ΟΣΟ στήν Ἑλλάδα εἴμαστε ἀπασχολημένοι μέ ἐκλογικές διαδικασίες πού σέ ἕναν βαθμό εἶναι ἀνούσιες, ἀφοῦ διαμορφώθηκαν ἀπό κόμματα πού ὑπονόμευαν τήν δυνατότητα τῆς χώρας νά κυβερνηθεῖ, οἱ ἐξελίξεις ἀνά τόν κόσμο δέν περιμένουν.
Τά μέτωπα εἶναι ἀνοικτά. Στόν ἄμεσο περίγυρό μας ἡ Ἀλβανία ἐξακολουθεῖ νά χαίρει μιᾶς ἀνεξήγητης ἀνοχῆς. Παραβιάζει τά δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, παραβιάζει κάθε ἔννοια δικαίου, καί ἐμεῖς ἀρκούμεθα σέ διαβήματα, ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ, χλιαρά. Ἐνῷ αὐτά θά ἐξελίσσονται καί θά κλιμακώνονται, ἐμεῖς θά ἔχουμε ὑπηρεσιακή κυβέρνηση καί θά κάνουμε ἐκλογές.
- Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Τήν Δευτέρα ἡ Τουρκία θά ἔχει ἕναν ἰσχυρό Πρόεδρο μέ ἐπαναβεβαιωμένη ἐντολή, ὁ ὁποῖος θά συνδέσει τούς πανηγυρισμούς του μέ τήν ἀποφράδα γιά ἐμᾶς ἐπέτειο τῆς Ἁλώσεως, καί ἀμέσως μετά θά συνδέσει τήν νέα φάση προκλήσεων μέ τήν μεγάλη ἀεροναυτική ἄσκηση πού ἔχει προαναγγείλει. Στό μεταξύ ἐμεῖς θά ἔχουμε ὑπηρεσιακή κυβέρνηση καί θά κάνουμε ἐκλογές.
Θά πρέπει, δυστυχῶς, στό σημεῖο αὐτό νά ἀναφερθοῦμε σέ κάποιους «ἐξυπνάκηδες», οἱ ὁποῖοι καλλιεργοῦν τόν μῦθο, ὅτι ὁ Ἐρντογάν εἶναι προτιμώτερος ἀπό οἱονδήποτε ἄλλον Τοῦρκο, ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται ὅτι θά ἦταν περισσότερο προκλητικός καί περισσότερο διεκδικητικός. Πόσο περισσότερο δηλαδή θά μποροῦσε νά εἶναι; Ἕνας μῦθος πού ἐπαναλαμβάνεται, παρ’ ὅτι διαψεύδεται κατ’ ἐξακολούθησιν, εἶναι ἡ θεωρία περί διεθνοῦς ἀπομονώσεως τῆς Τουρκίας. Ὑποστηρίζουν ὁρισμένοι ὅτι ὑπό ἕναν κεμαλιστή Πρόεδρο ἡ Ἄγκυρα θά ἐνσωματωνόταν καί πάλι στούς δυτικούς θεσμούς ἀμύνης καί θά ἐξησφάλιζε περισσότερη ὑποστήριξη! Σοβαρολογοῦμε; Εἶναι δηλαδή σήμερα ἡ Τουρκία ἐκτός ΝΑΤΟ; Αὐτό τό λάθος μόνον ἐμεῖς τό ἔχουμε διαπράξει κατά τό παρελθόν, καί ἀκόμη τό πληρώνουμε.
Ὅσο γιά τά εὐρύτερα ζητήματα, ποιός ἐχέφρων θά μποροῦσε νά ὑποστηρίξει ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι διεθνῶς ἀπομονωμένη; Λησμονοῦμε ὅτι μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν, ἡ Ἰταλία ἡ ὁποία εὐελπιστεῖ νά μᾶς πουλήσει καί πολεμικά πλοῖα, κατέστησε σαφῆ πρός κάθε κατεύθυνση τήν θέση της, ὅτι σέ ὁποιαδήποτε ἐξέλιξη ὅσον ἀφορᾶ στούς ἐνεργειακούς πόρους τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου, ἡ Τουρκία ἀποτελεῖ βασικό παράγοντα;
Τό μοναδικό ζήτημα πού ὑπάρχει ἔχει νά κάνει μέ τά ἀμερικανικά μαχητικά ἀεροπλάνα (F-35 καί F-16), ἀλλά αὐτό εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιμονῆς τῆς Ἀγκύρας νά διατηρήσει τά ρωσσικά ἀντιαεροπορικά συστήματα S-400 στό ὁπλοστάσιό της καί βεβαίως τῆς σταθερότητος τοῦ προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀμύνης τῆς Γερουσίας τῶν ΗΠΑ, κ. Ρόμπερτ Μενέντεζ.
Στό σημεῖο αὐτό, θά μποροῦσε νά ἐρωτήσει κανείς: Εἶναι οἱ Τοῦρκοι ἀπερίσκεπτοι; Γιατί ἐπιμένουν στούς S-400; Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν τόν προγραμματισμό καί τίς πρακτικές τους. Ἐπιδιώκουν νά καταστοῦν αὐτό πού ἤμασταν ἐμεῖς κάποτε. Ἡ χώρα σταυροδρόμι μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως. Γιά αὐτό καί συνειδητά «πατοῦν» καί στίς δύο πλευρές. Αὐτή ὅμως εἶναι μιά κατάστασις διαχρονική. Καί ὁ Κιλιτσντάρογλου νά ἐκλεγόταν, δέν θά τήν ἄλλαζε σημαντικά.
Ἡ διαφορά θά ἦταν πώς ἄν οἱ κεμαλιστές ἐκέρδιζαν, θά εἴχαμε μιά σύντομη περίοδο ἠρεμίας, γιά ὅσο θά τούς χρειαζόταν νά ξαναδημιουργήσουν τίς δικές τους δομές διοικήσεως καί νά κάνουν ἐκκαθαρίσει τῶν ἰσλαμιστῶν ἀπό τήν κρατική μηχανή.
Μιά τέτοια περίοδο εἴχαμε δεῖ καί πρό εἰκοσαετίας, ὅταν ἀνερριχήθη στήν ἡγεσία ὁ Ἐρντογάν, τά βήματα τοῦ ὁποίου γιά ἕνα διάστημα ἦσαν ἀβέβαια καί ἡ στάσις του συμβιβαστική. Ἀργήσαμε νά τό ἀντιληφθοῦμε καί δέν ἐκμεταλλευθήκαμε τότε τήν κατάσταση. Μᾶλλον οὔτε τώρα θά μπορούσαμε νά τό κάνουμε.
Οἱ θέσεις πού διατυπώνονται ἀπό ὑποτιθεμένους «εἰδήμονες», δείχνουν ὅτι εὑρισκόμεθα ἐκτός πραγματικότητος. Καί τό ἐρώτημα εἶναι, γιατί δέν ἐρωτοῦν κάποιον ἀπό τούς πολλούς ἐμπείρους διπλωμάτες πού διαθέτει τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν; Αὐτοί ξέρουν καλύτερα ἀπό οἱονδήποτε ἄλλον, πού προφανῶς δέν διαθέτει οὔτε τήν ὑποδομή οὔτε τίς πληροφορίες πού θά τοῦ ἐπέτρεπαν νά ἀξιολογήσει τήν κατάσταση.
Ἐπανερχόμεθα. Ἡ Κυβέρνησις πού θά προκύψει ἀπό τίς ἐκλογές τοῦ Ἰουνίου θά πρέπει νά εἶναι προετοιμασμένη νά ἀντιμετωπίσει καί προβλήματα πού θά ἀνακύψουν ἐξ αἰτίας τῆς ἀντικειμενικῆς ἀδυναμίας τῆς ὑπηρεσιακῆς κυβερνήσεως νά διαχειρισθεῖ τήν κατάσταση. Καί ἄν κάποιοι σκέπτονται πιθανή ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, ἄς θέσουν ὑπό ἀναθεώρησιν τίς διατάξεις πού εἰσήχθησαν τό 1986.
Καί ὡς πρός τίς ἁρμοδιότητες τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί ὡς πρός τήν ἀναγκαιότητα συγκροτήσεως ὑπηρεσιακῶν κυβερνήσεων. Καί θά πρέπει νά ἀκολουθήσουν διατάξεις γιά τήν ἵδρυση μή κρατικῶν πανεπιστημίων καί τήν κατάργηση ἄλλων ἀναχρονιστικῶν θεσμῶν πού κάποιες ἀριστερές ἀντιλήψεις μᾶς ἔχουν ἐπιβάλει.
