραφο κώδικα τιμῆς, ἠθικῆς καί ναυτικῆς γνώσης καί ἐμπειρίας πού, καλῇ τῇ μοίρᾳ, ρέει στό αἷμα μας, ξεχωρίζοντάς μας ἀπό ἄλλους κοινούς θνητούς καί φυλές.
Εὐχαριστώνας τόν Θεό πού μᾶς ἀξίωσε νά γιορτάσουμε, σάν Ὅμιλος, 50 χρόνια συνεχοῦς ἀνοδικῆς πορείας, παραδίδουμε, μέ σεβασμό, σεμνότητα καί μετριοφροσύνη, τήν ἀνά χεῖρας παγκόσμια ναυτική κληρονομιά στίς μελλοντικές γενιές γιά νά μαθαίνουν καί νά παραδειγματίζονται.» γράφει ὁ καπτα Παναγιώτης.
Ὁ ἱστορικός Ἰωάννης Κ. Χασιώτης, ὁμότιμος καθηγητής τοῦ Ἀριστοτελείου πανεπιστημίου, ἀναφέρεται διεξοδικῶς στήν σημασία τοῦ ἡμερολογίου τοῦ Χιώτη τιμονιέρη καί μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἀπό τούς ἑπτά Ἕλληνες, πού τελικά εἶχαν συμμετάσχει, ἐπέστρεψαν οἱ πέντε (δύο μόνο χάθηκαν ἤ αὐτομόλησαν στήν Βόρνεο). Ἦταν οἱ ναύκληροι καί πλοηγοί Φραγκίσκος Ἄλμπος (Χίος) καί Μιχαήλντα Ρόντας (Ρόδιος), ὁ συνώνυμός του ναύτης, ὁ Νικόλας Γριέγος (Ἕλληνας) ἀπό τό Ναύπλιο καί ὁ ἐπίσης Ρόδιος Φίλιππος ντά Ρόντας.
«Ἴσως γι’ αὐτό οἱ Ἱσπανοί ἱστορικοί τῶν ἐξερευνήσεων Χουάν Ζίλ καί Κονσουέλο Βαρέλα, χαρακτήρισαν τό ποσοσστό ἐπιβίωσης τῶν Ἑλλήνων ὡς “δεῖγμα ἐξαιρετικῆς ἀντοχῆς”» γράφει ὁ καθηγητής. Θά ἐπανέλθουμε προσεχῶς, γιατί τό βιβλίο εἶναι μιά ἀπρόσμενη σπουδή. Εὐχαριστίες στό Ἵδρυμα «Μαρίας Τσάκου». Πολύτιμη ἡ προσφορά.
