Πόσο μελαγχολῶ ὅταν βλέπω κλειστά σινεμά!
Πόσο λάθος κάνουν ἐκεῖνοι πού πιστεύουν ὅτι μποροῦν νά μεταφέρουν τήν μαγεία τοῦ σινεμά στό σπίτι! Πόσο ἄδικο εἶναι νά ἀπειλοῦνται μέ ἀφανισμό τό Ἰντεάλ, τό Ἄστορ, τό Στάρ… Στήν Νίκαια ὅπου μεγάλωσα, μέχρι νά πάω στό Γυμνάσιο, εἴχαμε σέ μιά ἀπόσταση 500 μέτρων ὀκτώ (!) κινηματογράφους! Ἄλφα, Ἕσπερος, Κεντρικόν, Ὀρφεύς, Ἀλκαζάρ, Παλλάς, Ἀπόλλων, Ρέα. Σήμερα δέν ὑπάρχει κανένα! Ἄλλα ἔγιναν σοῦπερ-μάρκετ, ἄλλα νυχτερινά κέντρα. Ὁ Ἕσπερος ἀνήκει στόν Δῆμο, ἀλλά εἶναι κλειστός! Στόν Πειραιᾶ, στό Πασαλιμάνι ὑπῆρχαν τά Σπλέντιτ, Καπιτόλ, Παλλάς, Ὀλύμπιον, Ἀπόλλων, Ζέα καί στήν πλ. Κοραῆ τό Χάι Λάιφ καί τό Ἀττικόν. Σήμερα λειτουργεῖ (μετά βασάνων) μόνο τό Ζέα. Νίκαια καί Πειραιᾶς ἀτύχησαν μεταπολιτευτικά, καί οἱ δημοτικές τους ἀρχές δέν εἶδαν τά σινεμά ὡς πολιτισμικές ἑστίες. Εἴχαμε καί πολλά καλοκαιρινά. Τώρα, σέ ὁλόκληρο τόν Πειραιᾶ, μόνο τά Βοτσαλάκια. Ἡ Ἀθήνα, εὐτυχῶς, ἔχει διατηρήσει κάποια σινεμά, χειμερινά καί θερινά. Μέ κόπο καί δυσκολίες προσφάτως ἡ Ἀστυνομία στήν οὐσία ἀπαγόρευσε, μέ αὐστηρά μέτρα, τίς μεταμεσονύκτιες προβολές στά θερινά, ἐνῶ τά μπαράκια χαλᾶνε τόν κόσμο) ὑπάρχουν κάποιες αὐλές μ’ ἁγιόκλημα καί γιασεμιά, πού τίς τραγούδησε ὁ Λουκιανός.
Κι ὅμως, ὑπάρχουν ἀκόμη ἄνθρωποι πού προσπαθοῦν νά καταστρέψουν τά σινεμά τῆς Ἀθήνας. Ἀντί νά ἔχουν ἤδη ἀνακατασκευάσει τόν Ἀπόλλωνα καί τό Ἀττικόν, πού κάηκαν στίς ταραχές τοῦ 2008, ὅταν οἱ ἁρμόδιες ἀρχές δέν μπόρεσαν νά ἀποτρέψουν τίς καταστροφές ἀπό τά στίφη τῶν βαρβάρων, τώρα ἐπιδιώκουν νά κατεδαφίσουν τό Ἰντεάλ, τό Ἄστορ καί τήν Ἀελλώ.
Καί ἀξίζουν ἔπαινοι στό Δημοτικό Συμβούλιο τῶν Ἀθηνῶν, τό ὁποῖο, μέ ὁμόφωνο ψήφισμά του, ζητεῖ νά κηρυχθοῦν διατηρητέοι οἱ κεντρικοί ἱστορικοί κινηματογράφοι τῆς πρωτεύουσας, Ἰντεάλ, Ἄστορ καί Ἀελλώ.
Τήν πρόταση ὑπέβαλε ἡ μείζων μειοψηφία ὑπό τόν Πάνο Ἠλιόπουλο, καί ὑπερψήφισαν ὅλες οἱ παρατάξεις, μέ πρώτη ἐκείνη τοῦ δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη.
«Ὀφείλουμε ὅλοι νά διασφαλίσουμε καί νά διαφυλάξουμε τόν χαρακτῆρα τῶν κινηματογράφων τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ κινηματογράφος Ἀελλώ εἶναι διατηρητέο μνημεῖο, ἱστορικός τόπος βάσει ΦΕΚ τοῦ 95. Ἡ χρήση τῆς ταράτσας εἶναι ἐπίσης διατηρητέα, ὡς θερινός κινηματογράφος βάσει ΦΕΚ τοῦ 97. Ὁ κινηματογράφος Ἄστορ δέν εἶναι διατηρητέος ὡς πρός τή χρήση, βρίσκεται ὅμως ἐντός διατηρητέου κτιρίου, συνεπῶς ὅποια ἀλλαγή εἶναι ὑπό τήν αἵρεση τοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ. Τό Ἰντεάλ εἶναι διατηρητέο μόνο ὡς πρός τό ἑστιατόριο καί ὄχι ὡς πρός τόν κινηματογράφο… Ἄς κρατήσουμε τό θετικό, ὅτι τοὐλάχιστον σέ αὐτό τό θέμα ὅλοι μας βαδίζουμε στόν ἴδιο δρόμο» δήλωσε ὁ δήμαρχος.
Τυπικῶς, ἔτσι ἔχουν τά πράγματα. Ἀλλά τί ἦταν τό ἑστιατόριο Ἰντεάλ τῶν ἀδελφῶν Βλασσόπουλων; Προέκταση τοῦ κινηματογράφου! Γιά ἐμᾶς, πού ζούσαμε ὅλη μέρα στό κέντρο (ἐκεῖ γύρω βρίκονταν οἱ ἐφημερίδες Καθημερινή, Βραδυνή, Ἀπογευματινή, Ἀκρόπολις, Φῶς, Ἀθλητική Ἠχώ, Ἀθηναϊκή, Βῆμα, Νέα, Ἐλευθεροτυπία) τό Ἰντεάλ ἦταν ἑστιατόριο καί σινεμά! Μία καί ταυτόσημη ἔννοια!
Εἶναι βέβαιο ὅτι κάποια στιγμή θά πάψει αὐτή ἡ τάση πρός ἀπομόνωση καί τά σινεμά θά γεμίζουν καί πάλι. Γιατί στό σινεμά βλέπουμε τήν ταινία μαζί! Εἶναι χῶρος στόν ὁποῖο ὁ θεατής συμμετέχει, μέ τήν παρουσία του, στά δρώμενα. Ἄς κρατήσουμε ἀνοιχτούς τούς κινηματογράφους. Κάποια στιγμή οἱ ἄνθρωποι θά τούς ξαναγαπήσουν!
