Οἱ διακοπές στήν παραλία δέν εἶναι μονόδρομος

Ὅταν σκεφτόμαστε καλοκαίρι, οἱ περισσότεροι φέρνουμε στό μυαλό μας τήν εἰκόνα μιᾶς παραλίας καί τό ἀπέραντο γαλάζιο τῆς θάλασσας. Ὡστόσο, οἱ θερινές διακοπές στό βουνό ἤ κοντά σέ ἕνα ποτάμι ἤ λίμνη μποροῦν νά ἀποτελέσουν ἐξ ἴσου μαγευτική καί ἀναζωογονητική ἐμπειρία. Ἡ δροσιά τῆς φύσεως, οἱ ἦχοι τοῦ νεροῦ καί ἡ ἠρεμία τοῦ τοπίου δημιουργοῦν τό ἰδανικό σκηνικό γιά χαλάρωση καί ἀνασύνταξη.

του Δημήτρη Καπράνου

Στό βουνό, ὁ καθαρός ἀέρας καί ἡ δροσιά προσφέρουν διαφορετικά εὐχάριστη ἀνακούφιση ἀπό τήν ἀφόρητη πλέον ζέστη τῶν πόλεων. Οἱ μέρες ξεκινοῦν μέ τό κελάηδισμα τῶν πουλιῶν καί τό ἄρωμα τῶν φύλλων, ἐνῷ οἱ βραδιές συχνά θυμίζουν τήν μαμά καί τό «ζακέτα νά πάρεις», ἀκόμη καί μέσα στό κατακαλόκαιρο. Οἱ δραστηριότητες, πολλές καί ποικίλες. Πεζοπορία μέσα σέ καταπράσινα μονοπάτια, ποδηλασία σέ δασικούς δρόμους, ἤ ἁπλά ἀνάπαυση σέ μιά ξύλινη βεράντα μέ θέα στίς κορυφές.

Κι ἄν ἔχεις κοντά σου ἕνα ποτάμι ἤ μιά λίμνη ἀπογειώνεται ἡ ἐμπειρία. Τό θρόισμα τοῦ νεροῦ δημιουργεῖ μιά αἴσθηση γαλήνης, ἐνῷ ἡ δροσιά πού ἀναδίδει ἀνακουφίζει ἀπό τήν ζέστη. Τό ποτάμι προσφέρει τήν δυνατότητα γιά κολύμπι σέ καθαρά, κρυστάλλινα νερά, ἀλλά καί γιά δραστηριότητες ὅπως καγιάκ ἤ ράφτινγκ γιά τούς πιό τολμηρούς. Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ λίμνη ἀποτελεῖ φυσικό καθρέφτη, γιά νά βλέπεις τό εἴδωλο τοῦ οὐρανοῦ καί τοῦ βουνοῦ, ἀξέχαστες εἰκόνες ἰδανικές γιά φωτογραφία.

Οἱ διακοπές σέ τέτοια μέρη δίνουν καί τήν εὐκαιρία γιά ἐπαφή μέ τήν τοπική παράδοση. Μικρά ὀρεινά χωριά μέ φιλόξενους κατοίκους, παραδοσιακές ταβέρνες μέ φαγητά μαγειρεμένα μέ τοπικά προϊόντα, καί πανηγύρια πού μετατρέπουν τά καλοκαιρινά βράδια σέ γιορτή. Ἕνα πιάτο ζεστή πίττα, φρέσκο τυρί ἤ μέλι ὅλα ἐντόπια, δίνουν γεύση καί μυρωδιά στίς διακοπές, ἀφήνοντας τίς πιό γλυκές ἀναμνήσεις. Ἡ αἴσθηση ἐλευθερίας πού χαρίζει ἡ φύση εἶναι ἀνεκτίμητη.

Εἴτε ἐπιλέξει κανείς νά κατασκηνώσει δίπλα σέ ἕνα ποτάμι, εἴτε νά μείνει σέ ἕναν ξενῶνα σέ ὀρεινό χωριό κοντά σέ λίμνη, ἡ ἐμπειρία παραμένει μοναδική. Τό βουνό καί τό νερό συνδυάζονται ἁρμονικά, δημιουργῶτας ἕναν ἐπίγειο παράδεισο, ἰδανικό γιά ὅσους ἀναζητοῦν δροσιά, περιπέτεια καί ἠρεμία μαζί.

Ἔχω αὐτή τήν ἐμπειρία, ὅταν, ἔφηβοι, ἀκολουθούσαμε τόν θεῖο μας σέ ὀρειβατικές ἐξορμήσεις κατακαλόκαιρο. Ἔχουμε κοιμηθεῖ σέ στάνες καί καταφύγια, ἔχουμε φάει κεραυνούς καί βροχή στό Βελούχι κι ἔχουμε ἀγγίξει χιόνι στόν γεροντόβραχο, Ἰούλιο μῆνα!

Καταθέτω προσωπική ἐμπειρία. Μᾶς πιάνει καταιγίδα στήν Γκαμήλα. Καταφεύγουμε σέ μιά στάνη. Ὁ βοσκός μᾶς φιλεύει γάλα καί ψωμί. Κι ὅταν κοπάζει τό κακό καί κάνουμε νά φύγουμε, μᾶς λέει: «Καλά, βρέ παιδιά. Πόσα λεφτά σᾶς δώνουνε γιά ν’ ἀνεβεῖτε ἐδῶ ἀπάνω;».

Τό καλοκαίρι δέν ἀνήκει ἀποκλειστικά στήν θάλασσα. Τό βουνό, τά ποτάμια καί οἱ λίμνες προσφέρουν ἐναλλακτικές διακοπές πού μένουν χαραγμένες στήν μνήμη, εἰκόνες καταπράσινες, ἤχους νεροῦ καί οὐρανούς γεμάτους ἀστέρια. Ἴσως, κάποιος πού θά δοκιμάσει μία φορά, νά λησμονήσει τόν μονόδρομο τῆς παραλίας.